ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ή ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ; Ένα ερώτημα με αυτονόητη απάντηση Ακούω και διαβάζω την παραφιλολογία των τελευταίων ωρών, μεταξύ πολλών άλλων, με επίκεντρο ένα ερώτημα: Παπαδήμος, ή Βενιζέλος; Πραγματικά αναρωτιέμαι πόση σοβαρότητα, σημασία και αξία έχει αυτή η συζήτηση, όταν λάβει κανείς υπ όψιν τις εξελίξεις στην Ευρώπη γύρω από το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα στο σύνολό του, δηλαδή εκταμίευση του υπολοίπου δανείου των 110 δις. δανεισμός για το 2012 και το 2013 και κάποιου είδους ρύθμιση του δημόσιου χρέους ώστε να είναι διαχειρίσιμο. Μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων εξελίξεων και κάτω από τη0 ψυχολογικό και πραγματικό βάρος των γεγονότων που εμφανίστηκαν στην διάρκεια της γενικής απεργίας και έκαναν και πάλι στον γύρο του κόσμου, οι σημαντικές εξελίξεις στις συζητήσεις και διαφωνίες- κυρίως αυτές- στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος , πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων και στο τέλος των δελτίων ειδήσεων. Όμως εκεί εξελίχθηκαν εξαιρετικής σημασίας γεγονότα ελληνι
Αναρτήσεις
ΟΙ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΥΠΟΛΟΓΙΣΙΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ. Και κυρίως πώς μεταφέρθηκε στα καθ ημάς ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα κινήματα της εποχής. Είχα ξεκινήσει πριν από δύο εβδομάδες να καταγράφω κάποιες σκέψεις μου για την μεταφορά στην Ελλάδα του κινήματος των «Αγανακτισμένων» της Ισπανίας, σημειώνοντας πρόχειρα κάποιες εκτιμήσεις και προβληματισμούς. Δεν βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα από την κινητικότητα που παρουσιάζει η επιχείρηση «αντιγραφή» του κινήματος των «Αγανακτισμένων» στις Ισπανικές πόλεις από την ελληνική κοινωνία και κυρίως τους νέους. Κατ αρχήν έχω μεγάλη καχυποψία για τις αντιγραφές. Εκτιμώ την μαζικότητα και μπορώ να την ερμηνεύσω, όπως και οποιοσδήποτε άλλος μη ειδικός όπως εγώ. Είναι συσσωρευμένος τόσος θυμός, τόση ανασφάλεια, τόσος φόβος για τι αύριο, τόσα αποπνικτικά προσωπικά και οικογενειακά αδιέξοδα, τέτοιας έκτασης ανατροπές στην καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, που είναι ολοφάνερο ότι όχι απλώς μπορεί να την δικαιολογήσει