ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΣΤΟ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αλλά οι γρίφοι παραμένουν και οι κίνδυνοι καραδοκούν

Η ταυτόχρονη σχεδόν αποχώρηση των δύο πρωταγωνιστών, του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και της Χρύσας Αράπογλου, από το εκλογικό πεδίο του Δήμου Θεσσαλονίκης, ξεκαθάρισαν το τοπίο του Νοεμβρίου, πολύ γρηγορότερα από ότι είχαμε υποθέσει, όσοι παρακολουθούμε από απόσταση πάντα τις διεργασίες, τις προσδοκίες και τις επιδιώξεις, που είδαν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες.

Η αποχώρηση του Δημάρχου από την διεκδίκηση και τέταρτης θητείας στον Δήμο, άνοιξε τον δρόμο για τον βουλευτή Κώστα Γκιουλέκα, αν και τελευταία μια υπόγεια κινητικότητα προωθεί και τον Σταύρο Καλαφάτη, λόγω κυρίως της πολυσυλλεκτικής διεισδυτικότητας του, όπως υποστηρίζεται.

Στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ η μη εκδήλωση ενδιαφέροντος από την Χρύσα Αράπογλου, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο σε μη κομματικό υποψήφιο. Η δήλωση άλλωστε - έμμεση, αλλά μη διαψευσθείσα- της Χρύσας , προέκυψε όταν η ίδια ενημερώθηκε, ή αντιλήφθηκε ότι αποκλείστηκε η επιλογή κομματικού στελέχους, για τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η εκλογή της στην προεδρεία της Επιτροπής Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής, που είχε βάλει σε σκέψεις τότε πολλούς.

Αναφέρομαι βέβαια στο ξεκαθάρισμα του προεκλογικού πεδίου, μετά τα όσα συνέβησαν με τις επιλογές των δύο μεγάλων κομμάτων, όχι γιατί υποτιμώ τις αποφάσεις των μικρότερων κομμάτων , αλλά γιατί εκ των πραγμάτων ο ρόλος τους θα είναι περιορισμένος δεδομένης της πολιτικής και της στρατηγικής που επέλεξαν ήδη.

Από την άλλη πιστεύω πως η απόφαση του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του Γιώργου Παπανδρέου εν προκειμένω, να ανακοινώσει την υποστήριξη μιας εκ των κινήσεων, που δραστηριοποιούνται τώρα στην πόλη εν όψει των εκλογών, θα λειτουργήσει καταλυτικά στην κατεύθυνση της ενοποίησής τους.

Η επιλογή μη κομματικού υποψηφίου από το ΠAΣΟΚ, είναι μονόδρομος, λόγω κυρίως του γενικού πολιτικού κλίματος και της κοινωνικής αναταραχής και εξέγερσης εναντίον των μέτρων που καταιγιστικά λαμβάνονται την περίοδο αυτήν και αλλάζουν τα πάντα, κυρίως όμως ανατρέπουν την ζωή των νοικοκυριών στην χώρα.

Είναι δεδομένο άλλωστε πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου δεν εκλέγεται κυβέρνηση η κοινωνία κατά κανόνα στέλνει μηνύματα προς την πολιτική ελίτ και λιγότερο επιλέγει τον καταλληλότερο, ή ικανότερο Δήμαρχο.

Υπάρχει βέβαια το ερώτημα τι θα κάνουν οι υπόλοιπες κινήσεις που σχετικά πρόσφατα και εν όψει των εκλογών εμφανίστηκαν στο προσκήνιο.

Όσοι θα αρνηθούν,- κυρίως για λόγους ιδεολογικούς- να συμμετάσχουν στο εγχείρημα της αλλαγής στον Δήμο, είναι βέβαιο ότι δεν θα φτάσουν μέχρι την προεκλογική περίοδο.

Και δεδομένης της σύνθεσης του εκλογικού σώματος στα όρια του κεντρικού Δήμου, δίνω περισσότερες πιθανότητες στο να αναδειχθεί ως ο εκλεκτός του Γιώργου Παπανδρέου ο Νίκος Ευθυμιάδης, λόγω της δυνατότητας του να προσεγγίσει και τις συντηρητικές μάζες του εκλογικού σώματος.

Κρατώ πάντα την επιφύλαξη για την γνωστή τακτική του Γ.Π. –όχι πάντοτε επιτυχή- να «βγάζει από το καπέλο» την τελευταία στιγμή τον πιο απροσδόκητο «λαγό».

Το ερώτημα στην περίπτωση αυτήν είναι τι θα πράξουν οι Οικολόγοι, των οποίων το ιδεολογικό στίγμα βρίσκεται σταθερά στα αριστερά του πολιτικού συστήματος.

Πότε θα δημοσιοποιηθούν και θα επισημοποιηθούν όλα αυτά;

Στις προσεχείς ελάχιστες ημέρες πιστεύω, γιατί και οι δύο κύριοι διεκδικητές θα έχουν σημαντικά ζητήματα να επιλύσουν πριν μπουν για τα καλά στην αντιπαράθεση.

Τα δώδεκα χρόνια της διοίκησης Παπαγεωργόπουλου, είναι μέρος μόνον της μακράς θητείας πολλών από τους Δημοτικούς Συμβούλους της πλειοψηφίας. Και μια νέα παρουσία υποψηφίου Δημάρχου, που «κόβει τις σχέσεις με το παρελθόν», δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται και από μεγάλη αλλαγή στο ψηφοδέλτιο του, μέσα στο γενικότερο κλίμα, αλλά και την κυρίαρχη πολιτική επιλογή της Ν.Δ.

Το ίδιο αλλά σε μικρότερη έκταση θα πρέπει να επιχειρήσει και ο υποψήφιος που θα υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ.

Καθόλου εύκολη υπόθεση και για τους δυο. Τα πολλά χρόνια έχουν διαμορφώσει καταστάσεις, εκλογική πελατεία, δεσμούς και εξαρτήσεις, τις οποίες δεν μπορεί κανείς εύκολα να παραβλέψει.

Και η ισορροπία ανάμεσα στην εμπειρία και την ανανέωση, θα είναι αυτήν την φορά πολύ πιο δύσκολη υπόθεση από οποιαδήποτε προηγούμενη.

Μένει φυσικά ακόμη να απαντηθούν πολλοί γρίφοι και από τις απαντήσεις αυτές, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και το αποτέλεσμα του Β΄ Γύρου, εφ όσον υπάρξει.

Ποια στάση θα κρατήσει ο ΛΑΟΣ, του οποίου η εκλογική δύναμη στον Δήμο Θεσσαλονίκης, είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη.

Τι θα κάνει το νέο κόμμα της Ανανεωτικής Δημοκρατικής Αριστεράς;

Ποιον από τους δύο μονομάχους θα επιλέξει το νέο κόμμα της φιλελεύθερης δεξιάς που σύντομα θα ανακοινώσει η Ντόρα Μπακογιάννη;

Στην τελική ευθεία το σταυρόλεξο των προσεχών εκλογών θα γίνεται όλο και πιο περίπλοκο.

Και εκείνο που κατά την γνώμη μου θα κρίνει το αποτέλεσμα τελικά θα είναι το αίτημα της αλλαγής, απέναντι κυρίως σε μια 25ετή μονοκρατορία , της ίδιας πολιτικής και ιδεολογικής παράταξης.

Υ.Γ.

Μου προκαλεί όντως έκπληξη η δαιδαλώδης διαδικασία την οποία επέλεξαν οι «κινήσεις πολιτών» και δύο δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης, για να καταλήξουν αρχικά σε ένα πλαίσιο πολιτικής και στην συνέχεια στην επιλογή των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων και αν όλα πάνε καλά και την υπόδειξη του υποψηφίου Δημάρχου.

Η «Θεσσαλονίκη Πρωταγωνίστρια» του ΠΑΣΟΚ, η αυτοδιοικητική «Πρωτοβουλία για την Θεσσαλονίκη» του Γιάννη Μπουτάρη, η «Θεσσαλονίκη των πολιτών και της Οικολογίας» του ΣΥΝ, η «Κίνηση Πολιτών Αλλάζουμε την πόλη», η «Κίνηση 12», η «Οικολογία, Αλληλεγγύη» του Μιχάλη Τρεμόπουλου, η «Θεσσαλονίκη μπροστά» του Νίκου Ευθυμιάδη, η άλλη κίνηση-προοδευτικού χαρακτήρα- του Τ. Τζήκα, κατέληξαν ύστερα από μια πρωτοβουλία της Χρύσας Αράπογλου σε μια συμφωνία συζητήσεων και διαδικασιών, που θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε συνεργασία και συγκρότηση μιας ενιαίας εμφάνισης.

Αλλά ήδη δύο εκ των μετεχόντων ανακοίνωσαν την υποψηφιότητά τους, κάποιες από τις κινήσεις αποχώρησαν, και κανείς δεν γνωρίζει αν θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συνάντηση τους.

Ένα στρατηγικό σχέδιο για το αύριο της Θεσσαλονίκης, δεν μπορεί να είναι προϊόν συζητήσεων, συμφωνιών και συμβιβασμών μεταξύ αυτόκλητων ενδιαφερομένων, τους οποίους χωρίζουν διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικές ιδεολογίες και διαφορετικές προσεγγίσεις.

Πρέπει να προσέξουν πολύ, γιατί ελάχιστα απέχουν από την αίσθηση ότι διαγκωνίζονται για την κατανομή της μελλοντικής εξουσίας, για την κατοχύρωση της συμμετοχής τους στο αυριανό συνεργατικό σχήμα. Και ακόμη λιγότερο απέχουν από την στιγμή που θα ανταλλάξουν κατηγορίες για ευθύνες διάσπασης της ενότητας, για ηγεμονισμούς κλπ.

Μια Βαβυλωνία προσώπων, απόψεων, ιδεών και πολιτικών, θα ήταν η χειρότερη υπηρεσία στον κοινό τους σκοπό.