Επίκαιρα Σημειώματα

Με βήματα αργά βέβαια, αλλά πάντως συγκεκριμένα, το ΕΚΕΘΕΧ φαίνεται να έχει ξεκινήσει. Μετά τον διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου και του Διευθυντή του, την στέγαση του,, την πρώτη χρηματοδότηση του ώστε να αρχίσει η ουσιαστική δραστηριοποίησή του , την συγκρότηση νέων γνωμοδοτικών επιτροπών που θα εισηγηθούν την χρηματοδότηση των μη κρατικών φορέων θεάτρου και χορού, την εξασφάλιση χώρου για την φιλοξενία θεατρικών δραστηριοτήτων, η όλη προσπάθεια κατευθύνεται τώρα στην κατοχύρωση ειδικού κωδικού στον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ από το 2009. Γιατί είναι αυτονόητο πως χωρίς σημαντική και εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, οι όποιες προσδοκίες από τον νέο αυτόν φορέα θα μείνουν απλά ευχολόγια. Ο πρώτος Διευθυντής του ΕΚΕΘΕΧ Ηρακλής Λογοθέτης, σε συνέντευξή του στον Βασίλη Αγγελικόπουλο στην «Καθημερινή» δίνει μερικές ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Ας δούμε κάποιες απ αυτές. Σε ερώτηση σχετική με την φετινή χρηματοδότηση του ΕΚΕΘΕΧ απάντα πως για το 2008 θα διατεθούν 3.5 εκατο

Η δυσάρεστη έκπληξη από την τελευταία πρόταση του μεσολαβητή του Ο.Η.Ε. (βλ. Η.Π.Α.) Μάθιου Νίμιτς, πρέπει να διδάξει την πολιτική ηγεσία και ιδιαίτερα την κυβέρνηση, που διαχειρίζεται την κρίσιμη αυτή εθνική υπόθεση, πολλά και ταυτόχρονα να την αναγκάσει να προετοιμαστεί για ακόμη πιο δυσάρεστες καταστάσεις, έως και κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής στο Βουκουρέστι… Αυτό σημαίνει: Να πάρει πίσω και να μετατρέψει σε διαπραγματευτικό χαρτί, αυτό που αλόγιστα και χωρίς αντάλλαγμα προσέφερε δηλ. την «σύνθετη ονομασία», ουσιαστικά την αποδοχή της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία». Να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια διπλών ή πολλαπλών ονομασιών, γιατί κανείς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως θα καταλήξουν όλα στην συνταγματική ονομασία της γείτονος δηλ. στο «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Να προσέξει εκείνη την πτυχή, την επικίνδυνη «ουρά», που συνοδεύει όπως φαίνεται σχεδόν όλες τις προτάσεις του Νίμιτς δηλαδή τα περί «μακεδονικής εθνότητας» και

Ο Θερμαϊκός στο προσκήνιο και για άλλη μια φορά δυστυχώς με θλιβερά νέα… Μερικοί από τους τίτλους των τελευταίων σχετικών δημοσιευμάτων, δεν είναι απλώς εύγλωττοι, είναι δραματικοί. « Ανεξέλεγκτη η ρύπανση στον Θερμαϊκό», «Θερμαϊκός: Η θάλασσα που πληγώνουμε» , « Ο Θερμαϊκός γεννά τέρατα»… Η ιστορία ξεκίνησε με την δημοσιοποίηση των μετρήσεων που πραγματοποίησε το εργαστήριο Ελέγχου Ρύπανσης Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. σε συνεργασία με το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης και των ανησυχητικών, στα όρια συναγερμού, συμπερασμάτων. «Τα βαρέα μέταλλα που υπάρχουν στον βυθό του Θερμαϊκού είναι διπλάσια σε ποσότητα από τα ανώτερα επιτρεπτά όρια, ενώ σε ορισμένες περιοχές είναι τετραπλάσια». Ουσιαστικά ο βυθός δεν έχει ζωή, είναι νεκρός. Και το χειρότερο: Η σχετική περιγραφή της Μάχης Τράτσα στο «Βήμα της Κυριακής» είναι ανατριχιαστική: « Ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη των «τεράτων» της νέας χημικής εποχής έχει καταστεί έπειτα από δεκαετίες μόλυνσης ο Θερμαϊκός κόλπος. Οι παθογόνοι μικροοργα

Με αφορμή την αλόγιστη και καταδικαστέα πολιτική του καθεστώτος Μιλόσεβιτς στο Κόσσοβο, μια πολιτική βίας, που έφερε στο προσκήνιο εθνικά μίση και οδήγησε σε πράξεις γενοκτονίας, το ΝΑΤΟ ξεκινά τoν απηνή βομβαρδισμό της Σερβίας, κατά παράβαση όλων των διεθνών κανόνων και της διεθνούς νομιμότητας. Η πολεμική αυτή πράξη δεν έχει το προηγούμενό της στην μεταπολεμική Ευρώπη. Μια ευρωπαϊκή χώρα δέχεται την επίθεση των ισχυρότερων πολεμικών μηχανών της εποχής, καταστρέφεται συστηματικά και με κυνικό τρόπο, ώστε να υποκύψει στον εκβιασμό και να παραδοθεί. Σήμερα πληροφορούμαστε τα αποτελέσματα εκείνης της επιδρομής. Κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών που διήρκεσαν 78 ημέρες, σκοτώθηκαν 1.002 Σέρβοι αστυνομικοί και στρατιώτες, περίπου 2.500 άμαχοι πολίτες, μεταξύ των οποίων και 89 παιδιά. Οι στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ πραγματοποίησαν 2.300 επιδρομές πλήττοντας 995 στόχους, με 1.150 αεροσκάφη που εκτόξευσαν 1.300 πυραύλους και 36.000 βόμβες διασποράς, καθώς και βλήματα που περιείχαν απεμπλο

Κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί πως θα μπορούσε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, να αγνοήσει την υποψηφιότητα του Πεκίνου για την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008. Αλλά ήδη από τότε, όπως όλοι θυμόμαστε είχαν εκφραστεί προβληματισμοί, για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις δημοκρατικές «ευαισθησίες» του καθεστώτος, στην απέραντη αυτήν χώρα. Και τότε όλοι, νομίζω, συνυπολόγισαν πολλά και σημαντικά δεδομένα, άλλα αρνητικά και άλλα θετικά για να καταλήξουν στην θετική απόφαση. Στα χρόνια όμως που ακολούθησαν γίναμε μάρτυρες, πολλών και εξαιρετικών γεγονότων, που έπληξαν όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, καθώς τα γιγαντιαία – η λέξη φαραωνικά είναι εντελώς αδύναμη να αποδώσει το μέγεθος- έργα υποδομής, ανάπτυξης, κλπ οδήγησαν εκατομμύρια κινέζων με την βία έξω από την γη, στην οποία για αιώνες κατοικούσαν, έξω από τις αστικές κατοικίες, που κατεδαφίστηκαν κατά χιλιάδες, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αντίστασης. Η

Ο Γιώργος Τούλας, ο εμπνευσμένος εκδότης της Παράλλαξης, γράφει στο τελευταίο τεύχος του λαμπρού, υψηλής αισθητικής – και γοητευτικού- αυτού περιοδικού τα εξής σχετικά με τους λόγους, που τον ώθησαν να το «αφιερώσει» στους αρχιτέκτονες, τα ενδιαφέροντα κτίρια, τις όμορφες και άσχημες αλλαγές, το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Από την ανάγνωσή του θα γίνει φαντάζομαι εύκολα κατανοητό γιατί αφιερώνω και εγώ το Σημείωμα αυτό, σε μια από τις ενότητές του: « Το πολυσέλιδο αρχιτεκτονικό αφιέρωμα που ακολουθεί, το σκεφτόμασταν καιρό. Προσπαθήσαμε ψύχραιμα να κατανοήσουμε πως σκέφτονται οι αρχιτέκτονες αυτής της πόλης, πως σκέφτονται αυτοί που τη σχεδιάζουν και την υλοποιούν, να διερευνήσουμε το που πάει και το που θα μπορούσε να πάει. Αλλά και να αναδείξουμε όσους με το έργο τους ξεχωρίζουν σε ένα βαλτωμένο σκηνικό. Βαλτωμένο εξ αιτίας της δημόσιας αδιαφορίας. Που μας αφορά και μας. Γιατί αν όλοι εμείς συναινούμε στην απαξίωση του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου που ζούμε, χτίζονται τέρατ

Με περίσκεψη και πολύ καχυποψία- οφείλω να ομολογήσω- διάβασα αυτήν την πληροφορία για το ενδιαφέρον δύο δασκάλων από σχολεία της Θεσσαλονίκης, να οργανώσουν, με την σύμφωνη γνώμη των γονέων, παρέλαση των μαθητών τους στο χωριό Εύζωνοι, στα σύνορα με την FYROM. Η πρωτοβουλία τους είναι κατά την δήλωσή τους «εξωσχολική», δεν αποτελεί δηλαδή επίσημη – τυπικά- παρουσία των δύο δημοτικών σχολείων, αν όλη αυτή η ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί εξωσχολική. Αλλά δεν είναι φυσικά αυτό το θέμα. Δεν είναι το κύριο θέμα καλύτερα. Το θέμα είναι αυτό καθ εαυτό το πρόγραμμα της παρουσίας στο ακριτικό χωριό των μαθητών της Θεσσαλονίκης. Τι περιλαμβάνει λοιπόν; Τι θα περίμενε κανείς από μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης, προς τους συμμαθητές ενός χωριού, από τα παιδιά της πόλης; Τα συμβατικά κατ αρχήν, βιβλία, παιχνίδια, εξοπλισμό , ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, , και πιο προωθημένα πιθανόν, οργάνωση κοινών προγραμμάτων, πολιτιστικών, οικολογικών, με συνέχεια, που θα πετύχαιναν να αλλάξουν κάπως την αίσθηση της

Κυριακή βράδυ. Λίγο πριν από την έκδοση των αποτελεσμάτων για την εκλογή του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Ως ψύχραιμος- ελπίζω - παρατηρητής των όσων λέχθηκαν και αποφασίστηκαν στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, μπορώ να διατυπώσω την γνώμη που σχημάτισα, παρά τον κίνδυνο να κριθεί βιαστική, δηλαδή να μην περιμένει να δει στην πράξη το πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα, οι υποσχέσεις, οι διαβεβαιώσεις και όλα όσα επέρχονται. Το βασικό μου συμπέρασμα είναι πως ο Γιώργος Παπανδρέου, επιχείρησε να επιβεβαιώσει την απόλυτη κυριαρχία του στο ΠΑΣΟΚ, τόσο με την όλη σκηνοθεσία και διαμόρφωση της «εικόνας», όσο και με τις δευτερεύουσες κινήσεις και κυρίως με την απόφασή του να συγκροτήσει το κορυφαίο πολιτικό όργανο του Κινήματος, με πρόσωπα, «χωρίς προηγούμενη υπουργική, ή υφυπουργική θητεία», ουσιαστικά αποστρατεύοντας όλο το έμπειρο πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ. Και όχι μόνο αυτό. Ζήτησε έντονα και πολύ χαρακτηριστικά, για να μην υπάρξουν αμφιβολίες, την ειδική για αυτό στήριξη του Συνεδρίου, την ο

Η Έκθεση «Βλέποντας με τα μάτια του Πικάσο». Άλλη μια αφορμή, δυστυχώς, να προβάλουμε ένα συντηρητικό, αποκρουστικό πρόσωπο για την Θεσσαλονίκη… Αυτή η ιστορία της απαγόρευσης των επισκέψεων μαθητών στην έκθεση του Τελλογλείου « Βλέποντας με τα μάτια του Πικάσο», επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά , την γνωστή μας παθογένεια. Την νοοτροπία δηλαδή, των πάντων να μιλούν με γενικότητες, χωρίς να κάνουν τον κόπο να ενημερωθούν προσωπικά, να ερευνήσουν τις πτυχές του ζητήματος και να αποφανθούν, όχι με την ευκολία της απαγόρευσης, ούτε όμως και του ισοπεδωτικού και καταγγελτικού λόγου, που όπως πάντα συμβαίνει, εξυπηρετεί και αυτός σκοπιμότητες και εντυπώσεις. Η ιστορία είναι γνωστή. Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών παρουσιάζεται την εποχή αυτή, μια εξαιρετική σειρά 347 χαρακτικών του Πικάσο, που έχουν βέβαια μια ιδιαίτερη και χαρακτηριστική ιστορία ως προς την παραγωγή τους, παραμένουν όμως πάντοτε αυθεντικά έργα του μεγάλου δημιουργού, που εντυπωσιάζουν όχι μόνο για την αισθητική, αλλά και για τ

Το τελευταίο τεύχος του λαμπρού περιοδικού «parallaxi» αφιερωμένο στα ζητήματα αρχιτεκτονικής της πόλης,- « Τεύχος αρχιτεκτονικόν », όπως το αποκαλεί ο Γιώργος Τούλας-, και με το γενικό τίτλο «Οι καλύτεροι αρχιτέκτονες, τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια και όσα αλλάζουν την πόλη όμορφα και άσχημα», περιλαμβάνει μεταξύ άλλων- για τα οποία θα έχω ένα χωριστό Σημείωμα, μια κριτική στο έργο της ανάπλασης της πλατείας Λευκού Πύργου, με την υπογραφή του Λόη Παπαδόπουλου: « Πρόκειται για σοφή μελέτη. Η γενναιότητα αυτού του σχεδιαστικού διαβήματος, όχι μόνο στην προμελέτη αλλά και στο πρώτο στάδιο της εφαρμογής του, κατάφερε να απαλλάξει το τοπίο από φλύαρες χαράξεις και γειτνιάσεις παρτεριών. Οι μεγάλες ευκρινείς χαράξεις, οι ανεπαίσθητες διαφορές στάθμης, οι εναλλαγές υφής ανάμεσα στα υλικά επίστρωσης, όπως μια ολόκληρη σειρά από ευφυή συνθετικά στρατηγήματα, πέτυχαν, σε μια περιοχή κατ εξοχήν πολυσύχναστη, την ανάκτηση της αίσθησης του κενού και την ανάδειξη του Πύργου. Ωστόσο η περιστοιχία που

Αρχίζουν αύριο οι εργασίες του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα κλίμα απαισιοδοξίας και αποθάρρυνσης, παρόμοιο του οποίου δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, ακόμη και στις πιο κρίσιμες περιόδους της μακράς ιστορίας του. Με συνεχείς διαψεύσεις των προσδοκιών, που γεννούσαν τα τελευταία χρόνια γεγονότα κυρίως «εσωτερικά», όπως η εκπληκτική εκείνη προσέλευση για την ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου ως Προέδρου, το Συνέδριο που ακολούθησε, η διαδικασία εκλογής Προέδρου μετά την ήττα του Σεπτεμβρίου . Με την επίμονη έκφραση της απαρέσκειας από τους ψηφοφόρους σε όλες τις σφυγμομετρήσεις, που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Με τις συνεχείς απόπειρες διαμόρφωσης νέων οργάνων, συνήθως κακόηχων, που δεν εκφράζουν στο παραμικρό το αίτημα της ανανέωσης, με την αποτυχία να διαμορφωθεί μια νέα πειστική πολιτική πρόταση, με την αδυναμία να τεθεί επί τέλους στο τραπέζι μια ουσιαστική συζήτηση για τον ρόλο της αριστεράς, έστω της σοσιαλδημοκρατίας, μέσα στα δεδομένα της νέας εποχής. Και τέλος, με την πλ

Λίγες μόνο ημέρες πριν από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο κατά την ηγεσία του, «συνήθης ύποπτος», η ναυαρχίδα του Συγκροτήματος , το ΒΗΜΑ, δημοσιεύει σήμερα τα αποτελέσματα έρευνας που διενήργησε μια από τις σοβαρές εταιρίες δημοσκοπήσεων η “Κάπα Research”, έρευνα πανελλαδική σε μεγάλο και αντιπροσωπευτικό δείγμα (6.379 άτομα), προκαλώντας σοκ στην ελληνική κοινωνία και φυσικά στα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ.. Εδώ και πολλές ημέρες, καθώς παρακολουθούμε την αδυναμία του κόμματος αυτού να ανακόψει την καθοδική του πορεία και να διαμορφώσει ένα κάπως ανεκτό κλίμα για το επερχόμενο Συνέδριο, ακούμε με έκπληξη το σύνολο σχεδόν των στελεχών του να επιχειρεί την διαμόρφωση της εντύπωσης ότι το Συνέδριο θα είναι «σταθμός», θα είναι η «εκκίνηση της νέας πορείας», το τέλος δηλαδή αυτής της απίστευτης καθίζησης, που συνεχίζεται χωρίς ανακοπή από τις εκλογές και εδώ. Που στηρίζουν αυτήν την αισιοδοξία, σε ποια στοιχεία, σε ποιους αριθμούς, μήπως σε κάποια αίσθηση, που εισπράττουν καθ όλη αυτήν την

Η πιο σημαντική είδηση για την Θεσσαλονίκη, σκεπάστηκε από την τσίκνα και τις "μελωδίες" της Τσικνοπέμπτης και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των οπαδών των συλλαλητηρίων, των συγκεντρώσεων, των παλαιών και νέων «μακεδονομάχων». Δημοσιοποιήθηκε το Νομοσχέδιο για το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, που εκτός της σημασίας του – ανεξάρτητα από τις κατευθύνσεις και ρυθμίσεις του- διαμορφώνει και το σαφές, οριστικό Στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή το ΥΠΕΧΩΔΕ, με τις υπηρεσίες και τους συμβούλους του διαμόρφωσε τις βασικές κατευθύνσεις για την μελλοντική προοπτική και εξέλιξη της Θεσσαλονίκης, το περιεχόμενο του περιβόητου «Στρατηγικού Σχεδίου» για το οποίο η πόλη ανέδειξε την πιο θλιβερή πλευρά της, αυτήν της πολυδιάσπασης, της ασυνεννοησίας, των αντιπαραθέσεων και των καπετανάτων. Και με λίγα λόγια αν βέβαια συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, και ψηφιστεί το Χωροταξικό Σχέδιο, θα διαμορφωθεί οριστικά η προοπτική της πόλης, δια χειρών της γνωστής γραφειοκρατίας και όπως προ