ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ: Εκεί κρίνεται η ποιότητα της Δημοκρατίας μας

«Στην Ευρώπη των «27» και πιθανώς περισσοτέρων χωρών στο μέλλον, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κοινός βηματισμός. Εμείς μαζί με άλλους εταίρους καταβάλλουμε προσπάθειες κοινού βηματισμού για περισσότερη Ευρώπη. Το μοντέλο που πέτυχε είναι εκείνο της Ευρωζώνης», δήλωσε ο πρωθυπουργός στην τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη συμπλήρωσε:
«Είμαστε καταδικασμένοι αργά ή γρήγορα, να περάσουμε σε ένα σχήμα ενισχυμένων συνεργασιών, καθώς αναδεικνύονται δομικές αδυναμίες της Ευρώπης».

Οι δηλώσεις αυτές ερμηνεήτηκαν από το σύνολο του τύπου, πως η Αθήνα προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο της Ευρώπης των «δύο ταχυτήτων», ή του «σκληρού πυρήνα» όπως την ονομάζουν άλλοι και την ασφαλή συμμετοχή της σ αυτήν.

Αυτή όμως η Ευρώπη διακηρύσσει κάποιες αρχές, προβάλλει κάποιες αξίες, αυτές που απαιτούμε να σεβαστεί και να καθιερώσει η Τουρκία, στην προσπάθειά της να καταστεί μέλος της Ε.Ε.

Πως συμβιβάζονται τώρα αυτά με τις σημερινές πληροφορίες για την κατάσταση των ελληνικών φυλακών, κατάσταση που επιδεινώθηκε από μια νέα αυστηρή αντιμετώπιση των αδικημάτων από το σώμα των δικαστών, μετά το λεγόμενο «παραδικαστικό»;
Μια αντιμετώπιση χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αυστηροποπίηση των επιβαλλόμενων ποινών και των προσωρινά κρατουμένων στις φυλακές.

Συνέπεια του φαινομένου είναι να στοιβάζονται κατά χιλιάδες οι φυλακισμένοι σε φυλακές, που προβλέπουν πολύ μικρότερο αριθμό φυλακισμένων, να έχει γιγαντωθεί ο αριθμός των κρατουμένων στα κρατητήρια της Ελ.ΑΣ. και στα ειδικά κέντρα κράτησης των λαθρομεταναστών.

Οι συνέπειες όλων αυτών είναι γνωστές. Αποτελεί κορυφή του παγόβουνου ο μικρός αριθμός των «βίντεο της βίας», που είδαν τελευταία οι Έλληνες αλλά και οι ξένοι τηλεθεατές.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Σωτήρης Μπάγιας επιβεβαίωσε την δραματική αυτή κατάσταση στον χώρο της δικαιοσύνης και τις συνέπειές της στο σύστημα φυλακών της χώρας:
«Αναμφισβήτητα τα γεγονότα των τελευταίων ετών στον χώρο της Διακιοσύνης, έχουν προκαλέσει εξαιρετική αναστάτωση στις τάξεις των δικαστικών λειτουργών και εύλογα έχουν διαταράξειτο κλίμα νηφαλιότητας και ηρεμίας, που πρέπει να διέπει την λειτουργία τους»

Και ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών τονίζει:

« Ήδη από τον Απρίλιο του 2004, ως Συντονιαστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος εκφράσαμε την ανησυχία μας, για την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές και επισημάναμε θέματα επείγοντα, τα οποία έχουμε θέσει υπ όψιν του υπουργού, όπως τον διαχωρισμό κρατουμένων υποδίκων από τους καταδίκους,ελαφροποινίτες από βαρυποινίτες κλπ.
Το πρόβλημα όμως μεγεθύνεται από τον υπερπληθυσμό των φυλακισμένων, που αποτελείται από κρατούμενους για μικρά αδικήματα εξ αιτίας της αδυναμίας τους για μετατροπή των ποινών τους, σε συνδυασμό με την μειωμένη χωρητικότητα των αγροτικών φυλακών σε σχέση με τις άλλες.Έτσι έχουμε οδηγηθεί σε μία ακόμη εκρηκτική κατάσταση. Η συνεχιζόμενη άρνηση του υπουργού να δοθεί η δυνατότητα σε θεσμικούς φορείς όπως εμείς και ο Συνήγορος του Πολίτη, να επισκεπτόμαστε τις φυαλακές, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, δείχνει έλλειψη διάθεσης για συνεργασία, σε ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό θέμα που άπτεται της αποστολής μας. Τα στεγανά ποτέ δεν ωφέλησαν. Αντιθέτως ευνοούσαν και ευνοούν παρατυπίες, παρανομίες και οξύνσεις της ήδη υπάρχουσας κατάστασης».

Πίσω από τους κομψούς και προσεκτικούς αυτούς χαρακτηρισμούς, βρίσκεται η δραματική αλήθεια, ή μάλλον κρύβεται η πραγματικότητα.

Προχθές ο Αλ.Αλαβάνος, που επισκέφτηκε τα στρατόπεδα, όπου παραμένουν οι λαθρομετανάστες, μίλησε για «εξπρές του μεσονυκτίου» και όλοι μπορύν να φέρουν στην μνήμη τους τι σημαίνει αυτό.

Τι συμπέρασμα λοιπόν βγαίνει απόλα αυτά; Από αυτά, αλλά και από όσα μπορεί κανείς αναμφισβήτητα να συμπεράνει, αφού οι χώροι των φυλακών είναι κατάκλειστοι, απροσπέλαστοι, στους συγγενείς, στα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και στους συνηγόρους των κατηγορουμένων, των προφυλακισμένων, και των κατάδικων.

Ο πολιτισμός μιας χώρας, ο σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του πολίτη, εκεί, στις φυλακές κρίνεται.
Ισχύουν λοιπόν και εφαρμόζονται ή όχι οι Ευρωπαϊκές αξίες; Ισχύουν ή ‘οχι τα κεκτημένα της Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου;

Αν όχι τότε με ποιο κριτήριο οι αρμόδιοι θεωρούν ότι η χώρα ανήκει, ή επιδιώκει να βρίσκεται στον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε.;