Επίκαιρα Σημειώματα

Στις 9 Νοεμβρίου του 1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, το γνωστό και ως «Τείχος του αίσχους». Η πτώση του, που συμβόλιζε το τέλος του διαχωρισμού της Γερμανίας, αλλά και γενικότερα της Ευρώπης, έθεσε τέλος και στον ψυχρό πόλεμο. Το γεγονός εκτός από τις εκδηλώσεις ενθουσιασμού που προκάλεσε αρχικά στους Βερολινέζους και στην συνέχεια στον κόσμο, θεωρήθηκε πως έθετε ένα οριστικό τέλος στον αναγκαστικό διαχωρισμό των ανθρώπων, στην βίαιη επιβολή καθεστώτων, στην ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών. Κι όμως… Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, τα διαχωριστικά τείχη συνεχίζουν να ανεγείρονται ανά την υφήλιο, με σκοπό να «προστατέψουν» κάποιους από ανεπιθύμητους γείτονες, από «εισβολείς», από κατακτημένους, που αναζητούν την εθνική τους αξιοπρέπεια και ελευθερία. Εκατοντάδες χιλιόμετρα ενός πανύψηλου, ψυχρού τείχους από μπετόν, χωρίζουν σταδιακά το Ισραήλ από την γη των Παλαιστινίων, διερχόμενο από καλλιέργειες, καταστρέφοντας κατοικίες, χωρίζοντας σπίτια συγγ

Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Η Ευρώπη καθιερώνει την «Μπλε ΚΑΡΤΑ», μια νέα πολιτική για τους μετανάστες, με σκοπό να καλύψει τα κενά σε εξειδικευμένο προσωπικό που παρουσιάζονται στις διάφορες χώρες της Ένωσης. Προσφέρει δηλαδή δικαίωμα εισόδου και εργασίας σε στελέχη υψηλής μόρφωσης, σε τομείς που την ενδιαφέρουν φυσικά, αλλά που έχουν στο μεταξύ αποκτήσει και τριετή τουλάχιστον πείρα εργασίας στον αντίστοιχο τομέα. Υπάρχουν και άλλα συνοδευτικά δικαιώματα, στα οποία δεν στέκομαι προς το παρόν. Μένω στο εκπληκτικό γεγονός, λεηλασίας των χωρών του τρίτου κόσμου από τα εξειδικευμένα, τα μορφωμένα στελέχη του, από εκείνους δηλαδή στους οποίους μια χώρα στηρίζει την ανάπτυξη και την πρόοδο της και στην προκειμένη περίπτωση από εκείνα τα στελέχη, που μπορούν να παίξουν ένα ρόλο ουσιαστικό στο να ξεπεράσει μια χώρα την υπανάπτυξη και την φτώχια. Απαιτεί ακόμη και τριετή εμπειρία στον αντίστοιχο τομέα, δεν εξασφαλίζει απλώς έμπειρα στελέχη, για τις ανάγκες της, πλήττει καίρια την

Μπορεί να διατηρεί οποιαδήποτε επιφύλαξη ένας νουνεχής, απροκατάληπτος πολίτης, από αυτούς που συνεχίζουν να παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εξελισσόμενη εσωκομματική αντιπαράθεση στο ΠΑΣΟΚ, ότι βρισκόμαστε πλέον μπροστά σ αυτό που συνήθως ονομάζεται «τέλος εποχής»; Πιστεύω πως όχι. Και ακόμη πιστεύω πως ούτε η κόκκινη γραμμή, ούτε καμιά άλλη τεχνική ή πολιτική απόπειρα μπορεί να ανακόψει τον δρόμο προς την σύγκρουση. Και πιστεύω ακόμη, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, πως πρόκειται για μια φυσιολογική εξέλιξη, που ξεκινά από την δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου, την βραδιά των εκλογών, ότι παραιτείται μεν, θα διεκδικήσει δε την επανεκλογή του. Τι σήμαινε αυτό; ‘Ότι η ήττα και κυρίως η όλη προηγηθείσα κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, δεν όδευε πλέον προς μια πολιτική λύση, μια λογική διαδικασία αλλαγής της ηγεσίας, όπως συμβαίνει παντού στις δημοκρατίες και στα δημοκρατικά δομημένα και λειτουργούντα κόμματα, αλλά σε μια βίαιη επιβολή μια «ανακατάληψη» της κομματικής εξουσίας, συνεπώς σε μια διαδικασ

Ένας αφανής εκ πρώτης όψεως, αλλά ιδιαίτερα καταστροφικός κίνδυνος, φαίνεται να καραδοκεί πίσω από τις ανακοινώσεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, που πήρε νέα επώδυνη διάσταση με την έκτατη αναγγελία «επικίνδυνων καιρικών φαινομένων» . Ο νέος κίνδυνος που απειλεί τις περιοχές, που η καλοκαιρινή θεομηνία έπληξε στην Πελοπόννησο, αφανίζοντας εκατομμύρια στρέμματα δάσους και καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Ενώ για ολόκληρη την χώρα οι αναμενόμενες συνεχείς επί πολλές ημέρες βροχές και καταιγίδες, θα είναι όπως φαίνεται λυτρωτικές για την εποχή, αλλά και προβληματικές για τα ανοχύρωτα αστικά κέντρα, στις πυρόπληκτες εκτάσεις της Πελοποννήσου , απειλούν να ολοκληρώσουν το καταστροφικό έργο των πυρκαγιών του καλοκαιριού. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευθύμιος Λέκκας συνοψίζει σε λίγες γραμμές το εφιαλτικό σενάριο των προσεχών ημερών: «Οι δυνατές βροχές θα παρασύρουν τη στάχτη και μαζί το χώμα με όλα τα θρεπτικά συστατικά. Θα έχουν ως συνέπεια τη διάβρωση τεράστιων εκτάσεων, με αποτέλεσμα να

Η φωτογραφία είναι προχθεσινή, από τα έργα που εκτελεί ο Δήμος της Θεσσαλονίκης στα πεζοδρόμια της Βασ. Γεωργίου. "Προτεραιότητα" συμβολική, ή μάλλον τεχνική, η κατασκευή της ειδικής λωρίδας τυφλών, κάτι που μπορεί κανείς να δει στα χιλιόμετρα των νέων πεζοδρομίων της Βασ. Όλγας, από την Μ.Μπότσαρη μέχρι το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο. Το ότι μετά την Μ. Μπότσαρη και μέχρι το Ντεπώ, δεν υπάρχει οποιαδήποτε σχετική σήμανση, που μετατρέπει την περιοχή εκείνη σε απροσπέλαστο τοπίο για τους τυφλούς, μένει να απαντηθεί από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου. Αρκεί όμως η κατασκευή των ειδικών λωρίδων; Αποτελεί η ύπαρξή τους εγγύηση για ένα τυφλό ότι μπορεί να κινηθεί πάνω σ αυτήν, όπως οι διεθνείς προδιαγραφές ορίζουν; Πολύ φοβούμαι πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η συμπεριφορά των πολιτών και θα δούμε ποιας κατηγορίας κυρίως, έχουν μετατρέψει την λωρίδα σε κίνδυνο θάνατο για τον τυφλό που θα αποτολμήσει να την χρησιμοποιήσει. Τα όσα ακολουθούν είναι η μερική καταγραφή , του τι συμβαίνε

Παρ όλο ότι αντιπαθώ, ή καλύτερα είμαι καχύποπτος με αυτήν την φιλογία γύρω από τους blogers, χωρίς να θέλω να δηλώσω "παρών" στην ημέρα που φαίνεται να έχει οριστεί ως αφιερωμένη στο περιβάλλον, παίρνω όμως αφορμή για να πω δυο λόγια για κάτι που μου έκανε εντύπωση στο Όρος και - τι να κάνουμε- συνδέεται με το περιβάλλον.. Έβλεπα λοιπόν στις άκρες των δρόμων καλοστοιβαγμέους και πελεκημένους κορμούς και κλαδιά δέντρων, κυρίως καστανιάς και σε κάποιο σημείο του δάσους, μιαεμφανή ξύλευση, που άφησε πίσω της σε μορφή μεγάλου θάμνου τα νέα κλαδιά που πετάχτηκαν από την ρίζα μιας ξυλεμένης καστανιάς. Και ρώτησα πότε θα κοπούν όλα αυτά τα κλαδιά για να μείνει μόνο ένα, αυτό που θα γίνει η αυριανή καστανιά. Και με έκπληξη με πληροφόρησαν πως η κοπή αυτή γίνεται σταδιακά σε τρεις διαφορετικές εποχές. Αρχικά και όταν τα 6-7 κλαδιά δυναμώσουν, κόβονται τα τρία για να χρησιμοποιηθούν για συγκεκριμμένες ανάγκες. Αργότερα κόβονται τα άλλα τρία, τα λεγόμενα "καπρούλια" αυτά που

Τι θαυμαστή χώρα είμαστε στ αλήθεια!... Ξεκινήσαμε ένα δυναμικό και πρωτοπόρο πρόγραμμα αποασυλοποίησης για άτομα με ψυχικά προβλήματα, απλωθήκαμε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και με την βοήθεια 36 μη κυβερνητικών οργανώσεων αναπτύξαμε ένα τεράστιο Δίκτυο Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και ψυχικής Υγείας. Χώροι όπου άτομα, που διαφορετικά έπρεπε να στοιβαχτούν σε Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, ή να ζουν σε τρώγλες , κάτω από γέφυρες μέσα σε εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα, βρίσκουν ένα ανθρώπινο περιβάλλον, κατανόηση, ενδιαφέρον για τον εαυτό τους και την ζωή. Θα μεταφέρω εδώ μια πολύ χαρακτηριστική δήλωση ενός από τους φιλοξενούμενους: « Για πρώτη φορά στην ζωή μου έχω σπίτι, έχω φροντίδα, έχω ανθρώπους να με αγαπούν και να με στηρίζουν .Δουλεύω στο καφενείο του Ψυχιατρικού και η ζωή για πρώτη φορά μου χαμογελάει».. Πρωτογνώρισα τα προγράμματα αποασυλοποίησης την δεκαετία του 80, και πήρα μέρος σ αυτά, προσφέροντας με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ, την λειτουργία του Κυλικείου τ

Το φετινό καλοκαίρι είχε πολλά και εξαιρετικά γεγονότα, ώστε να δικαιούνται να καταγραφούν στην μνήμη μας. Οι πρωτοφανείς καύσωνες, οι καταστροφικές πυρκαγιές, η προκήρυξη των εκλογών και βέβαια το αποτέλεσμα τους Αυτά στον μικρόκοσμό μας. Λίγο βορειότερα, στην Αρκτική, εξελισσόταν ένα χωρίς προηγούμενο για τα χιλιάδες τελευταία χρόνια, καταστροφικό για την ανθρωπότητα και δυσοίωνο για το μέλλον της και μάλιστα το άμεσο, πρωτοφανές γεγονός. Τον Ιούλιο στην Αρκτική καταγράφηκαν θερμοκρασίες κατά 15 βαθμούς μεγαλύτερες, από τις συνηθισμένες. Το θερμόμετρο κατέγραψε 22 βαθμούς, και το φαινόμενο συνοδεύτηκε από τήξη των πάγων, χωρίς προηγούμενο. Πρόκειται για το αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών, που επιδεινώνονται όλο και περισσότερο, καθώς οι δύο γιγαντιαίοι ρυπαντές, η Η.Π.Α. και Κίνα, δεν δείχνουν καμιά διάθεση να περιορίσουν τις εκπομπές των καταστροφικών ρύπων. Το αντίθετο . Στην Κίνα κατασκευάζονται δύο εργοστάσια παραγωγής ενέργειας την εβδομάδα με χρήση ορυκτών καυσίμων. Αν συνυπο

Μια επίσκεψη «αστραπή» στο Άγιο Όρος την Πέμπτη, στάθηκε αρκετή για να με βγάλει από την μιζέρια της καθημερινής τηλεοπτικής πραγματικότητας. Είτε αυτή περιστρέφεται γύρω από την τρέχουσα κυβερνητική δραστηριότητα, είτε γύρω από τις περιπέτειες του ΠΑΣΟΚ, είτε την «αρχιεπισκοπική διαδοχολογία», είτε τα καθημερινά απογοητευτική νέα γύρω από τα προβλήματα του περιβάλλοντος, που φαίνεται να επιδεινώνονται με δραματικούς ρυθμούς. Έστω ακόμη και ως διάλλειμα από την αφόρητη πίεση που αισθάνομαι καθημερινά αντικρίζοντας τους γιγαντιαίους όγκους μπετόν του Δημαρχιακού Μεγάρου, που ετοιμάζονται να «καταβροχθίσουν και την πλατεία της πρώην Ηλεκτρικής Εταιρίας, αφού εξαφάνισαν το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και «θόλωσαν» την εικόνα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Ή ακόμη και αυτήν την απίθανη «αποτύπωση», του αρχαίου τείχους, που σχεδίασαν οι αρχαιολόγοι απέναντι από τον Λευκό Πύργο, κόβοντας με τον όγκο του μπετόν την συνέχεια του γνωστού Κήπου του Λευκού Πύργου, ανυψώνοντας ένα νέο «τείχος της ν

Η «υπονόμευση» διακινείται συνεχώς και βρίσκεται στο προσκήνιο των επιχειρημάτων της πλευράς Γιώργου Παπανδρέου, ως το μοναδικό επιχείρημα δικαιολόγησης της ήττας της 16ης Σεπτεμβρίου και ταυτόχρονα της μεταφοράς των ευθυνών της στους «άλλους», τους «εσωτερικού υπονομευτές». Δεν έχει σημασία το γεγονός, ότι όταν προκαλούνται να κατονομάσουν τους «ενόχους» της υπονόμευσης, καταφεύγουν σε μισόλογα και σε γελοία περιστατικά, σε δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις. Και σε τελική ανάλυση στις ελάχιστες στιγμές, που κάποια στελέχη διατύπωσαν με προσεκτικό τρόπο πάντοτε, κάποια άποψη, ένα ειλικρινές ερώτημα, μια απορία τέλος πάντων. Η αναφορά εν τούτοις γίνεται με τρόπο αήθη και δειλό, κάποτε με θράσος, που εκπλήσσει, ακριβώς γιατί υποτίθεται πως εκπροσωπούν έναν πολιτικό «ήθους και αξιών». Χρειάστηκε η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου και οι απαντήσεις που έδωσε σε σχετικό ερώτημα, για να διαπιστώσει ο προσεκτικός παρατηρητής, πως το εφεύρημα της «υπονόμευσης» έχει μέλλον και μάλιστ

Πολύ συζήτηση έγινε τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις παρεμβάσεις των συμφερόντων, των ΜΜΕ και την προσπάθεια χειραγώγησης πολιτικών, κομμάτων κλπ. Η συζήτηση βέβαια ξεκίνησε άγαρμπα σχεδόν χυδαία, από την γνωστή απροσχημάτιστη επίθεση του Στ. Τζουμάκα εναντίον του Ε. Βενιζέλου, μια τακτική που την συνεχίζει άλλωστε, εκθέτοντας φυσικά τον άνθρωπο που υποστηρίζει τώρα λυσσαλέα, δηλαδή τον Γ. Παπανδρέου. Αν κανείς θελήσει να προσεγγίσει νηφάλια το ζήτημα, ασφαλώς θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως φυσικά και επιχειρείται χειραγώγηση, όπως συνέβαινε άλλωστε πάντα και παντού. Αλλά αυτό δεν έγινε φυσικά με τον γελοίο τρόπο που υπονόησε ο Στ. Τζουμάκας, ούτε με τον τρόπο που υπονόησαν στην συνέχεια άλλα ΜΜΕ, κυρίως γραπτά, αναφερόμενα στον ρόλο του «συνήθους υπόπτου» Χρ. Λαμράκη, του Συγκροτήματος, του Ψυχάρη, του Πρετεντέρη , του Μπόμπολα και πάει λέγοντας. Έγινε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο μιας «αντικειμενικής» κατ επίφαση «ουδέτερης» σφυγμομέτρησης της GPO για το MEGA και φυσικά δεν α

« Αυτές οι προεδρικές εκλογές ήταν παράδοξες: οι Σοσιαλιστές πείστηκαν και επέλεξαν ως υποψήφια τους αυτή που ήταν λιγότερο ικανή να κερδίσει αυτήν την αναμέτρηση. Η ψευδαίσθηση αυτή δεν πρέπει να παραταθεί. Ούτε πρέπει να παρουσιάσουμε ως σύγχρονη και νεωτερική , μια προσέγγιση αρχαϊκή και οπισθοδρομική». Απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο του Λιονέλ Ζοσπέν,πρώην πρωθυπουργού του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας. Στην προχθεσινή γνωστή γριφώδη παρέμβασή του ο Κώστας Λαλιώτης, επισείει το προηγούμενο του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας, καταγγέλοντας την «ψυχοφθόρα τελετουργία και τις άγονες συγκρούσεις», που παραπέμπουν στο «παράδειγμα και το δράμα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που μετά την ήττα του βυθίζεται σε ένα τέλμα, σε μία πολιτική απραξία, σε μία ατέλειωτη φθορά, με όλα τα συνεπακόλουθα του ευτελισμού όλων των ηγετικών στελεχών »… Δύο πράγματα είναι όμως σαφή: Αποτελεί τραγικό λάθος το γεγονός ότι η μετεκλογική συζήτηση, και μάλιστα μέσα στην ένταση της αναζήτ

Σ αυτήν την περιπέτεια του ΠΑΣΟΚ, καίτοι προ πολλού ανήκων στους «φίλους του Κινήματος», θα συνεχίσω να «διαβάζω» τις δηλώσεις και τα γεγονότα, με τον δικό μου τρόπο. Να λοιπόν πως διάβασα τις σημερινές δηλώσεις του Αντώνη Λιβάνη: «Το ΠΑΣΟΚ είναι οικογενειακό κειμήλιο. Και όσο υπάρχει ζων Παπανδρέου, θα του ανήκει δικαιωματικά».