Η κίνηση  των «58»

Η ιστορία εξελίσσεται και μάλιστα με ταχύτητα.

Δύο εξελίξεις τις τελευταίες ημέρες, δείχνουν, νομίζω, πως η ιστορία των «58» έχει βρει ισχυρή ανταπόκριση στην ελληνική κοινωνία.

Και αυτό είναι αυτονόητο, ότι  μπορεί να χαρακτηριστεί ως καταλυτικός όρος των μελλοντικών πολιτικών εξελίξεων

Πρόκειται για τα ευρήματα των τελευταίων ερευνών που δείχνουν ξεκάθαρα  μια τάση  συμπάθειας και συμμετοχής  σ αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε «Κεντροαριστερά».

Ευρήματα που επαναλαμβάνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και σε διαφορετικά ερωτήματα και μπορούν να δώσουν ίσως και μια απάντηση σ αυτήν την «παγίωση» των ποσοστών που εμφανίζουν η κυβέρνηση και παραδόξως και η αξιωματική   αντιπολίτευση.

Γιατί δεν πρέπει νομίζω να μας διαφεύγει το πόσο κρίσιμο ζήτημα είναι πως τα δύο κόμματα που προς το παρόν διεκδικούν  την εξουσία στις προσεχείς εκλογές, βρίσκονται πάντοτε κάτω από το 30%, είναι δηλαδή μια μειοψηφία στην κοινωνία.

Το δεύτερο  σημαντικό για μένα συμπέρασμα προέκυψε από την προ ημερών  συνάντηση στην Θεσσαλονίκη πολιτών, κομματικά ενταγμένων ή όχι, που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των «58» και παρευρέθηκαν στην φιλόξενη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου.

Κατ αρχήν πολύς κόσμος. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη και από όρθιους και αρκετός κόσμος έφυγε γιατί δεν είχες την δυνατότητα να παρακολουθήσει είτε τον Τάσσο Γιαννίτση, είτε τους ομιλητές που ακολούθησαν.

Δεν υποτιμώ το ενδιαφέρον πολλών να ακούσουν τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της κυβέρνηση Σημίτη.

Αλλά η συνέχεια έδειξε πως  ο κύριος λόγος της παρουσίας τους ήταν το ενδιαφέρον τους για την κίνηση αυτήν των καθηγητών, συγγραφέων, διανυομένων.

Κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα.

Το ακροατήριο είχε μια εξαιρετική για τα δεδομένα της εποχής παρουσία  νέων ανθρώπων  και σ αυτούς περιλαμβάνω τις ηλικίες μέχρι και τα 40.

Γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από όσους ζήτησαν και πήραν τον λόγο.

Αξιοπρόσεκτο στοιχείο  και  η πολιτική προέλευση των παρόντων.

Περισσότερο πιστεύω παλαιών ή και τωρινών ψηφοφόρων, αλλά και στελεχών  του ΠΑΣΟΚ  και της ΔΗΜΑΡ και άλλων κινήσεων που τα τελευταίο καιρό  προέκυψαν στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς

Εντυπωσιακή η παρουσία του Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη και κορυφαίων στελεχών της Διοίκησης του και της «Πρωτοβουλίας»

Και το κοινό γνώρισμα  γνρισμα όλων, όσων τοποθετήθηκαν.

Πλήρης απόρριψη του παρελθόντος , πολιτικής και πολιτικών.

Αγωνιώδης αναζήτηση και προσπάθεια εξασφάλισης των όρων, ότι αναζητείται κάτι καινούργιο, σε πρόσωπα, σε ιδέες, σε συμπεριφορές, σε πολιτική.

Σημαντική διαφοροποίηση από την ασκούμενη πολιτική και κριτική προς την Δεξιά, φαντάζομαι κυρίως από ανθρώπους που ψηφίζουν ΠΑΣΣΟΚ και αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο σχετικά με την σημερινή απόφαση του κόμματος αυτού να στηρίξει και να μετάσχει σε  κυβέρνηση Α. Σαμαρά, για να εξασφαλίσει την αναγκαία σταθερότητα στην πορεία της χώρας προς την έξοδο από την κρίση.

Αλλά μιλώντας για το ΠΑΣΟΚ, εκείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η δραματική προσπάθεια των ομιλητών να ξεκαθαρίσουν ότι η υποστήριξη τους προς την κίνηση των «58» και να μετάσχουν ενεργά στην επιτυχία της , ήταν συνδεδεμένη με την σταθερή  πεποίθηση  τους να θεωρούν την υπόθεση ΠΑΣΟΚ ως λήξασα.

Με άλλα λόγια η επιτυχία της κίνησης για την δημιουργία της κεντροαριστεράς, θα σημάνει ουσιαστικά και το τέλος του ΠΑΣΟΚ, αυτού τουλάχιστον που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.

Δεν δηλώθηκε ρητά κάτι τέτοιο. Αλλά αυτό ήταν το βέβαιο συμπέρασμα.

«Δεν αντέχω άλλο να απολογούμαι συνεχώς για πολιτικές και πρόσωπα, που δεν ρωτήθηκα, ούτε γνώριζα». Ήταν η δραματική έκρηξη ενός νέου οπαδού του ΠΑΣΟΚ

Αυτό νομίζω τα λέει όλα.

Εμφανίστηκαν βέβαια και οι «παλαιές καραβάνες» της  «ανανεωτικής αριστεράς» και της «κεντροαριστεράς», με τον συγκροτημένο πολιτικό λόγο τους, και με την δήλωση τους ότι θέτουν τον εαυτό τους στην διάθεση του νέου αυτού κινήματος..

Κυριάρχησε όμως πιστεύω η βούληση να συμμετάσχουν ενεργοί πολίτες, πολιτικοποιημένοι, με  παρουσία και συμμετοχή στην πολιτική και την κοινωνία και άλλοι με παρελθόν και προσφορά, επώνυμοι και λιγότερο γνωστοί, μέσα σε ένα κλίμα που κάτι θύμιζε από την πολιτική κινητικότητα της δεκαετίας του 70…

Δεν έλειψαν και οι γνωστοί παντογνώστες, που κατακεραύνωσαν τις «διαδικασίες»  τις συζητήσεις για συντονιστικές και γραμματείες, διακηρύσσοντας με έμφαση πως  «η κοινωνία και ιδιαίτερα η νεολαία δεν θέλουν να ακούσουν το παραμικρό. Θα πεταχτούν έξω από την αίθουσα ακούγοντας τέτοιες συζητήσεις»…

Εν τούτοις κανείς σοβαρός άνθρωπος με κοινό νου, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τώρα στο ξεκίνημα και αυτές οι συζητήσεις έχουν ενδιαφέρον και ουσία. Και χωρίς  μια κάποια μορφή οργάνωσης και συντονισμού, ούτε πολιτικά σχήματα δημιουργούνται  ούτε πολιτική γεννάται.

Και κατά την γνώμη μου κάνουν πολύ καλά που τα συζητούν και  αποφασίζουν ήδη τα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση της οργάνωσης του χώρου .

Γιατί αυτά ακριβώς είναι τα πρώτα και ουσιαστικά βήματα, που αποδεικνύουν  ότι τα πράγματα προχωρούν.

Και όπως πολύ καλά  ξέρουμε, χρόνος δεν υπάρχει.

Υ.Γ. 1

Η συνολική παρουσία του Τάσσου Γιαννίτση και οι απαντήσεις του στις «προκλητικές» ερωτήσεις, μου άφησαν  την εντύπωση πως ο Τ.Γ. μπαίνει αποφασιστικά στο παιχνίδι και μάλιστα με ηγετικά χαρακτηριστικά και προοπτική.

Σαν έτοιμος από καιρό…

Υ.Γ. 2

Απορώ πως δεν δόθηκε η σημασία που της έπρεπε στην δήλωση του Β. Βενιζέλου στην τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα περιέχει για μένα ένα ακόμη ξεκαθάρισμα της θέσης του σχετικά με το πολιτικό του μέλλον:

«Θα πληρώσω ένα τίμημα, πέραν της επιλογής μου. Το πρόβλημα μας δεν είναι η πολιτική καριέρα μας. Εμάς θα μας αξιολογήσει η ιστορία»

Και το συμπέρασμα της δημοσιογράφου:

« Ο Β. Βενιζέλος φόρεσε πουκάμισο από φωτιά».. αναφερόμενη προφανώς στον μύθο της Δηιάνειρας της γυναίκας του Ηρακλή και του χιτώνα που του χάρισε και τον οδήγησε σε οδυνηρό θάνατο.