Επίκαιρα Σημειώματα

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ… Όχι δεν πρόκειται για την αγορά της Βυρηττού, ούτε για κάποιο υπαίθριο «Καπαλί Τσαρσί».. Οι φωτογραφίες μου, δυστυχώς από κινητό, σε τίποτε δεν μπορούν να αποδώσουν το απίστευτο θέαμα, που παρουσίαζε πριν λίγες ημέρες μια από τις χαρακτηριστικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, αυτή της περιοχής της Ανάληψης. Βρέθηκα εκεί, περπατώντας στην Βασ. Όλγας, τόσο την παραμονή της γιορτής του Ναού, όσο και την επομένη το βράδυ και έπεσα πάνω στο «παραδοσιακό» πανηγύρι, που εδώ και χρόνια συνοδεύει τους εορτάζοντες ναούς της πόλης. Δεν πίστευα τα μάτια μου. Οι υπαίθριοι πάγκοι ξεκινούσαν από την οδό Πέτρου Συνδίκα και έφταναν μέχρι την Μάρκου Μπότσαρη, επί της Βασ. Όλγας και από την Βασ. Όλγας μέχρι την Κρήτης, επί της Αναλήψεως… Εκατοντάδες πάγκοι, τέντες, ομπρέλες, καντίνες, προσέφεραν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι μπορεί να μεταφερθεί και να προσφερθεί σε μια «λαϊκή αγορά». Και φυσικά δεν πρόκειται για τα συνηθισμένα παιδικά παιχνίδια, ή τα αναμνηστικά, ή

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΚΡΥΒΕΙ « Συντονισμένη» επίθεση κορυφαίων οικονομικών παραγόντων κατά της Ελλάδος. Η «ελεγχόμενη πτώχευση», επίσημα στο τραπέζι των συζητήσεων του Eurogroup. Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός των θεωριών συνωμοσίας. Κάθε άλλο. Αλλά και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ τι μπορεί να σημαίνουν οι επιθέσεις των τελευταίων ημερών από επίσημα χείλη οικονομικών παραγόντων κατά της Ελλάδος. Αρχικά του επικεφαλής της Deutsche Bank, ο οποίος δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «αμφιβάλλει» για το κατά πόσον η Ελλάδα, θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα γνωστά οικονομικά προβλήματα της. Στην συνέχεια ο Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρος Καν, του οποίου η δήλωση ότι η περικοπή των Δώρων και επιδομάτων στην πρόσφατη συμφωνία της Ελλάδος με την τρόικα δεν προήλθε από το ΔΝΤ αλλά από την ελληνική κυβέρνηση και το κακό τρίτωσε με την δήλωση του Ζαν Κλώντ Τρισέ ότι η ελληνική κυβέρνηση άργησε να λάβει τα γνωστά μέτρα λιτότητας, με αποτέλεσμα να επιδεινωθούν τα πράγματα. Για όλα αυτά και κ

ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΟΛΑ… Ελάχιστες ώρες χρειάστηκαν κυριολεκτικά, για να αναδειχθεί σε όλη την τραγικότητά της, η αδυναμία της Ευρώπης να αντισταθεί στην πίεση των αγορών και της κερδοσκοπίας, που τώρα απειλεί την καρδιά του εγχειρήματος, το ενιαίο νόμισμά της. Οι παλινωδίες, οι αμφισημίες, η τροφοδότηση των διεθνών μέσων με καθημερινές σχεδόν δηλώσεις, ακόμη και σήμερα, των κυβερνητικών και οικονομικών παραγόντων της Γερμανίας, όλη αυτήν την περίοδο που συνεχιζόταν οι διαπραγματεύσεις σχετικά με το Μηχανισμό Στήριξης της Ελλάδας, δεν επιδείνωσαν απλώς την ελληνική οικονομία και τα μεγέθη της και φυσικά την προοπτική εξόδου της από το αδιέξοδο, διαμόρφωσαν και την γενική αίσθηση μιας Ευρώπης ανίκανης να αντιληφθεί το βάθος και την κρισιμότητα των εξελίξεων, μιας Ευρώπης ευάλωτη στις πιέσεις των κερδοσκόπων και των αγορών. Και ενώ καθημερινά σχεδόν και με ταχύτητες άγνωστες μέχρι τώρα, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για τις διεθνείς συνεργασίες εν γένει, τα κράτη της Ευρω