Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2009
Εικόνα
Ο ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ Στην Πλατεία Αντιγονιδών ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Στην οδό Απελλού Δύο παράλληλες ιστορίες, με την ίδια κατάληξη; Ενώ η συζήτηση και οι αποφάσεις των αρμόδιων αρχαιολογικών υπηρεσιών εξελίσσονται γύρω από την αποκάλυψη και αναστήλωση του αρχαιοελληνικού Ναού της Αφροδίτης, που ανακαλύφθηκε το 2000, και βρίσκεται κατά το υπόλοιπο μέρος του κάτω από την οδό Διοικητηρίου και την πλατεία Αντιγονιδών, η δικαιολογημένη αγωνία πολλών Θεσσαλονικέων κυριαρχεί σχεδόν σε όλα τα στάδια της προσπάθειας για την διάσωση ενός από τα πλέον αξιόλογα μνημεία της Θεσσαλονίκης. Όσοι έχουν επισκεφθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο, μπορούν να έχουν μια ρεαλιστική εικόνα της λαμπρότητας του μνημείου, από τμήματα του και άλλα ευρήματα που εκτίθενται εκεί. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικής σημασίας εύρημα, καθώς αρχαιολογικά μνημεία της περιόδου αυτής ,της αρχαιοελληνικής ,δηλαδή του 6ου αιώνα π.Χ. δεν υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη, όπου ως γνωστόν
Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ; Παρακολουθώ και εγώ την συζήτηση και τώρα τις συσκέψεις της «ειδικής Επιτροπής» που συγκροτήθηκε με αντικείμενο την υποβολή προτάσεων για την μεταφορά της Διεθνούς Έκθεσης και τον καταλληλότερο κατά τις εκτιμήσεις της νέο τόπο εγκατάστασης της. Και βεβαιώνομαι για άλλη μια φορά, πως τίποτε στον τόπο αυτόν δεν αλλάζει, και δυστυχώς τίποτε δεν αλλάζει και στην κατεστημένη πλέον κουλτούρα της πόλης, που ενώ διαμαρτύρεται, ταυτόχρονα συγκατανεύει στις αποφάσεις και διαδικασίες, που προβλέπουν πως η Αθήνα, κάποιο υπουργείο, κάποια ανώνυμη Επιτροπή, κάποιος ανώνυμος υπηρεσιακός παράγων μπορεί να αποφασίζει για τα μεγάλα και σημαντικά αναπτυξιακά ζητήματα της πόλης. Και το έκανε αυτό και στο παρελθόν και το κάνει και τώρα μιας και τα εμπλεκόμενα δίδυμα Θωμόπουλος-Μπακατσέλος, Δήμαρχος-Νομάρχης, Βουλευτές Α΄- Βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης, Δήμαρχοι Ανατολικής-Δήμαρχοι Δυτικής Θεσσαλονίκης, Οργανισμό
Εικόνα
INCANTADAS Να ανακατασκευαστεί τώρα η ΣΤΟΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ. Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα για την ολοκλήρωσή της με τα αντίγραφα από το Μουσείο του Λούβρου… Τα εντυπωσιακά από κάθε άποψη εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης έθεσαν με τρόπο μοναδικό το αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα και προκάλεσαν στην Θεσσαλονίκη αναβίωση του αιτήματος της για τα γλυπτά της Στοάς των Μαγεμένων, που όπως είναι γνωστό εκτίθενται στο Λούβρο. Η ιστορία των Μαγεμένων, ή των Ειδώλων, ή των Incantadas , κατά τους Σεφαραδίτες Εβραίους, στην αυλή μιας κατοικίας των οποίων βρέθηκε το Ρωμαϊκό Μνημείο, που αναγέρθηκε στην Νότια είσοδο του FORUM της Ρωμαϊκής Αγοράς, είναι γνωστή , κυρίως για τις κατά καιρούς συζητήσεις περί επιστροφής των «Ελγινείων της Θεσσαλονίκης», αλλά και τις σχετικές ατελέσφορες απόπειρες παραγωγής αντιγράφων τους. Τις τελευταίες λοιπόν ημέρες οι αρχές της πόλης, ο Υπουργός Μακεδονίας Θράκης, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, η βουλευτής Χρύσα Αράπογλου, με άρθρα τους στον ημερήσιο τύ
ΡΕΥΣΤΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μ ε αφορμή ένα κείμενο του Π.Αβραμόπουλου στον σημερινό «Αγγελιοφόρο» Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, επέτειναν την ρευστότητα, που είχε ήδη προκύψει αρχικά από τα αποτελέσματα του Α΄γύρου των τελευταίων δημοτικών εκλογών και πήραν εντονώτερα χαρακτηριστικά από τις σχετικές δηλώσεις του Νομάρχη Π.Ψωμιάδη, κυρίως όμως από τις δυσάρεστες, αλλά όχι απροσδόκητες εξελίξεις στο εσωτερικό της «Πρωτοβουλίας» του Γιάννη Μπουτάρη, ιδιαίτερα δε, από την συμπεριφορά και τις πολιτικές επιλογές του επικεφαλής της, στις τελευταίες εκλογές ( συμμετοχή στην «Δράση», υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές κλπ). Το κρίσμο όμως πολιτικό μέγεθος και το αντίστοιχο μήνυμα των ευρωεκλογών, ήταν το συνολικό ποσοστό που έλαβαν ΛΑΟΣ και Μακεδονικό Μέτωπο, ένα περίπου 15%, που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει ένα ασαφές και κυρίως ρευστό περιβάλλον. Όχι μόνο γιατί το «αυτοδιοικητικό» 15% της «Πρωτοβουλίας, καθαρά κεντροαριστερ
«ΑΛΛΑΧ ΟΥ ΑΚΜΠΑΡ»…. Σε πείσμα της «επικαιρότητας», θα αναφερθώ στο πρόβλημα των προσφύγων και της λαθρομετανάστευσης, έτσι για να επιβεβαιώσω την απίστευτη ρευστότητα μέσα στην οποία ζει η χώρα. Ήρθε δηλαδή το απροσδόκητο (;) τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του αστυνομικού και το «τρομοκρατικό» ρίγος που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία, κυρίως όμως στην πολιτική τάξη, για να εξαφανίσει όχι μόνο από την ειδησεογραφία, αλλά και από τα «μικρά» του καθημερινού τύπου, το θέμα των ημερών, εννοώ της λαθρομετανάστευσης, τις διαμαρτυρίες και ταραχές των Μουσουλμάνων , την ένταση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και τα «μέτρα» που εσπευσμένα ανήγγειλε η κυβέρνηση. Θα ήταν παράλογο να ξεχάσουμε ότι η γνωστή κραυγή οργής και μίσους, που ακούστηκε στην Αθήνα, σήμανε μια νέα σελίδα στις σχέσεις των χιλιάδων Μουσουλμάνων προσφύγων και λαθρομεταναστών, που ζουν στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις, με την ελληνική κοινωνία. Είχε όπως θυμόμαστε προηγηθεί η απερίσκεπτη, επικίνδυνη , αλλά και χυδ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ... Εξελίξεις και πληροφορίες γύρω από ζητήματα πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη, που γεννούν ανησυχητικές σκέψεις… . Η μεγάλη πολιτική ένταση που προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στο πλαίσιο της πολιτικής της «περιορισμού» των δημόσιων οργανισμών, θέτει επί τάπητος τα ερωτηματικά που προκαλεί μια αντίστοιχη πολιτική της σε θέματα Πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη και την σιωπή που την ακολούθησε… Αναφέρομαι κατ αρχήν στην απόφαση πλήρους ενσωμάτωσης του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ). Έχω πολλές φορές αναφερθεί, με αφορμή διάφορα σχετικά περιστατικά, στις αιτίες που οδήγησαν αναγκαστικά στην ίδρυση της Όπερας Θεσσαλονίκης, του Μουσείου Φωτογραφίας, και του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως τμημάτων άλλων λειτουργούντων Πολιτιστικών Οργανισμών και την δηλωθείσα βούληση της σταδιακής αυτονόμησής τους. Βούληση που επαναλήφθη
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 : Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ΙΟΥΝΙΟΣ 2009 : Ζάππειο Οι δύο μοιραίες στιγμές στην πολιτική διαδρομή του Κ. Καραμανλή. Όσοι άκουσαν προχθές το βράδυ το διάγγελμα του πρωθυπουργού, αφού προετοιμάστηκε ένα κλίμα και εν μέσω των ΟΝΝΕΔΙΤΩΝ, που πανηγύριζαν την… ήττα, ασφαλώς θα θυμήθηκαν την μοιραία συνέντευξη του Κ. Καραμανλή τον Σεπτέμβριο του 2008 στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Εκείνη την συνέντευξη, που αποτέλεσε την αρχή της ραγδαίας και συνεχιζόμενης πτώσης της Ν.Δ, και της απήχησης της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού. Και χθες, αφού εισέπραξε από τους ίδιους τους οπαδούς του μια μοναδική απόρριψη, δια της αποχής και της καταψήφισης. Αφού είδε το κόμμα του να συγκεντρώνει τα μικρότερα ποσοστά της ιστορίας του. Εν γνώσει του ότι η κυβέρνησή του εκφράζει μια μικρή μειοψηφία αφού εκπροσωπεί ήδη μόνο το 1/3 του ελληνικού λαού, ότι η κοινοβουλευτική του δύναμη στηρίζεται σε έναν βουλευτή, που αποδοκίμασε η Βουλή και η κοινωνία και τον κρατά σε απόστασ
ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ- ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Τι ακριβώς σημαίνει η συρροή επισκεπτών στην αυλή του «μικρού σπιτιού στο λιβάδι»… Αν εξαιρέσουμε την απροσδόκητη ανατροπή των τελευταίων 24ωρων, εις βάρος κυρίως της Ν.Δ. το ιδιαίτερα ενδιαφέρον φαινόμενο των ημερών είναι η δυναμική εμφάνιση των Οικολόγων-Πράσινων στο πολιτικό προσκήνιο. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για μια «έκρηξη» ευαισθησίας για την οικολογία και το περιβάλλον, ούτε και για κάποιο αιφνίδιο έρωτα στο πρόσωπο του ..Μιχάλη. Ούτε και για την επανάληψη της δημοσκοπικής έκρηξης του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις τελευταίες εκλογές. Είναι φανερό και από την ανάλυση της κομματικής προέλευσης των δημοσκοπικών φίλων των Οικολόγων-Πράσινων, αλλά και από τα κοινωνικά και μορφωτικά τους χαρακτηριστικά, ότι πρόκειται για πολιτικοποιημένα άτομα, που τα έφερε στην αυλή των Οικολόγων, η διαμαρτυρία, η διαφωνία, ακόμη και οργή τόσο κατά του πολιτιστικού συστήματος στο σύνολό του, όσο και κατά των επί μέρους κομματικών σχηματισμών. Φαινόμενο συνεπώς ωριμότητα