Επίκαιρα Σημειώματα

Η διαμάχη που ξέσπασε αμέσως μετά τις πρώτες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ, μας έδωσε την εντύπωση πως τα δύο κόμματα εξουσίας έπαιξαν απλώς την κολοκυθιά ακόμη και στον προθάλαμο της κόλασης, μέσα στην οποία βρέθηκαν. Να κάνουμε Εξεταστική Επιτροπή Και γιατί να κάνουμε Εξεταστική Επιτροπή; Και τι να κάνουμε; Να κάνουμε διακομματική Επιτροπή Και γιατί να κάνουμε διακομματική Επιτροπή; Και τι να κάνουμε; Να κάνουμε Προανακριτική Επιτροπή. Και πάει λέγοντας, σε ένα ανούσιο διακομματικό καβγά, όπου ο καθένας προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο υπέρμαχος της κάθαρσης, της αυτονομίας των κομμάτων από ποικίλα συμφέροντα συμφέροντα, και άλλα ηχηρά, μέχρις ότου φτάσαμε στο κλείσιμο της Βουλής και όλοι πήγαν στις διακοπές τους. Αυτό που δεν φαίνεται όμως να έχουν συνειδητοποιήσει τα κόμματα είναι ότι εξέπεσαν πλέον οριστικά στην συνείδηση του κόσμου, απώλεσαν την εμπιστοσύνη των οπαδών τους και αυτό καταγράφεται συνεχώς και σταθερά σε όλες τις έρευνες τάσεων της κοινής γνώμης. Όλοι οι αναλυτέ

Η καταιγίδα ΖΗΜΕΝΣ, και τα όσα ακολούθησαν και φυσικάοι πυρκαγιές και τα περίφημα «μπάνια του λαού» έστειλαν στην ουρά της επικαιρότητας το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της χώρας. Την ανατροπή όλων των δεδομένων που χαρακτήριζαν την οικονομική κατάσταση της χώρας και φυσικά τις προοπτικές της. Και ανέδειξαν κατά τρόπο δραματικό, την γύμνια της εθνικής μας οικονομίας απέναντι στις διεθνείς και εθνικές εξελίξεις στον τομέα αυτόν. Αποκάλυψαν κυρίως τον μύθο των «μεταρρυθμίσεων», με τις οποίες υποτίθεται ότι εκσυγχρονιζόταν και θωρακιζόταν η οικονομία, ώστε να καταφέρει νε επιβιώσει και να συνυπάρξει σε έναν κόσμο επικίνδυνο και ακραία ανταγωνιστικό. Η περιπτωσιολογία, η τιμή της αμόλυβδης, η λαϊκή, τα εισιτήρια των πλοίων, η τιμή του νεσκαφέ και του νερού, κυριαρχούν βέβαια και πάλι, στα δελτία των οκτώ, όταν μένει χρόνος, από τις πυρκαγιές. Αλλά αυτή η αναφορά όχι μόνο δεν αναδεικνύει το βάθος και την έκταση της κρίσης, αντίθετα, δημιουργεί την αίσθηση ότι και το φετινό καλοκαίρι η

Μπορεί ο Πέτρος Τατούλης να ξαναθυμήθηκε τους εφηβικούς ιδεολογικούς προβληματισμούς του τώρα που βρέθηκε εκτός εξουσίας, ο διάδοχός του όμως Μιχάλης Λιάπης, κάνει πράξη με τον πιο σκληρό τρόπο τους στόχους, που υπέκρυπτε εκείνη η αλήστου μνήμης εξαγγελία, περί «κρατικοδίαιτου πολιτισμού», όπως την παρουσίασε με ειδικό άρθρο του στην «Καθημερινή». Δεν περνάει μία ημέρα, που να μην σηματοδοτείται και από μια καταγγελία, μια ματαίωση, μια αναστολή προγραμματισμένων πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ή ακόμη το χειρότερο την αναστολή της ίδιας της λειτουργίας φορέων του πολιτισμού. Αρχικά μπήκαν στο περιθώριο οι Προγραμματικές Συμβάσεις, που είχαν υπογραφεί από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ (Β. Βενιζέλος), γεγονός που οδήγησε στην ασφυξία και τελικά στην οριστική ματαίωση εξαιρετικών καλλιτεχνικών δράσεων, με πιο εξοργιστική εκείνη της “Θεατρικής Άνοιξης” της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης. Πολιτιστικά Κέντρα των Δήμων και μεγάλες θεσμικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, οδηγήθηκαν στον

Γνώρισα τελευταία, δύο περιστατικά «κοινωνικής συνοχής», ή καλύτερα μιας ζωντανής και δρώσας κοινωνίας, τα οποία θεωρώ πως έχουν γενικότερο ενδιαφέρον και γι αυτό τα μεταφέρω εδώ Θα αναφερθώ όμως πρώτα σε ένα γεγονός του 1985, στην περίοδο δηλαδή της δημαρχίας του Θεοχάρη Μαναβή. Μεταξύ των εκδηλώσεων, πολιτιστικών, καλλιτεχνικών και άλλων που άρχισαν να οργανώνονται, ήταν και οι «Ανοιξιάτικες Πολιτιστικές Εκδηλώσεις», που απευθύνονταν κυρίως στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης με την συμμετοχή των ποικίλων συλλόγων που δρούσαν στην πόλη, τοπικών, οικολογικών, λαογραφικών, καλλιτεχνικών, συλλόγων γονέων, προσκόπων, εθνικοτοπικών, κ. ά. Οι εκδηλώσεις εκείνες είχαν κινητοποιήσει σε ολόκληρη την πόλη 132 συλλόγους, και οι εκδηλώσεις τους πραγματοποιούνταν στα πάρκα, σε πεζόδρομους, στην παραλία κλπ. Ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να συναντηθούν οι ενεργοί πολίτες κάθε περιοχής και να οργανώσουν το πρόγραμμά τους όπως αυτοί ήθελαν, με ελάχιστη βοήθεια από τον Δήμο, κυρίως τεχνική. Με την αλλαγή

Το διπλωματικό, αλλά κυρίως στρατηγικό λάθος του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να απαντήσει στην προκλητική επιστολή του ομολόγου του της FYROM , μετατρέπεται τώρα σε εφιάλτη για την ελληνική πλευρά. Είναι όμως σημαντικό , έτσι για την κατανόηση της ελαφρότητας με την οποία συνεχίζει να διαχειρίζεται η ελληνική πλευρά αυτό το ακανθώδες και όπως εξελίσσεται δηλητηριώδες εθνικό μας πρόβλημα, να αναφερθούμε και στις απίστευτες δικαιολογίες, που διακινήθηκαν σε απάντηση της κριτικής που ασκήθηκε στην κυβέρνηση για την επιλογή της να απαντήσει στον Ν. Γκρούεφσκι. Τι επικαλέστηκαν λοιπόν; Το ότι η κυβέρνηση είχε ήδη δεσμευτεί από την βιαστική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου και , το χειρότερο, δεν ήθελε να φανεί ότι αποδέχτηκε την σχετική έγκαιρη επισήμανση του ΠΑΣΟΚ!... Και μόνο αυτές οι δικαιολογίες θα αρκούσαν για να αντιληφθεί κανείς το τρομακτικό έλλειμμα στρατηγικής της χώρας στην διαχείριση του τόσο επικίνδυνου, όπως πια εξελίχθηκε, «Μακεδονικού». Τώρα ο Ν. Γκρούεφσκι εκμεταλλεύεται

Δεν πρόκειται για έμμονη ιδέα. Ούτε φυσικά για ένα αίσθημα «καταδίωξης» της Θεσσαλονίκης από τους «ενεδρεύοντες Αθηναϊκούς κύκλους»…. Οι πληροφορίες, τα σχόλια, οι υπαινιγμοί, συνεχίζονται στον ημερήσιο τύπο, τόσο για το Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, όσο και για το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Υποψήφιοι προς μεταφορά στην Αθήνα, δύο θεσμοί της Θεσσαλονίκης, με σταθερά βήματα προς την διεθνή κατοχύρωσή του το πρώτο, με επιτυχία και πλούσιο έργο, επιστημονικό, εκδοτικό,( εβδομήντα μέχρι στιγμής εκδόσεις) διαδικτυακό με την «Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα και την Ελληνική Εκπαίδευση», το δεύτερο. Σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης, δεν θα μπορούσε να προκύψει ενδεχόμενο ή και επιδίωξη μεταφοράς ενός επιτυχημένου περιφερειακού πολιτιστικού θεσμού, στην πρωτεύουσα… Το αντίθετο αποτελεί την ευρωπαϊκή σημερινή πραγματικότητα. Εδώ όμως είναι Ελλάδα και – δυστυχώς- ακόμη….Βαλκάνια!.... Ο Μανώλης Πιμπλής, στα ΝΕΑ 28 Ιουνίου γράφει –δηλητηριωδώς- για το Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου της Θεσσαλονίκης : «

Επανέρχομαι στα Σημειώματα, μετά από νέα αναγκαστική απουσία λίγων ημερών. Τώρα συνδέομαι από Ασπροβάλτα κι αυτό δεν ήταν πολύ εύκολο. Τουλάχιστον για το δικό μου επίπεδο γνώσεων…. Έτσι λοιπόν είχα την ευκαιρία να «δω» το τελευταίο μου Σημείωμα με τις απαντήσεις του διοργανωτή της γυμνής ποδηλατοδρομίας Κωνσταντίνου Τερζόπουλου και να διαπιστώσω ότι ούτε με τα γυαλιά της πρεσβυωπίας ,δεν μπορούσα να διαβάσω το παραμικρό. Θα μου πείτε έφτανε πιθανόν το ότι τις απαντήσεις του τις φιλοξένησε μια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, άρα κατά κάποιο τρόπο το μήνυμα μεταδόθηκε. Παρ όλα αυτά είναι χρήσιμο να μεταφέρω δύο τρεις απαντήσεις του σε κρίσιμα ερωτήματα . Ερώτηση: Μείνατε ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου στους δρόμους; Απάντηση: Μας υποδέχτηκαν πραγματικά με ενθουσιασμό, με μπράβο, με γέλια, με χειροκροτήματα. Ερώτηση: Ωστόσο ελάχιστοι σας αποδοκίμασαν Απάντηση: Μικροπρέπεια και δειλία κρύβει μια τέτοια κίνηση. Ερώτηση: Στη Θεσσαλονίκη το ποδήλατο μπορεί να γίνει συνείδηση; Α

Αυτά υποστηρίζει μεταξύ άλλων σημαντικών για τα προβλήματα των ποδηλατιστών στην Θεσσαλονίκη, ο Κωνσταντίνος Τερζόπουλος ο οργανωτής της γνωστής ποδηλατοδρομίας. Έχει νομίζω ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τις απαντήσεις του σε ερωτήσεις, που του απευθύνει ο Κώστας Καντούρης, μερικές από τις οποίες απαιτούν μια ξεκάθαρη θέση πάνω σε ζητήματα που προκάλεσαν αντικρουόμενες αντιδράσεις του Θεσσαλονικιώτικου κοινού.

Σε μια τυχαία έρευνα ενός από τα Αρχεία, που κατά καιρούς σχηματίζω, έπεσα πάνω σε μια αλληλογραφία του 1989, από την οποία αποκαλύφθηκαν θλιβερά δεδομένα για την τύχη του Αρχείου του Βασιλικού Θεάτρου. Την περίοδο εκείνη έκανα στο ΚΘΒΕ την δεύτερη ή τρίτη θητεία μου, ως Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Τα αρχεία, τα ντοκουμέντα και τα αντικείμενα, που συνδέονταν με την ιστορία του ΚΘΒΕ και του Βασιλικού Θεάτρου, ήταν ο μόνιμος στόχος αναζήτησης και …απογοητεύσεων... Δεν θυμάμαι τώρα πως έπεσε στα χέρια μου ένα Πρωτόκολλο Παράδοσης- παραλαβής με αριθμ. 21526/22.12.1971, με περιεχόμενο την παράδοση αρχείων, επίπλων, αντικειμένων, και αλληλογραφίας του Βασιλικού Θεάτρου στο ΚΘΒΕ. Το αναζήτησα λοιπόν τώρα από το ΚΘΒΕ, για να πληροφορηθώ πως όταν το ΚΘΒΕ αποχώρησε από τους χώρους της ΕΜΣ ,για τα προσωρινά γραφεία του στην οδό Βασ. Όλγας, λόγω των εργασιών που επρόκειτο να εκτελέσει στο Θέατρο η «Πολιτιστική Πρωτεύουσα»,μετέφερε του Αρχείο του στους χώρους του Θεάτρου Δάσους, όπ

Κάθε φορά που καταπιάνομαι με τα θέματα του ποδηλάτου (ποδηλατοδρόμια, ποδηλάτες, εξαγγελίες έργων για τα ποδήλατα κλπ), καταλήγω σχεδόν π άντα στην ίδι α πρωταρχική παρατήρηση. Ότι δηλαδή το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ποδήλατο σ αυτήν τη ν πόλη, είναι η «νομιμοποίησή» του δηλαδή η κατοχύρωση του δικα ιώματος των ποδηλατιστών να κυκλοφορούν στην πόλη, με το αίσθημα της σιγουριάς και ασφάλειας με τον σεβασμό των άλλων μέσων, με την τυπική και ουσιαστική κάλ υψή τους από τις αρμόδιες αρχές, τον δήμο, την τροχαία κλπ. Αν κάποιος θεωρεί υπερβολική την σκέψη αυτήν, ας σκεφτεί τι έγινε κατά τ ην διάρκεια της εκδήλωσης της 1ης Διεθνούς Γυμνής Ποδηλατοδρο μίας πριν λίγες ημέρες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις «συστάσεις» της Αστυνομίας, τις προειδοποιήσεις και τις βίαιες επεμβάσεις, ούτε και στην περιπέτεια του γυμνού Άγγλου ποδη λάτη με την εισαγγελία και την σύλληψή του. Αναφέρομαι στις αντιδράσεις του κοινού, τις αποδοκιμασίε ς, τα αυγά, τα μπουκάλια με το νερό που εκτοξεύτηκαν

Το χθεσινό μεγάλο δημοσίευμα των ΝΕΩΝ με τίτλο "Έγκλημα αισθητικής στον Λευκό Πύργο",για τις αθλιότητες που συντελούνται στην Πλατεία Λευκού Πύργου, έφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της σιωπής των αρμόδιων επιστημικών και αρχαιολογικών φορέων της πόλης.. Η εύκολη και πάντως αναποτελεσματική τακτική καταγγελίας του Δήμου Θεσσαλονίκης δεν φαίνεται να αποδίδει όπως δεν απέδωσε και στο παρελθόν. Δεν είναι άλλωστε χωρίς σημασία ότι η απάντηση του αρμόδιου Αντιδημάρχου που παρέπεμψε τους διαφωνούντες στην έγκριση της μελέτης από την αρμόδια 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων! Το επιτακτικό λοιπόν ερώτημα παραμένει: Γιατί σιωπούν οι κατ εξοχήν αρμόδιοι φορείς; Η Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Η Εταιρία Προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Το Τεχνικό Επιμελητήριο Η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Η 4η Εφορεία νεωτέρων Μνημείων Αν συμφωνούν με όλα όσα διαπράττονται στην Πλατεία Λευκού Πύργου, να βγουν και να τα υποστηρίξουν. Αν διαφωνούν να το πο

Η γνωριμία με την Αλίκη ξεκίνησε με μια περιπέτεια το 1984, όταν μέσα στον ενθουσιασμό των πρώτων εκδηλώσεων που σχεδιάστηκαν από τον Δήμο σε άγνωστους ή απροσπέλαστους χώρους της Θεσσαλονίκης, οργανώθηκε μια συναυλία και στην Πλατεία Αριστοτέλους. Την άλλη ημέρα με το που πάτησε το πόδι του στο Γραφείο του ο Δήμαρχος Θεοχάρης Μαναβής, δέχτηκε ένα χείμαρρο διαμαρτυριών από την Αλίκη, που κατοικούσε σε μια από τις πολυκατοικίες της πλατείας «Στην Αριστοτέλους, Χάρη μου, κατοικούν και άνθρωποι, που θέλουν και δικαιούνται την ηρεμία και την ησυχία τους». Και φυσικά πολλά άλλα, με τον μοναδικό τρόπο που η Αλίκη ανέπτυσσε επιχειρήματα, ή υποστήριζε απόψεις. Μου τα μετέφερε ο Δήμαρχος και συνειδητοποίησα αμέσως το λάθος. Τότε βέβαια, που η πλατεία εκτός από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις δεν φιλοξενούσε τίποτε άλλο. Δεν ήξερα τι να κάνω, ιδιαίτερα γιατί γνώριζα και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της Αλίκης. Της έστειλα λοιπόν μια μεγάλη ανθοδέσμη, με την συγνώμη του Δήμου και την δήλωση πως θα σε