Επίκαιρα Σημειώματα

Οι «Κινηματογραφιστές στην ομίχλη» Υποβαθμίζουν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τιμωρούν την Θεσσαλονίκη!!!... Η χθεσινή απόφαση των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη», αυτών δηλαδή που εκπροσωπούν το σύνολο σχεδόν των κινηματογραφικών παραγωγών του 2009, να προβάλουν τις ταινίες τους στην Αθήνα από τις 5 έως τις 11 Νοεμβρίου 2009, δεν χωρεί αμφιβολία ότι είναι ένα καίριο πλήγμα κατά του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και της ίδιας της πόλης φυσικά. Και η αιτιολογία της απουσίας τους από τις εκδηλώσεις της πεντηκονταετηρίδας του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης; Η ιστορία είναι γνωστή από καιρό. Οι κινηματογραφιστές πιέζουν ασφυκτικά το ΥΠΠΟ εδώ και πολύ καιρό να προωθήσει προς ψήφιση στην Βουλή το Νομοσχέδιο περί Κινηματογράφου, που αναπαύεται στα συρτάρια του υπουργείου εδώ και μερικά χρόνια. Ο τελευταίος υπουργός Πολιτισμού της προηγούμενης κυβέρνησης ο και υποψήφιος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους, όπως άλλωστε και οι πρ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Ενώ η πολιτική επικαιρότητα εξελίσσεται με πρωτοφανείς ρυθμούς σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ενδιαφέρει νομίζω μια αναφορά στα αποτελέσματα των εκλογών, κυρίως στην πτυχή τους εκείνη που συνδέεται με το σήμερα και το αύριο των κομμάτων που μετείχαν στις εκλογές. Η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής είχαν μπροστά τους μια και μοναδική επιλογή. Πότε και σε ποια έκταση θα ηττηθούν. Παρ όλα όσα λέγονται και γράφονται ακόμη- γιατί τις προσεχείς λίγες ημέρες όλα θα αλλάξουν- η πρωτοφανής ήττα δεν οφείλεται βέβαια στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Ούτε στις επιλογές του Κ. Καραμανλή, αυτές δηλαδή που εξήγγειλε ο ίδιος στην ΔΕΘ. Απέναντι του ορθώθηκε αξεπέραστα η χαμένη πενταετία των κυβερνήσεων του, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και δεσμεύσεις του, η αμηχανία και η αναβλητικότητα μπροστά στις δύσκολες αλλά πιεστικές στιγμές της διακυβέρνησης του. Και προ παντός η πλήρης αδυναμία να συλλάβει τη

Το διακύβευμα της 4ης Οκτωβρίου και η προσωπική μου θέση. Φτάνουμε στο τέλος αυτής της προεκλογικής περιόδου, στην διάρκεια της οποίας πιστεύω πως ο πολίτης με νου και κρίση συνειδητοποίησε απόλυτα, γιατί οδηγηθήκαμε στις πρόωρες εκλογές και κυρίως τι κρίνεται σ αυτές. Όλες οι «ηρωικές» και πότε πότε σπαρακτικές εκκλήσεις για τους «εθνικού λόγους», την «υπευθυνότητα και ανευθυνότητα», τον «ανηφορικό και κατηφορικό δρόμο» και άλλα ηχηρά και όπως πάντοτε άλλωστε κούφια λόγια, κατέρρευσαν καθώς αναδυόταν καθημερινά η σκληρή πραγματικότητα της οικονομίας και η ακόμη χειρότερη εξέλιξη και προοπτική της. Με λίγα λόγια ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο επί των οικονομικών υπουργός του, ούτε καν ένας υπηρεσιακός παράγων θα τολμούσαν να εμφανιστούν μπροστά στα αρμόδια όργανα της Κοινότητας, γιατί η αξιοπιστία τους η δική τους και δυστυχώς και της χώρας, έφτασε στο ναδίρ, κατέρρευσε κυριολεκτικά από τις αλλεπάλληλες δραματικές διαψεύσεις των προγραμμάτων, των προβλέψεων και των «δομικών αλλαγών»