Επίκαιρα Σημειώματα

Υστερόγραφα; Και που είναι το κεντρικό θέμα; Έλα ντε; Το κεντρικό θέμα είναι γνωστό, αλλά από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις… Γι αυτό και το αφήνω στις ειδήσεις των «οκτώ», στο κατάλληλο δηλαδή περιβάλλον και καταπιάνομαι με κάποια «δευτερεύοντα», που δεν χωρούν στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων, ή στις πρώτες σελίδες και χάνονται μέσα στην αντάρα των ημερών… Υ.Γ. 1 Μάχη ξέσπασε στο Δημοτικό Συμβούλιο ξέσπασε για το «Στρατηγικό Σχέδιο» ανάπτυξης, που παρουσίασε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Είδε φαίνεται και απόειδε ο Δήμαρχος πως είναι ματαιοπονία να αναζητεί μια ευρύτερη συζήτηση και συμφωνία και κατέθεσε το δικό του όραμα για την προσεχή… τριακονταετία της Θεσσαλονίκης!.. Δεν έχει όπως καταλαβαίνετε κανένα νόημα να επιχειρήσω να το παρουσιάσω ή να το αναλύσω, ή να το κρίνω.. Τι έγινε λοιπόν στην συνεδρίαση εκείνη του Δημοτικού Συμβουλίου; Η αντιπολίτευση αντέδρασε, είπε τα δικά της , διαμαρτυρήθηκε γιατί το «Σχέδιο» διαμορφώθηκε «ερήμην της πόλης και των φορέων της», και το καταψή

Είχα σε παλαιότερο Σημείωμα σχολιάσει την απίστευτη πολιτική της Ε.Ε. να επιδοτεί την παραγωγή βιοκαυσίμων και το χειρότερο, να θέτει ως στόχο της ευρωπαϊκής της πολιτικής, την μείωση της εξάρτησης από το πετρέλαιο κατά 10% μέχρι το 2020 και την υποκατάστασή του από παραγόμενα βιοκάυσιμα. Η σχετική πρόσφατη δήλωση του Επιτρόπου για το περιβάλλον Σταύρου Δήμα είναι σαφής. Έγιναν δηλαδή αποδεκτές οι επισημάνσεις των επιστημόνων και των αρμόδιων του Ο.Η.Ε. που με σαφήνεια και επιμονή τόνιζαν προς κάθε κατεύθυνση: Η μαζική στροφή στην παραγωγή βιοκαυσίμων εξ αιτίας της αυξανόμενης ζήτησης, απειλεί με καταστροφή τα τροπικά δάση. Η μείωση της συμβατικής γεωργικής παραγωγής (για διατροφή), οδηγεί στην αύξηση των τιμών των τροφίμων, γεγονός που πλήττει τις φτωχότερες τάξεις στην Ε.Ε. και φυσικά τους λαούς των χωρών του τρίτου κόσμου. Η παραγωγή των φυτών, που συνδέονται με τα βιοκαύσιμα, απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού, η μείωση των αποθεμάτων του οποίου, εξελίσσεται ήδη σε παγκόσμιο πρόβ

Η είδηση από μόνη της έχει το ενδιαφέρον της και μάλιστα διεθνές. Ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, όπου στο περιθώριο των όσων συζητούνται, καταγγέλλονται, αποκαλύπτονται καθημερινά, γύρω από την υπόθεση «Χρ. Ζαχόπουλος» και με έμφαση προβάλλεται η γνωστή ελληνική «συνταγή», για την λογική και τον τρόπο επιλογής των στελεχών των μεγάλων πολιτιστικών οργανισμών, το γεγονός φωτίζεται με τρόπο, που να γεννά σε όλους φαντάζομαι θλίψη. Μετά από 31 χρόνια στο τιμόνι του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, ο Διευθυντής του, ο Φιλίπ ντε Μοντεμπέλο, 71 χρόνων σήμερα,δήλωσε ότι αποχωρεί ,προκαλώντας μια δικαιολογημένα μεγάλη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, διεθνή σχετική συζήτηση. Για το έργο του, την αντίληψή του τα επιτεύγματά του, τις επιτυχίες, αλλά και τα αδύνατα σημεία της μακρόχρονης παρουσίας του σε ένα από τα μεγαλύτερα Μουσεία της εποχής μας. Η Θεσσαλονίκη, τον γνώρισε το 1997, όταν επικεφαλής ενός κλιμακίου επιστημονικών συνεργατών του Μητροπολιτικού Μουσείου επισκέφτηκε την Έκθεση τω

Τα κτυπήματα της κρίσης στην πόρτα των δύο κομμάτων εξουσίας, γίνονται καθημερινά και πιο εκκωφαντικά, στέλνοντας μηνύματα των οποίων την ανάγνωση αδυνατούν να πραγματοποιήσουν τα στελέχη των κομμάτων. Οι σφυγμομετρήσεις, οι κοινωνικές έρευνες, οι εσωκομμακές συγκρούσεις, η απαξίωση στην συνείδηση του κόσμου που στρέφει την πλάτη ,κραυγάζουν σχεδόν, το τέλος του δικομματισμού. . Και οι μόνοι που δεν ακούν δεν βλέπουν, δεν υποπτεύονται καν είναι οι ηγεσίες και το κομματικό κατεστημένο των δύο πολιτικών σχηματισμών. Δεν ξέρω αν θα φτάσουν μέχρι τις Ευρωεκλογές, οπότε είναι βέβαιο πως θα δουν έκπληκτοι τις πλάτες των πολιτών. Γιατί αυτά που τώρα παρακολουθούμε , ίσως και όσα δεν γνωρίζουμε, αλλά στο παρασκήνιο εξελίσσονται, πρωτόγνωρα εν πολλοίς, τροφοδοτούνται εκτός των άλλων τόσο με την δηλητηριώδη ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται από αυτήν την απίστευτη «υπόθεση Ζαχόπουλου», όσο, και το κυριότερο, από την γενικευμένη κοινωνική κρίση, τα ο οικονομικό αδιέξοδο, στο οποίο οδηγείται η χώρα,

Μια δεκαήμερη ταλαιπωρία μέσα στις γιορτές, με γρίπες και βρογχίτιδες, με κράτησαν μακριά από τα «Σημειώματα». Που καιρός και διάθεση για ένα παραδοσιακό «απολογισμό χρονιάς», με άνεση ,ή για μια νηφάλια αποτύπωση σκέψεων για το μέλλον. Τα χειρότερα προέκυψαν με την αιφνίδια παραίτηση του Χρ. Ζαχόπουλου, τις απίστευτες όσο και δραματικές καταγγελίες για ροζ και οικονομικά σκάνδαλα,τις εξελίξεις των επόμενων ημερών, που ανέδειξαν για άλλη μια φορά την βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος και σταδιακά, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, την ακόμη πιο επικίνδυνη κρίση όλων των εξουσιών, της Τέταρτης συμπεριλαμβανομένης. Μια δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας, -γεγονός χωρίς προηγούμενο στην μακρά πολιτική ιστορία του τόπου-μας κάνει να αναρωτηθούμε τι επιτέλους κρύβεται πίσω από αυτήν την ιστορία, που βαφτίστηκε ροζ και στην συνέχεια γκρι και τώρα μαύρη. Η χειρότερη και πιο επικίνδυνη πλευρά της ιστορίας αυτής, είναι φυσικά η κρίση του πολιτικού συστήματος. Κρίση βαθύτερη και αξεπέραστη, τα σημάδι