ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ

ΜΕ ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ…

Και οι επερχόμενες εκλογές θα θέσουν το αναπόφευκτο δίλημμα της αναδιαπραγμάτευσης, ή της χρεωκοπίας.

Τα όσα συνέβησαν κατά την διάρκεια της κρίσης και των προβλημάτων που συνόδευσαν τις επιθέσεις των αγορών και των κερδοσκόπων κατά της Ελλάδος, εξ αιτίας των δηλώσεων, υπαινιγμών, απειλών, κυρίως της Γερμανίδας Καγκελαρίου, του συνεταίρου της αρχηγού των Φιλελευθέρων , του υπουργού οικονομικών και του Διοικητικού της Γερμανικής Τράπεζας και ενθάρρυναν ηλιθίως την ασφυκτική πίεση της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας, θα αποδειχθούν ελάχιστα μπροστά σ αυτά που επέρχονται, με πρωτοβουλίες και πάλι της Γερμανίας.

Αρχικά υποχρέωσε την Ελλάδα στην λήψη των πιο επώδυνων μέτρων, υπό τους πλέον σκληρούς όρους,που ενώ λύνουν το πιεστικό πρόβλημα του δανεισμού θέτουν σε αμφιβολία την μελλοντική εξυγίανση και το ξεπέρασμα της κρίσης.

Έφερε το ΔΝΤ στα εσωτερικά της Ευρωζώνης, εγκαθιστώντας εκεί σε ρόλο επιρροής τον φορέα που ελέγχεται απόλυτα από τις ΗΠΑ, καθιστώντας την πολιτική της Ευρώπης δέσμια των επιλογών και των οικονομικών αναγκών της Αμερικής.

Και τώρα, την στιγμή που επίσημα πλέον έχει τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων το τραγικό έλλειμμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η παντελής δηλαδή απουσία προβλέψεων άσκησης οικονομικής πολιτικής , αναγκαίας για την άσκηση νομισματικής και οικονομικής πολιτικής σε μια ένωση κρατών, εξήγγελλε δημόσια με πρωτοφανή περιφρόνηση των εταίρων της, και των θεσμικών διαδικασιών της Ευρώπης, σειρά μέτρων εναντίον της κερδοσκοπίας, και κυρίως ,για την «ενδυνάμωση» και εξασφάλιση των προβλέψεων της Συνθήκης

 

Παρελθόν ο Γαλλογερμανικός άξονας

Σωριάζει σε θρύψαλα την συνεργασία και συνεννόηση με την Γαλλία, τον περίφημο «Γαλλογερμανικό άξονα» , που παρά τις αδυναμίες του, απετέλεσε για χρόνια την εγγύηση της ενότητας και της κοινής πορείας , καλύτερα της «καθοδήγησης» της Ευρώπης, προκαλώντας μια πρωτοφανή για τα δεδομένα της Ένωσης και των οργάνων της εξέγερση ,εναντίον της αυθαίρετης και ακραίας συμπεριφοράς της.

Η χθεσινή πρόταση της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών Λαγκάνρτ, για την καθιέρωση θεσμών «οικονομικής διακυβέρνησης» παρά την σφοδρή αντίσταση της Γερμανίας, και κυρίως η ματαίωση της συνάντησης της με τον Γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί, αναδεικνύουν το χάσμα της πολιτικής τους απέναντι στην βαθιά κρίση που διέρχεται το ευρώ.

Η μεγάλη ευκαιρία που προέκυψε με αφορμή την ελληνική κρίση, να επανεξεταστεί δηλαδή το σύνολο της Συνθήκης και κυρίως να ενισχυθεί με μηχανισμούς και αρχές οικονομικής πολιτικής, κινδυνεύει τώρα να εκμηδενιστεί επειδή η Γερμανία θέτει τα εθνικά συμφέροντα της πάνω από το κοινό μέλλον της Ευρώπης. Και δυστυχώς με τρόπο επικίνδυνα λανθασμένο και για την ίδια την χώρα της και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο.

Παραβλέποντας το στοιχειώδες συμπέρασμα όλων των αναλυτών και των οικονομολόγων, ότι η πηγή του κακού δεν ήταν άλλη από την αρχική επιλογή της καθιέρωσης δηλαδή ενός κοινού «σκληρού» νομίσματος, αυστηρά ελεγχόμενου, σε μια ένωση κρατών με διαφορετικό οικονομικό status με διαφορετικά προβλήματα, με διαφορετικές δομές ,διαφορετικές κουλτούρες και τις οικονομίες τους σε διαφορετική φάση του οικονομικού κύκλου η Ευρώπη, που τελικά κάτω από τον πανικό της αποδέχθηκε την πρόταση της Γερμανίας, οδηγείται αναπόφευκτα στην μοιραία κρίση της.

Η αδράνεια, η αναποφασιστικότητα, οι διαφωνίες.

Και τώρα που η κρίση γενικεύεται και βάζει στο κάδρο το ίδιο το ευρώ, τώρα που η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης αναδεικνύεται το συσσωρευμένο χρέος των μελών της, παραμένει αδρανής.

Και επαναλαμβάνεται έτσι το ίδιο σενάριο μιας Ευρώπης να τρέχει πανικόβλητη πίσω από τα προβλήματα των οποίων ούτε την εμφάνιση ούτε την ένταση μπορεί να διαβλέψει, έρμαιο κυριολεκτικά των αγορών και της κερδοσκοπίας.

Και φυσικά όταν επιτέλους λαμβάνει μέτρα, αυτά να βρίσκονται εκτός εποχής, να αδυνατούν να ανταποκριθούν στην ουσία την διάσταση και την έκταση των προβλημάτων.

Και μέσα σ όλα αυτά, κυκλοφόρησαν σήμερα οι πληροφορίες, ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας θα «μπλοκάρει» την απόφαση της Γερμανικής κυβέρνησης να συμμετάσχει στο περίφημο «πακέτο σωτηρίας» των 750 δις. ευρώ, αναδεικνύοντας εκτός των άλλων και τα ενδεχόμενα προβλήματα που μπορεί να ξεσπάσουν μελλοντικά, αν η Γερμανία επιβάλλει την άποψή της να καθιερωθούν Συνταγματικά από όλες τις χώρες οι δεσμεύσεις αυστηρής τήρησης των όρων της Συνθήκης.

Αυτά για την Ευρώπη, που παραπαίει επικίνδυνα με αφορμή μία ακόμη πρόσφατη πράξη του δράματος, αυτήν της Ουγγαρίας.

Η αναπόφευκτη πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Τα σημειώνω προκαταβολικά ,επειδή «καθ οδόν» μπορούν να ανατρέψουν τους ελληνικούς σχεδιασμούς και να μας φέρουν μπροστά σε δεδομένα που δεν θα μπορούν να επηρεαστούν με οποιονδήποτε τρόπο από οποιανδήποτε εσωτερική πολιτική.

Μας αρκεί άλλωστε νομίζω, η επίμονη αναφορά όλων των σχολιαστών και αναλυτών, που πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό, ότι η εξέλιξη του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, είναι προδιαγεγραμμένη, και δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την εξασφάλιση του δανεισμού της χώρας μέχρι το 2012.

Φοβούμαι ότι αν η Ευρώπη δεν ενεργήσει επιτέλους έγκαιρα, ούτε το «πακέτο» των 110 δισ. ευρώ, ούτε το Μνημόνιο, ούτε η όντως τολμηρή και ανατρεπτική πολιτική των μεταρρυθμίσεων του Γ. Παπανδρέου, θα σταθούν ικανά και αποτελεσματικά για την έξοδο από την κρίση.

Στην χώρα οι πολίτες βιώνουν μια άνευ προηγουμένου στην νεώτερη ιστορία μας, αποκαθήλωση κεκτημένων, δικαιωμάτων, προνομίων, συνηθειών, κατοχυρωμένων συνθηκών ζωής.

Η «σελίδα που γύρισε», μπορεί να εξασφάλισε την χώρα από την άμεση χρεωκοπία την 19η Μαΐου, χάρις στο «Μνημόνιο» συμφωνίας με την τρόϊκα, φέρνει όμως τα πάνω κάτω με τους όρους που περιέχει, απαιτεί μια ισχυρή πολιτική βούληση , μια αντοχή κυβερνώντων , ή τουλάχιστον ανοχή της κοινωνίας, μια ελάχιστη πολιτική συμφωνία, έναν κρατικό μηχανισμό αποτελεσματικό και λειτουργικό.

Η «επιτυχία» του εγχειρήματος, για την οποία αναλυτές, οικονομολόγοι, διεθνείς σχετικοί οργανισμοί, αμφιβάλλουν με ισχυρά επιχειρήματα- με την αλήθεια των αριθμών-,δεν καταφέρνει μέχρι στιγμής τουλάχιστον να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην κοινωνική συνείδηση.

Το αντίθετο.

Η κοινωνική συνοχή σε κατάρρευση.

Αν κανείς παρακολουθήσει για ελάχιστες ημέρες και καταγράψει τα γεγονότα και τις διεργασίες μέσα στην ελληνική κοινωνία, τα «μηνύματα» που εκπέμπονται και εισπράττονται από τους πολίτες, θα διαπιστώσει με ευκολία ότι έχουν δημιουργηθεί και καλλιεργούνται οι χειρότερες δυνατές συνθήκες, ώστε να επιτρέψουν την παραμικρή έστω αισιοδοξία και ελπίδα.

Το ότι η κυβέρνηση δείχνει έστω με καθυστέρηση να έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα και κυρίως τις ευθύνες που της αναλογούν, επιταχύνοντας έναν άνευ προηγουμένου μηχανισμό παραγωγής νομοθετικού έργου, το περιεχόμενο του οποίου θα άφηνε άφωνους και τους πλέον παραγωγικούς πολιτικούς, ενώ κάθε εβδομάδα, κυριολεκτικά, ένα ή δύο νομοσχέδια κατατίθενται και ψηφίζονται στην Βουλή, με περιεχόμενο θεσμικού χαρακτήρα, που κυριολεκτικά αλλάζουν την χώρα και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, η κοινωνία όταν δεν αντιστέκεται αδιαφορεί, όταν δεν εξεγείρεται μπροστά στο αναπόφευκτο , αποστασιοποιείται.

Ο πολίτης βομβαρδίζεται καθημερινά από τις αποκαλύψεις των σκανδάλων, που απαξιώνουν όλο και περισσότερο τον πολιτικό κόσμο, εξοργίζουν μια κοινωνία, που υφιστάμενη τις επώδυνες συνέπειες των μέτρων, οδηγείται στην δυσπιστία και την άρνηση.

Τα Μέσα ενημέρωσης δείχνουν πόσο κατώτερα των περιστάσεων είναι και αποδεικνύουν με τρόπο εξοργιστικό την σύνδεσή τους με τα συμφέροντα.

Η κυβέρνηση και συνακόλουθα η χώρα φαίνεται να έχουν χάσει την βασική προϋπόθεση για την οποιαδήποτε επιτυχία ενός εγχειρήματος των διαστάσεων και των επιπτώσεων όπως αυτό του ξεπεράσματος της οικονομικής κρίσης.

Την εμπιστοσύνη δηλαδή του κόσμου στον στόχο που έχει τεθεί .

Πέρα φυσικά από τα αυτονόητα αυτά συμπεράσματα, καραδοκεί ο εφιάλτης των ελέγχων της τρόϊκας ,η δυνατότητα, ή η αδυναμία μας να επιτύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί για την μείωση του ελλείμματος.

Το σκιάχτρο της χρεωκοπίας, παίρνει σάρκα και οστά..

Στο βάθος όμως, το μόνιμο σκιάχτρο της χρεωκοπίας, αμετακίνητο και ως φόβητρο, παίρνει τώρα σάρκα και οστά και επηρεάζει εκ των πραγμάτων την κατάσταση, ως αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.

Είναι καθημερινή σχεδόν η αναφορά στην χρεωκοπία ,και αν δε είχε υπάρξει το «πακέτο στήριξης των 110 δισ. ευρώ, δεν θα είχε αποφευχθεί ήδη.

Τελευταία ισχυρή ένδειξη των επερχομένων, η κίνηση των Γαλλικών τραπεζών να «ξεφορτωθούν» προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα ελληνικά ομόλογα των θησαυροφυλακίων τους.

Κανείς βέβαια σοβαρός αναλυτής δεν μίλησε για άμεση χρεωκοπία. Όλοι και μεταξύ τους διακεκριμένοι οικονομολόγοι, μιλούν για το τι μέλει γενέσθαι μόλις λήξει η λειτουργία του πακέτου στήριξης το 2012 και προειδοποιούν για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, πολύ ενωρίτερα.

Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι τότε, η Ευρώπης υπό την πίεση της Γερμανίας, θα έχει μεθοδεύσει την περίφημη «μεθοδευμένη χρεωκοπία», έτσι ώστε να ξεπεραστεί ο κίνδυνος να παρασυρθεί στον όλεθρο το ευρώ.

Στην πλέον κρίσιμη λοιπόν στιγμή της ιστορίας της η Ενωμένη Ευρώπη στερείται της παρουσίας πολιτικών προσωπικοτήτων με όραμα και τόλμη. Οι ηγέτες, τύπου Μέρκελ, Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, καταρρέουν στην συνείδηση των λαών τους, καθώς ο εφιάλτης του χρέους και η λήψη οδυνηρών μέτρων τους απομακρύνουν σταδιακά από τους λαούς τους.

Οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές ηγεσίες σαρώνονται από την οργή των λαϊκών μαζών, των οποίων το επίπεδο ζωής δεν μπορούν να εξασφαλίσουν.

Θα αποτελέσουν σε λίγο παρελθόν, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Θαπατέρο, ο Σώκρατες και άλλοι φυσικά ηγέτες, όπως αποδεικνύεται από όλες σχεδόν τις τελευταίες εκλογές στην Ευρώπη και το ερώτημα θα είναι ποιοι θα τους διαδεχθούν και σε ποια έκταση θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο στην Ευρώπη πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Το ελληνικό πολιτικό μοντέλο σε πλήρη αποδιάρθρωση.

Φυσικά στην Ελλάδα θα πάψει να υφίσταται το πολιτικό μοντέλο που ξέραμε, τα κόμματα, οι ιδεολογίες, οι δομές ,οι ηγεσίες.

Σε ελάχιστο χρόνο από σήμερα θα υπάρξουν οι πιο απίστευτες αλλαγές στον πολιτικό «χάρτη» όπως τον γνωρίζαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Ποια κόμματα, ποιοι πολιτικοί, ποιες ηγεσίες θα εξαφανιστούν και ποια νέα δεδομένα θα προκύψουν είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Το ότι όμως θα υπάρξουν κοσμογονικές ανατροπές, μόνο ένας αφελής, ή ανίδεος μπορεί να αμφισβητήσει.

Άλλωστε τα γεγονότα προς την κατεύθυνση αυτή, έγιναν ήδη εμφανή.

Καταλύτης όλων ,η κυριαρχούσα στην χώρα πεποίθηση ότι η Ελλάδα, δεν θα τα καταφέρει .

Ποτέ άλλοτε δεν θα μπορούσε κανείς να βρει στις στήλες του ελληνικού τύπου, τόσο ξεκάθαρα το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας, ή της επείγουσας ανάγκης επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους.

Η κατάρρευση του ταμπού, «χρεωκοπία- επαναδιαπραγμάτευση», πρέπει επί τέλους να μας υποψιάσει τουλάχιστον.

Γι αυτό και δεν αποκλείεται αυτό να είναι το κεντρικό πολιτικό ζητούμενο των επερχόμενων εκλογών.

Υ.Γ.1

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, Τράπεζες, έσπευσαν σήμερα να διαψεύσουν με κατηγορηματικό τρόπο το ενδεχόμενο επικείμενης πτώχευσης, με στόχο να καθησυχάσουν τις διεθνείς αγορές και την ελληνική κοινωνία.

Γνωρίζουν όμως πολύ καλά όλοι αυτοί και κυρίως οι αγορές, ότι αξιόπιστη διάψευση μπορεί να υπάρξει μόνο από την επιτυχία των στόχων, την ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της ύφεσης, και του πληθωρισμού.

Και στους τομείς αυτούς η κατάσταση είναι δυστυχώς απελπιστική.

Υ.Γ. 2

Είχε πλάκα- μέσα σ όλη την μαυρίλα- η καταγγελία του κ. Σταϊκούρα της Ν.Δ. ότι η κυβέρνηση αποτυγχάνει να επιτύχει τους στόχους της στον τομέα της είσπραξης των εσόδων…