Επίκαιρα Σημειώματα

Επέστρεψα λοιπόν σήμερα από ένα εφταήμερο ταξίδι στην Γεωργία και όπως είχα υποσχεθεί θα κάνω μια προσπάθεια να μεταφέρω στα Σημειώματα τις περιπέτειες, τις εντυπώσεις και τις εκτιμήσεις μου , με ένα τρόπο που ελπίζω να καταφέρει να μεταδώσει στους φίλους και τους επισκέπτες αυτού του Blog,τα όσα έζησα, είδα, αναζήτησα στις λίγες αυτές ημέρες. Το μόνο που μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κανείς δεν θα πλήξει διαβάζοντας τα Σημειώματα αυτά, που έτσι κι αλλιώς δεν διεκδικούν ούτε οικονομικές και πολιτικές αναλύσεις και εκτιμήσεις, ούτε απλές περιηγητικές εντυπώσεις. Ίδωμεν λοιπόν από αύριο, όταν θα έχω και τις σχετικές φωτογραφικές «τεκμηριώσεις» των όσων θα σας μεταφέρω..

Στις 18 Μαϊου , την Παγκόσμια Ημέρα των Μουσείων, με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου οργανώθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ημερίδα με θέμα: «Μουσειολογία- Μουσειολόγοι- Μουσεία :Συνεργαζόμαστε για την Θεσσαλονίκη». Στην Ημερίδα πήραν μέρος όλα τα Μουσεία της Θεσσαλονίκης, με ενδιαφέρουσες εισηγήσεις, τόσο ενημερωτικές για την δραστηριότητα των Μουσείων, όσο και αξιολογικές- κριτικές, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και την ανάγκη διεύρυνσης και θεσμοθέτησης της συνεργασίας . Στην Ημερίδα αυτή πήρα μέρος και παρουσίασα το Μουσείο της Αγιορειτικής Εστίας, που στεγάζεται στο Μέγαρο Νεδέλκου. Την εισήγησή μου εκείνη παραθέτω και εδώ, για την ενημέρωση όσων έχουν σχετικό ενδιαφέρον. Κυρίες και κύριοι Μιλώντας εδώ, για το «Μουσείο» της Αγιορειτικής Εστίας, στην πραγματικότητα αναφερόμαστε για ένα χώρο άρτια εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα μέσα προστασίας και συνθηκών περιβάλλοντος, όχι όμως και για ένα κλασσικό Μουσείο, με την μόνιμη συλλογή του, η οποία εκτίθεται ή ανανεώνετ

Ανακοινώνω στους φίλους και επισκέπτες των Σημειωμάτων, πως από αύριο Πέμπτη θα βρίσκομαι στην Γεωργία. Πρώτα στην Τιφλίδα και στην συνέχεια στο SVANETI και στην MESTIA,σε κάποια χωριά στα βουνά, σε υψόμετρο από 1.200 έως 2.500 μ. Περιοχές απροσπέλαστες, σχεδόν αναλλοίωτες επί αιώνες, με στοιχεία πολιτισμού πάνω από 10 αιώνες.. Θα λείψω λοιπόν μέχρι την 31η Μαϊου και ελπίζω να μεταφέρω εδώ, κάποιες από τις εντυπώσεις και τις φωτογραφίες. Υ.Γ. Σήμερα, όπως βλεπετε, έκανα ένα σημαντικό βήμα. Εγκατέστησα στο Blog μια φωτογραφία. Είναι από το χωριό USHGULI της περιοχής SVANETI!.. Αν τα καταφέρω, μπορεί να στείλω από εκεί κάποια Σημειώματα. Θα δούμε.

Η πληροφορία ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι στην Θεσσαλονίκη, βρίσκονται εκτός ορίων επί πολλά 24ωρα,δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη. Την σχετική είδηση, συνόδευαν δύο εξ ίσου σημαντικές νομίζω, πληροφορίες. Η πρώτη , πως το αρμόδιο να διατάξει την λήψη έκτακτων μέτρων όργανο, που είχε συγκροτηθεί στην Περιφέρεια, «έχει προ πολλού ατονήσει».. Η δεύτερη , πως ο προϊστάμενος της εισαγγελίας πρωτοδικών Βασίλειος Φλωρίδης, γνωστός και από άλλες θετικές πρωτοβουλίες του, ζήτησε με έγγραφη παραγγελία του, την διερεύνηση του θέματος και κυρίως να κληθούν να δώσουν πληροφορίες όσοι καταγράφουν τους ρύπους, αλλά και εκείνοι, που είναι εκ του νόμου υπεύθυνοι για την λήψη μέτρων.. Θα προκύψει επιτέλους κάτι από την εισαγγελική παρέμβαση; Θα λειτουργήσουν στοιχειωδώς κάποιοι μηχανισμοί λήψης μέτρων; Πιθανόν ναι. Αν και η ιστορία της τελευταίας εικοσαετίας, στην διάρκεια της οποίας, οι ρύποι καταγράφονται, η κατάσταση επιδεινώνεται, αλλά κανένα μέτρο δεν έχει ποτέ ληφθεί, δείχνει το αντίθετο.

Το επισημαίνει στο σημερινό σχόλιό του στην «Μακεδονία» ο Κώστας Mαρίνος με τίτλο «Όχι μόνο η βροχή» και ειδική επισήμανση « Λίγος ο κόσμος στα εγκαίνια της πρώτης έκθεσης της Μπιενάλε. Οφείλεται μόνο στην κακοκαιρία;» Για άλλη μια φορά η Θεσσαλονίκη δείχνει να αδιαφορεί απέναντι στις μεγάλες διεθνούς χαρακτήρα καλλιτεχνικές διοργανώσεις, και μάλιστα όταν αυτές ανοίγουν την αυλαία για την καθιέρωση ενός μόνιμου θεσμού , όπως αυτός της Μπιενάλε, που προετοιμάζεται εδώ και πέντε χρόνια από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, έχει την πλήρη (κυρίως οικονομική ) υποστήριξη του ΥΠΠΟ και καλύπτει ομολογουμένως ένα αδικαιολόγητο κενό στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αιτίες μπορούν να αναζητηθούν στον άσχημο καιρό, στην έλλειψη ενημέρωσης (κυρίως γιατί αυτή περιορίζεται σε κλασσικές πολυδάπανες μεθόδους και όχι σε έξυπνες και αποτελεσματικές νέες ιδέες), αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Το ενδιαφερόμενο για την «πολιτιστική δραστηριότητα» κοινό της Θεσσαλονίκης, είναι

Ο Γιάννης Μπουτάρης ενθαρρυμένος από το εκλογικό του αποτέλεσμα των τελευταίων δημοτικών εκλογών, αλλά κυρίως αποφασισμένος να συνεχίσει την παρουσία της δημοτικής κίνησης στην οποία ηγείται, δήλωσε αμέσως μετά , πως θα πάρει πρωτοβουλία για μια συνάντηση παρόμοιων κινήσεων στην χώρα, που είχαν καλή επίσης ανταπόκριση στους πολίτες. Δεν είναι βέβαια ελπιδοφόρο το γεγονός ότι για την πρώτη τους συνάντηση χρειάστηκε να περάσουν εφτά ολόκληροι μήνες, αλλά και κάτω από τις συνθήκες αυτές, το αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας του, πρέπει νομίζω να χαιρετιστεί από όλους εκείνους που νοιάζονται για μια ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση και κυρίως από εκείνους που τρέφουν ακόμη ελπίδες και προσδοκίες στα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών. Τι σημαίνει αυτό; Θα ήταν λάθος να δεχτούμε πως τα κόμματα πρέπει να σταματήσουν να μετέχουν ως δημοκρατικοί θεσμοί στην δραστηριότητα της αυτοδιοίκησης. Και θα ήταν επίσης αφέλεια να πιστέψει κανείς, πως με κάποιο μαγικό τρόπο οι αυτοδιοικητικές κινήσεις της κοινωνίας τ

Ο Δήμος Βερύκιος, αγουροξυπνημένος, με το μαλλί «καρφάκι» το μάτι να γυαλίζει, ίσως από τους φακούς μυωπίας, κοιτάζει απ ευθείας τον φακό στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του ΑΛΦΑ και με ένταση στα όρια της υστερίας, λέει: “Οι άλλοι, χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να σαπίσουν.. Αυτοί χρειάστηκαν μόνο 20 μήνες…» Όπου οι «άλλοι» είναι το ΠΑΣΟΚ, και «αυτοί» είναι η Ν.Δ. δηλαδή το 80% του ελληνικού λαού, ή καλύτερα η πολιτική εκπροσώπηση του 80% του ελληνικού λαού σήμερα. Τι σημαίνει αυτή η σαρωτική απαξίωση- και η λεκτική ακρότητα- για το πολιτικό σύστημα, για την δημοκρατία, για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, για τον αυτοσεβασμό της, για την αναγκαία αισιοδοξία και εμπιστοσύνη προκειμένου να κινηθεί προς τα εμπρός; Θα μου πείτε, πως ψάχνω ψύλλους στα άχυρα, ή ότι η διαφθορά είναι ούτως ή άλλως διακομματική και μάλλον ευρύτατα διαδεδομένο κοινωνικό φαινόμενο κλπ κλπ. Έχει όμως σημασία νομίζω, πως διαχειρίζεσαι τα ζητήματα αυτά, χωρίς να διαλύεις την κοινωνία και να σπέρνεις την απογοή

Αν υπάρχει κάποιος, που επισκέπτεται αυτό το Βlog με κάποια συχνότητα, θα έχει παρατηρήσει πως η χρονική απόσταση ανάμεσα στα Σημειώματα έχει μεγαλώσει τον τελευταίο καιρό. Νομίζω λοιπόν πως πρέπει να δώσω, ως οικοδεσπότης στον επισκέπτη αυτόν, μια εξήγηση. Εδώ και τρία χρόνια γράφω το Χρονικό του Βασιλικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης. Είναι κυριολεκτικά «ένας φόρος τιμής» απέναντι σε αυτό το θέατρο, που φιλοξένησε, στέγασε, στήριξε, την ιστορία του θεάτρου στην Θεσσαλονίκη, σχεδόν σε όλο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Είχα ολοκληρώσει την έρευνα και αναζητούσα κάποιες διευκρινίσεις σε όντως κρίσιμα ζητήματα, που προέκυψαν καθ οδόν, όταν το καλοκαίρι πέρυσι και με την «τεχνική διευκόλυνση» κάποιων αγαπητών μου προσώπων, άνοιξε το Blog «Για την πόλη και τον πολιτισμό». Μπήκα σε ένα κόσμο που κάπως με παρέσυρε. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα την «προδοσία» απέναντι στο Βασιλικό Θέατρο, με τις περιπέτειες του οποίου συνδέθηκα για πολλά χρόνια, και πήρα την απόφαση να κλείσω την αδικαιολόγητη εκκ

Οφείλω να ομολογήσω την μελαγχολία που με κατέλαβε διαβάζοντας τις ανακοινώσεις του νέου καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννη Χουβαρδά Πρώτα πρώτα για την έγκαιρη εξαγγελία του χειμερινού ρεπερτορίου, με 18 πρεμιέρες!!! Ύστερα, για την ανακοίνωση των «βασικών κατευθυντηρίων γραμμών» του έργου που θα επιχειρήσει να πραγματοποιήσει στο Εθνικό Θέατρο. Δηλαδή την στρατηγική, τους στόχους ,τις βασικές του επιδιώξεις, έξω από ένα προγραμματισμό θεατρικών παραγωγών. Όπως θα περίμενε λογικά ο καθένας, για ένα μεγάλο κρατικό θέατρο. Μετά, μερικές λεπτομέρειες: Ιδρύει Χοροθέατρο και κατά πάσα πιθανότητα σ αυτό θα έχει μια σημαντική παρουσία ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αν κρίνω πως έχει ήδη περιληφθεί στο ρεπερτόριο του χειμώνα. Αναγγέλλει συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, την Λυρική, το Κέντρο Κινηματογράφου, την Γ.Γ. Νέας Γενιάς, δίνοντας ταυτόχρονα ουσιαστικό και προγραμματικό περιεχόμενο σ αυτήν την μεγάλη και παραγνωρισμένη ανάγκη της «συν

Οι επισκέπτες αυτού του blog θα θυμούνται το Σημείωμα της 1ης Απριλίου 2007 με τίτλο «ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ: Λύτρωση, ή μεγαλύτερη απειλή;» και την αναφορά μου στο άρθρο του George Monbiot στον GUARDIAN,γύρω από τους κινδύνους, που κρύβονται πίσω από την ιστορία των βιοκαυσίμων. Χθες λοιπόν είδε το φως της δημοσιότητας, η Έκθεση της UN-Energy,μιας κοινοπραξίας είκοσι φορέων των Ηνωμένων Εθνών, που έχει ως στόχο «να βοηθήσει τις κυβερνήσεις να καθορίσουν την πολιτική τους σχετικά με τα βιοκαύσιμα, ώστε να μεγιστοποιούνται τα οφέλη και να ελαχιστοποιούνται οι επιπτώσεις». Μια φρασεολογία που δεν μπορεί να κρύψει τους φόβους, που διατυπώθηκαν ήδη από G.M. στο σχετικό άρθρο του. Είναι τώρα γενικά γνωστό πως τα βιοκαύσιμα παράγονται από το καλαμπόκι, το φοινικέλαιο, τα ζαχαρότευτλα και άλλα είδη γεωργικής παραγωγής, η ζήτηση των οποίων αυξάνεται σταθερά, καθώς αποτελούν την «καθαρότερη και φθηνότερη εναλλακτική λύση» στα σημερινά ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα. Τι σημαίνει όμως η αύξηση, ή η επέκταση των

Νομίζω πως τώρα πια, ύστερα από ένα πλήθος δημοσιευμάτων, ρεπορτάζ και αξιολογήσεων και κυρίως μετά τον επίσημο απολογισμό της τελετής και των άλλων εκδηλώσεων απονομής του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου, μπορούμε με βεβαιότητα να εκτιμήσουμε το γεγονός. Τα δεδομένα της εκδήλωσης είναι ήδη φαντάζομαι γνωστά στις βασικές τους διαστάσεις. Το Βραβείο, μια ιδέα των Ιταλών της Ταορμίνα, που μετά από μια δεκαετία «αυτοδιαχείρισής» του, μεταφέρθηκε στην Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία βέβαια του Γ.Γ. του ΥΠΠΟ Χρήστου Ζαχόπουλου,κινητοποίησε στην Θεσσαλονίκη τουλάχιστον ένα μεγάλο, πρωτοφανή θα έλεγα αριθμό ανθρώπων του θεάτρου, ατύχησε με τα όσα συνέβησαν με την απουσία του Βραβευμένου Γερμανού σκηνοθέτη Πέτερ Ζάντεκ και τα σκληρά λόγια που αντάλλαξαν διοργανωτές και σκηνοθέτης, εμφάνισε μια Θεσσαλονίκη «αδιάφορη» τουλάχιστον στο επίπεδο των εκπροσώπων της, και γενικά έδωσε την εντύπωση της οργάνωσης και μεταφοράς ενός «πακέτου», που ανοίχτηκε στην Θεσσαλονίκη, ενώπιον των φιλοξενουμένων επίσης κα

Τις τελευταίες ημέρες, έγινα μάρτυς δύο σχεδόν ταυτόσημων προσεγγίσεων γύρω από ένα ζήτημα, που έχει καταταλαιπωρήσει την πόλη και την κοινή λογική. Αφορά στο περιβόητο σύνθημα της «Πρωτεύουσας των Βαλκανίων», αυτήν την άτυχη και λαθεμένη στρατηγική επιλογή, που δεν είχε ποτά περιεχόμενο και φυσικά συγκεκριμένο και μελετημένο στρατηγικό και επιχειρησιακό σχέδιο, που θα την υποστήριζε. Ίσως και γιατί όντως επρόκειτο για βλέψεις εκτός πραγματικότητας, που απλώς ικανοποιούσαν ένα τοπικιστικό αίσθημα και μια αυταπάτη δυνατοτήτων και προοπτικών. Δεν αρκεί ότι δεν υπήρξε ποτέ σχεδόν τίποτε εκτός από μια συνθηματολογία, που χάιδευε τα αυτιά και αποκοίμιζε τις συνειδήσεις. Ήρθαν και οι πρόσφατες σημαντικές αλλαγές, με την είσοδο στην Ενωμένη Ευρώπη της Βουλγαρίας και Ρουμανίας, που διαμόρφωσαν εντελώς διαφορετικά το πεδίο του ανταγωνισμού. Τώρα κάποιες ρεαλιστικές φωνές θέτουν το ζήτημα της αναδιατύπωσης του ρόλου της Θεσσαλονίκης στον στρατηγικό και αναπτυξιακό χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευ

Είναι γνωστό φαντάζομαι, ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μίλησε το Σάββατο 28 Απριλίου, σε έναν από τους νέους πολιτιστικούς χώρους, που έχουν δημιουργηθεί στον πρώτο προβλήτα του Λιμανιού με θέμα «Τι απέγινε η Θεσσαλονίκη του Πολιτισμού» Τη παρακολούθησα και νομίζω πως έχουν σημασία κάποιες επισημάνσεις, από τα όσα λέχθηκαν εκεί. Πρώτα-πρώτα η συμμετοχή του κόσμου για ένα θέμα, που δεν αναφέρεται στα άμεσα και καθημερινά προβλήματα, ούτε βέβαια στην τρέχουσα θλιβερή όντως επικαιρότητα. Δεύτερο και εξ ίσου σημαντικό. Η παρουσία επώνυμων παραγόντων της πολιτιστικής ζωής, της εκπαιδευτικής κοινότητας, των κοινωνικών κινημάτων, που δεν ανήκουν ούτε στον πολιτικό του χώρο, ούτε στο φιλικό του περιβάλλον. Ο πρύτανης και η αντιπρύτανης του Α.Π.Θ. πολλοί καθηγητές από το Πανεπιστήμιο, πρόεδροι πολιτιστικών φορέων και οργανισμών, οικολόγοι, επώνυμοι δημιουργοί, και ...ο Νομάρχης Παν. Ψωμιάδης!... Η συνάντηση δηλαδή ξέφυγε από τα στενά πολιτικά και φυσικά κομματικά όρια, που καθορίζουν συνήθως τον χ