Επίκαιρα Σημειώματα

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Στα χρόνια της Κρίσης και των Μνημονίων. Αβεβαιότητες, Αδιέξοδα και Νέες Πραγματικότητες. Ένα τελευταίο σχόλιο μου απομένει να κάνω για την πολιτική ελίτ, επικεντρωμένο στα πρόσωπα των προέδρων των δύο κομμάτων «εξουσίας», κλείνοντας αυτόν τον κύκλο των «Σημειωμάτων», που μονοπώλησε όλη αυτήν μακρά δραματική περίοδο. Θα το κάνω όμως αμέσως μετά από ένα σχόλιο που από καιρό ήθελα να καταγράψω, αλλά η η πραγματικότητα πίεζε αφόρητα. Το σχόλιο μου έχει να κάνει με την πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή στην πόλη και πήρε επιτακτική προτεραιότητα μετά την δραματική ανακοίνωση της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης περί αναστολής της λειτουργίας της. Κορυφαία έκφραση των επιπτώσεων που είχε μέχρι τώρα η οικονομική κρίση στην πιο ευαίσθητη πτυχή της κοινωνικής ζωής της χώρας και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης, αυτής δηλαδή του πολιτισμού. Συνηθίζουμε να επιμένουμε τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα σε δύο αντιφατικές διαπιστώσεις. Η μία πως ο πολιτισμός , η τέχνη, είνα

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ. Μια στοιχειώδης καταγραφή, έστω και επιδερμική, των όσων συνέβησαν το τελευταίο 10ήμερο, οδηγεί χωρίς αμφιβολία, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό και όπως μπορεί κανείς να διακρίνει και κοινωνικό περιβάλλον. Είναι απίστευτη αυτή η πρωτοφανής συμπίεση του πολιτικού χρόνου που ζήσαμε σ αυτές τις ελάχιστες τελευταίες 10 περίπου ημέρες. Το Δημοψήφισμα κατ αρχήν, και οι συνέπειες του στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Η παραίτηση του Γ. Παπανδρέου και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συνέβη. Η απόφαση του Α. Σαμαρά να προχωρήσει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Η εξευτελιστική και αδιανόητη διαδικασία εξεύρεσης του νέου κοινής αποδοχής πρωθυπουργού. Η τελική συμφωνία, η επιλογή και η ορκωμοσία της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου. Κάθε ένα από τα γεγονότα αυτά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν πολιτικό χρόνο μηνών, κυρίως λόγω των συνεπειών που είχαν, των ανατροπών που προκάλεσαν, της νέας πραγματικότητας που δημιούργησ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ… ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Η πολιτική τάξη της χώρας, αλλά και άλλες ισχυρής επιρροής ομάδες, έχουν φτάσει πλέον στα έσχατα της απαξίωσης. Και το χειρότερο είναι ότι δείχνουν με την καθημερινή πρακτική τους, ότι έχουν χάσει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με το δημόσιο αίσθημα, το οποίο με κυνικό τρόπο προσβάλλουν, αδιαφορώντας αν ταυτόχρονα επιδεινώνουν επικίνδυνα την θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον, αν με την συμπεριφορά τους χειροτερεύουν την πρωτοφανή ρευστότητα στην Ευρωζώνη, εξ αιτίας των προβλημάτων της Ιταλίας και της Γαλλίας οσονούπω. Θα εξελιχθούμε φοβάμαι στο λιθαράκι, που κύλησε και έφερε την καταστροφή. Αυτό το ανεύθυνο και θλιβερό σήριαλ εξεύρεσης του πρωθυπουργού της κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, που ξεκίνησε από Παπαδήμο, κατέβηκε στον Ρουμελιώτη, έφτασε στον Σκουρή και από εκεί στον Κουκιάδη, με ενδιάμεσες μικρές στάσεις στους Πετσάλνικο και Κακλαμάνη, διατρέχει τα διεθνή και ελληνικά Μέσα Ενημέρωση

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ…. Κάτι δεν πάει καλά μ αυτήν την συμφωνία για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας και εθνικής ευθύνης», όπως την απεκάλεσε ο Β. Βενιζέλος», μιλώντας στο Eurogroup, ή όπως αλλιώς θα καταλήξει να ονομάζεται. Ο ένας μετά τον άλλο οι πρώτοι υποψήφιοιπρωθυπουργοί αρνούνται να αποδεχτούν την πρόταση, γιατί όπως φαίνεται δεν αποδέχονται τον ρόλο που τους επιφυλάσσουν τα δύο κόμματα. Αυτό γεννά αμέσως αμφιβολίες και ερωτηματικά για την σοβαρότητα και την αξιοπιστία εκείνου που τελικά θα αποδεχθεί τους όρους και θα πει το ναι. Από το πρωί η Ν.Δ. καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να αποδυναμώσει, να μειώσει την ουσία και την σημασία της συμφωνίας και το χειρότερο να περιορίσει ασφυκτικά το έργο της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας». Ο Αντώνης Σαμαράς συγκάλεσε σύσκεψη στην Συγγρού, με την συμμετοχή κατ αρχήν των «πέντε υπόπτων» βουλευτών, αλλά και εκείνων που εμφανίζονται στα Μέσα Ενημέρωσης και μιλούν στην Βουλή και προσδιόρισε την τακτική της Ν.Δ. απέναντι στο εγχείρημα. Τα α

ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ Τίποτε δεν φαίνεται να συνετίζει την πολιτική ελίτ της χώρας, πόσο μάλλον να την τρομάζει, μπροστά στους ορατούς κινδύνους χρεωκοπίας της χώρας και απομάκρυνσης της από την Ευρωζώνη. Όχι μόνο για τα προβλήματα και τις αδυναμίες της ίδιας της χώρας, ή τις αστοχίες των πολιτικών της, αλλά και εξ αιτίας των αναδυόμενων απείρως μεγαλύτερων προβλημάτων στην Ισπανία την Ιταλία , την Γαλλία και συνεπώς την ίδια την Ευρωζώνη. Θα ήταν δε σοφό να μην υποτιμήσουμε την δήλωση του γνωστού για την εμπειρία του στα ζητήματα αυτά Τζώρτζ Σόρος, ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από μια άτακτη χρεωκοπία. Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες τις θέσεις και τις επιδιώξεις των κομμάτων, όπως αυτές εκφράστηκαν με τον πιο ακραίο τρόπο στην χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής στο πλαίσιο της συζήτησης για την παροχή ψήφου στην κυβέρνηση, μια συζήτηση, που με άλλο στόχο και σκοπό ξεκίνησε και σε άλλη κατεύθυνση και με άλλες συνέπειες οδηγείται. Από την πλε

« Η ΕΛΛΑΔΑ, ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΥΠΟΘΕΣΗ» Paul Krugman, “The New York Times” Στο τελευταίο «Σημείωμα» μου, της 25ης Οκτωβρίου, λίγες μόνο ώρες, πριν την Σύνοδο Κορυφής, που επέβαλε κυριολεκτικά το κούρεμα του Ελληνικού χρέους στο 50%, είχα επισημάνει τα εξής, σχετικά με το ενδεχόμενο των εκλογών, ως ενδεχόμενη διαφυγή από ένα εθνικό αδιέξοδο. «Ούτε η άγνοια, ούτε η οργή, ούτε η απελπισία, ούτε οι καλλιεργούμενοι μύθοι εδώ και πολλούς μήνες, ούτε φυσικά η στάση των κομμάτων και κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποτελούν εχέγγυο ότι η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών μπορεί να δώσει απάντηση στο μεγαλύτερο από τα μεταπολεμικά διλήμματα, που τέθηκαν ποτέ σε εκλογές». Και παρά την ξεκάθαρη θέση που έλαβε ο πρωθυπουργός στο θέμα των πρόωρων εκλογών, θέση που την επιβάλλει εκτός των άλλων και η ανάγκη να οριστικοποιηθούν και να εξασφαλιστούν εξαιρετικά σημαντικές πτυχές της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου που συνοδεύουν την απόφαση για το κούρεμα του χρέους, τα πρωτοφανή γεγο

ΤΟ «ΓΕΝΝΑΙΟ» ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Και αναμφίβολα της Κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος. Από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου, που πανηγυρίστηκαν σε Ευρώπη και Ελλάδα, μας χωρίζουν 92 ημέρες. Πάρα πολλές για τα δεδομένα ακόμη και της Ευρώπης, για να ανακαλύψουν όλοι ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, συνεχίζει να βρίσκεται εκτός ελέγχου, να δυναμιτίζει το χρέος του συνόλου των κρατών της Ευρώπης και να κλονίζει την ομαλή πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Πρόκειται και πάλι για άλλη μια επίδειξη της δύναμης των αγορών, που κρίνουν και τελικά καθορίζουν τα οικονομικά μέτρα των κυβερνήσεων, πρόκειται για άλλη μια τρανταχτή απόδειξη των ατελειών και των αδυναμιών της οικονομικής ένωσης και του ευρώ; Η απάντηση που δίδεται στο ερώτημα δεν είναι φυσικά χωρίς ενδιαφέρον. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι αν ανεξάρτητα από το πώς κινούνται οι αγορές, ανεξάρτητα από τις αδυναμίες και τα δομικά προβλήματα της Ευρώπης

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ : Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΜΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Υπάρχει κανείς νηφάλια σκεπτόμενος, κάτι αρκετά σπάνιο στις ήμερες μας νομίζω, που να πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να λάβει και πρόσθετα μέτρα πέραν εκείνων που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, συμπεριλαμβανομένων και των αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου της περασμένης Κυριακής; Πιστεύω πως όχι. Γιατί ακόμη και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το βέβαιο είναι πως τα νέα αυτά μέτρα θα είναι πλέον αδύνατο να τεθούν σε εφαρμογή όχι γιατί η κυβέρνηση θα αδρανήσει, ή το αναποτελεσματικό και σε «λευκή απεργία» κράτος, θα αποτύχει και πάλι, αλλά γιατί οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας έχουν πλέον εξαντληθεί. Αυτή νομίζω είναι η κατάλληλη λέξη. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πλέον αντοχές μετά από δύο σκληρά χρόνια , με αλλεπάλληλα μέτρα, με ύφεση και προπαντός με συνεχιζόμενες απολύσεις και δραματική ανεργία. Οι σημερινές πληροφορίες ότι πέραν των μέτρων αυτών, η τρόικα ζήτησε κατάργηση της Εθνικής Συλλογικ

ΜΙΑ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ. Είναι οι εκλογές η σωστή απάντηση στο δραματικό και επιτακτικό ερώτημα της εποχής; Τα νέα από το Eurogroup της Πολωνίας, έφτασαν ως πένθιμες καμπάνες στην χώρα. Βρήκαν το Έλληνα πρωθυπουργό στο Λονδίνο, καθ οδόν προς την Αμερική και τον έφεραν άρον άρον πίσω και τον Αρχηγό της Ν.Δ. να δηλώνει με περισσή αυτοπεποίθηση : «Πέρυσι σας μίλησα για το τι προτείνω . Φέτος θα σας μιλήσω για το τι θα κάνω»…. Ονειρεύεται τον εαυτό του ως πρωθυπουργό εν αναμονή, με την Ελλάδα γύρω του να καταρρέει… Βρήκαν τα υπόλοιπα κόμματα στον κόσμο τους κυριολεκτικά, να απουσιάζουν δραματικά από την γύρω τους πραγματικότητα, το ΚΚΕ να καθοδηγεί τον κόσμο στην γραμμή του «δεν πληρώνω» και τον ΣΥΝ, να προτείνει εναλλακτικό.. κυβερνητικό πρόγραμμα, στην υπόλοιπη Αριστερά, πρόγραμμα ,το οποίο απέρριψαν λίγες μόλις ώρες αργότερα και τα δύο κόμματα της Αριστεράς στα οποία απευθύνθηκε. Μη νομίσετε όμως ότι απογοητεύθηκε. Άρχισε αμέσως επαφές και σ

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ,ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ (συντεταγμένης, ή ανεξέλεγκτης) Δύο βασικά συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς με βεβαιότητα, από όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ,στην Θεσσαλονίκη. Το οποίο ας ελπίσουμε ότι δεν θα γραφεί στην ιστορία ως το «μαύρο» των εξελίξεων γύρω από την πορεία της χώρας. Το πρώτο , που επιβεβαιώνεται απόλυτα και από τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου, αλλά και τις δηλώσεις των επώνυμων πολιτικών παραγόντων στην Ευρώπη, είναι ότι η κυβέρνηση επιχείρησε πράγματι μια «πολιτική διαπραγμάτευση» με την τρόικα, τους δανειστές μας δηλαδή, κυρίως όσον αφορά στην τρύπα των 1.7 δις. Που προκάλεσε η πολύ μεγαλύτερη απ ότι υπολογίστηκε ύφεση και δευτερευόντως από την συνεχιζόμενη αδυναμία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών να συγκεντρώσουν τους ψηφισμένους πόρους. Είτε όμως επειδή δεν υπολόγισε σωστά την κατάσταση, είτε γιατί η Ευρώπη διαπίστωσε στην μέχρι σήμερα πολιτική της των μεταρρυθμίσεων, την «μανούβρα»