ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ;

Τώρα που η φουρτούνα φαίνεται να καταλαγιάζει, ύστερα από τις σαφείς παρεμβάσεις των Βρυξελλών, και η χώρα φρενάρισε λίγα μέτρα πριν από τον γκρεμό, τώρα αναζητά κανείς απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματα

Πώς και γιατί η κυβέρνηση κινήθηκε με τόση βιασύνη και άγνοια και το χειρότερο χωρίς προετοιμασία, ή μελέτη των δύο προηγούμενων περιπτώσεων της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας , προκειμένου να θέσει τέλος στην Μνημονιακή εποχή και την παρουσία της τρόικας στην χώρα;

Ήταν ο πανικός της αδυναμίας συγκρότησης μιας προεδρικής πλειοψηφίας σε συνδυασμό με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ένα σταθερό προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ;

Ήταν ο φόβος από την γνώση πως η ψήφο εμπιστοσύνης αυτής της Βουλής  συνοδευόταν από την ξεκάθαρη θέση πολλών βουλευτών πως δεν πρόκειται να συναινέσουν σε «νέα Μέτρα» και άρα ένα νέο Ασφαλιστικό, μια νέα ρύθμιση εργασιακών σχέσεων και νέες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων , που αποτελούν κάποιες από τις 400 «μεταρρυθμίσεις» του Μνημονίου;

Ότι και αν συνέβη ένα είναι βέβαιο.

Δεν υπήρξε ούτε η ελάχιστη νηφάλια και σοβαρή προετοιμασία για την έξοδο από το Μνημόνιο.

Τις τελευταίες ημέρες διέρρεαν στον τύπο κάποιες σχετικές αναφορές και αναλύσεις κυρίως για το πώς θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό, ειδικά μετά την αποχώρηση του ΔΝΤ, και άλλες δευτερεύουσας σημασίας ιδέες, αλλά η δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ στην Ουάσιγκτον, την στιγμή που η ελληνική αντιπροσωπεία πετούσε προς την Αμερική για την συνάντηση μαζί της, περί  της ανάγκης ύπαρξης της «προληπτικής πιστωτικής γραμμής» έδειχνε την δραματική  άγνοια και προχειρότητα   tης ελληνικής αποστολής.

Αυτά την Κυριακή. Και την Δευτέρα οι αγορές έσπευσαν να δείξουν τι σημαίνει και τι θα συμβεί με αυτήν την απερίσκεπτη και απροετοίμαστη  αγχώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να γυρίσει την σελίδα της εποχής του Μνημονίου.

Τι ακολούθησε είναι γνωστό.

Η αγορά των ελληνικών ομολόγων θύμισε τις δραματικές ημέρες του 2010, το ελληνικό Χρηματιστήριο κατέρρευσε.

Η κυβέρνηση έκανε πίσω , αλλά το κακό έγινε.

Και οι προσεχείς ημέρες θα δείξουν αν και πόσο σταθερή θα είναι η πορεία επιστροφής , και κυρίως αν οι επενδυτές θα θεωρήσουν το συμβάν «ατύχημα», ή μια επιβεβαίωση του τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή στην χώρα αυτήν. Με τις συνέπειες που αυτό θα έχει.

Πικρό μάθημα, αν μας έγινε μάθημα.

Πικρό μάθημα και για το κόμμα του 27,4%, που θεωρεί τον εαυτό του κυβέρνηση σε αναμονή και δηλώνει  με ρητή αναφορά ότι απευθύνεται τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, ότι δεν θα αναγνωρίσει καμιά συμφωνία και καμιά ρύθμιση που δεν θα συμφωνούν με την πολιτική του…

Και δεν αφήνει ευκαιρία, ακόμη και τώρα, να διακηρύσσει την «κατάργηση των Μνημονίων και την ακύρωση των εκτελεστικών νόμων»…

Προσθέτει δηλαδή και η αξιωματική αντιπολίτευση την δική της «συμβολή» στην δυσπιστία που αρχίζει να εμφανίζεται και πάλι για την σοβαρότητα και την αξιοπιστία της χώρας. Τόσο στο ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, όσο και στις αγορές.

Και τώρα τι γίνεται;

Οι δύο εταίροι της κυβέρνησης ταλανίζονται από εσωτερικά προβλήματα, που παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις.

Στην Ν.Δ. υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η κρίση των ημερών αυτών διαμορφώνει ευνοϊκές συνθήκες για την εμμονή τους στην δυνατότητα εξασφάλισης μιας προεδρικής πλειοψηφίας τον Φεβρουάριο.

Στο ΠΑΣΟΚ επιχειρείται δειλά μια αναθεώρηση  της στρατηγικής της συνεργασίας, τουλάχιστον ως στάση απέναντι στην Ν.Δ.

Είναι πλέον φανερό ότι  καταταλαιπωρείται από τις εσωτερικές αμφισβητήσεις και φοβάται τα εμπόδια στην πορεία προς την  ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης. Ξεκινά δειλά μια πολιτική διαφοροποιήσεων απέναντι στην Ν.Δ. καθώς αισθάνεται πλέον πως έχουν εξαντληθεί οι λόγοι του «εθνικού συμφέροντος» που το κρατούν από μια άποψη αιχμάλωτο μιας πολιτικής που έχει φτάσει στα όρια της.

Χρειάζεται χρόνο για την συγκρότηση της «Δημοκρατικής Παράταξης», γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως μια κάθοδος ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές , θα επιβεβαιώσει απλώς το τέλος αυτού του ιστορικού Κινήματος.

Καθώς διαμορφώνονται οι νέες στρατηγικές των δύο κομμάτων που κυβερνούν ενώπιον των επερχόμενων εκλογών, καθώς αντιλαμβάνονται ότι προεκλογικά τουλάχιστον θα βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλον, σύντομα θα χρειαστούν αναδιατύπωση των θέσεων και των σχέσεων τους.

Μέσα σ αυτό το κλίμα, δύο καίρια ζητήματα απαιτούν απάντηση.

Η επείγουσα πρωτοβουλία για τις αναγκαίες αλλαγές στο Σύνταγμα και η εξ ίσου επιτακτική για διαφορετικούς λόγους αλλαγή του εκλογικού Νόμου. Θα είναι ιστορική ευθύνη να χαθεί αυτή η ευκαιρία αναθεώρησης του Συντάγματος και να μην προσαρμοστεί ο εκλογικός Νόμος στις νέες πολιτικές πραγματικότητες που δημιούργησε η κρίση.

Πρόκειται για δύο κινήσεις, που θα αλλάξουν την ημερήσια διάταξη των πολιτικών συζητήσεων και θα επιτρέψουν μια άλλη προσέγγιση στο θέμα του χρόνου των εκλογών.

        Υ.Γ.

Είναι κάτι περισσότερο από αβέβαιο ότι η κυβέρνηση τραυματισμένη- όπως και η χώρα- από την τελευταία περιπέτεια έκφρασης δυσπιστίας των αγορών και των εταίρων, από δική της κυρίως ευθύνη, θα καταφέρει να ολοκληρώσει με την επιτυχία που ζητά η τρόικα τα περίφημα προαπαιτούμενα, ώστε να φτάσει στην στιγμή της έναρξης μιας συζήτησης για το χρέος, και την αναγγελία του τέλους των Μνημονίων.

Η νέα μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, τα εργασιακά, το νέο ασφαλιστικό νέος συνδικαλιστικός νόμος, οι εκκρεμούσες απολύσεις, πρέπει να περάσουν από μια κυβερνητική πλειοψηφία, που δεν έχει ούτε την αντοχή, ούτε την συνοχή που απαιτούν τα μέτρα αυτά.

Και περιθώρια παραπομπής κάποιων από αυτά για μετά τον Φεβρουάριο δεν υπάρχουν πλέον, καθώς η περιπέτεια των ημερών ανέδειξε το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα και την χώρα γενικότερα.

Τι απομένει;

Ηρωική έξοδος προς εκλογές. Να κληθεί ο λαός να αποφασίσει για όλα αυτά

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν.