ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ !!!

    ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ…

 

Ο πολιτικός χρόνος τρέχει πλέον με ταχύτητα τυφώνα και σαρώνει πολιτικά γεγονότα, εντυπώσεις, δημόσιες δηλώσεις, καταγγελίες και διαψεύσεις.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι αφήνει πίσω του χάος, το οποίο ολοένα διευρύνεται, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο κυρίως και στο εξωτερικό.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση διαθέτουν πλέον την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων.

Είναι σαν να έθεσε κάποιος κατά λάθος σε κίνηση ένα μηχανισμό, ο οποίος πλέον κινείται ανεξέλεγκτα και παράγει τις δικές του πραγματικότητες.

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση δεν περίμενε αυτήν την εξέλιξη, όταν έλαβε την πρωτοβουλία να επισπεύσει την διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Το ότι η κίνηση αυτή είχε ως κίνητρο κυρίως πολιτική και κομματική υστεροβουλία για την υπέρβαση του  αδιεξόδου στο οποίο οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, γίνεται όλο και πιο καθαρό και καμιά διάψευση δεν μπορεί το αναιρέσει.

Δεν υπολόγισε, δεν αξιολόγησε σωστά τις αντιδράσεις, ούτε του Κοινοβουλίου, ούτε κυρίως των αγορών.

Το γιατί είναι γνωστό και γίνεται καθημερινά και πιο ξεκάθαρο.

Δεν είχε ούτε την πολιτική εξουσιοδότηση, ούτε την αντοχή να αποδεχθεί νέα βάρη για την ελληνική κοινωνία, βάρη για τα οποία οι εταίροι ήταν ανυποχώρητοι .

Και ήταν ανυποχώρητοι γιατί ήθελαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τις θέσεις τους σε σχέση με τα δάνεια και την τήρηση από την Ελλάδα των δεσμεύσεων που ανέλαβε, αλλά ποτέ δεν εκπλήρωσε.

Από το αποτέλεσμα έγινε φανερό ότι η κυβέρνηση είχε  ενημερώσει τους δανειστές – εταίρους (ΔΝΤ-ΕΚΤ-Ε.Ε.) και είχε εξασφαλίσει την συμφωνία τους.

Αλλά οι αγορές και τα διεθνή ΜΜΕ αντέδρασαν φοβικά, με την δική τους πάντως λογική, χωρίς να υπολογίσουν πολιτικέ σκοπιμότητες, ούτε την «πολιτική συμφωνία» με τους εταίρους.

Και η αντίδραση τους   από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, έως τα επιτόκια των ομολόγων και την επανεμφάνιση του GREXIT  απειλεί να συμπαρασύρει τους πάντες αλλά κυρίως την χώρα.

Οι ελπίδες της ότι το  «εθνικό συμφέρον» και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θα κυριαρχούσαν στα κριτήρια των αποφάσεων των κομμάτων και των ανεξάρτητων βουλευτών δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται.

Αντίθετα λειτούργησαν  δελεαστικά οι προσφορές του ΣΥΡΙΖΑ που μέσω κορυφαίων στελεχών του υπόσχεται θέση στα ψηφοδέλτια του σε όσους καταψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα, ακόμη και σε εκείνους που κάποια  φορά στα τελευταία χρόνια εκφράστηκαν «μνημονιακά».

Κι ας λέει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Συνέπεια των εξελίξεων αυτών, ήταν να μπουν όλα τα κόμματα, πλην ίσως του ΚΚΕ, σε έναν κύκλο ρευστότητας.

Ν.Δ. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν πλέον  δύσκολα προβλήματα συνοχής.

Το ίδιο συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό και για την ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι κινούνται πλέον στην ζώνη της εξαφάνισης τους από τον πολιτικό χάρτη, παρά τις «ομόφωνες» αποφάσεις των κορυφαίων οργάνων τους για την στάση που θα κρατήσουν στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση  δεν μπορούν πλέον να καθοδηγήσουν τις εξελίξεις, για διαφορετικούς φυσικά λόγους, αλλά πάντως ως συνέπεια των πολιτικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και των  συνεπειών τους.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι εφ όσον η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει απλώς και μόνο την συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο στο οποίο τα άφησε η παρούσα κυβέρνηση, αλλά θα βρεθεί μπροστά σε μια πολιτική και οικονομική ελληνική και ευρωπαϊκή  πραγματικότητα, περισσότερο σύνθετη και το κυριολεκτικά οδυνηρή.

Και  αυτά  μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα στα όρια του τεχνικώς αδυνάτου, ώστε να χρειαστούν νέες διαπραγματεύσεις για την επιμήκυνση της δίμηνης τεχνικής παράτασης  που ενέκρινε το Euro working group ,υπό  επιπρόσθετες επιβαρυντικές συνθήκες.

Το δύο κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ κινούνται και πολιτεύονται με την κεκτημένη ταχύτητα και τα συνθήματα προ της προκήρυξης της διαδικασίας εκλογής Προέδρου, αλλά  στο μεταξύ τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά.

Τα όσα συμβαίνουν καθημερινά στον ΣΥΡΙΖΑ , οι δηλώσεις των στελεχών του που αναιρούνται ή διορθώνονται την επομένη, είναι ίσως το δραματικότερο στοιχείο της περιόδου, καθώς καθιστούν όλο και πιο ρευστή, όλο και πιο αβέβαιη και θολή την πολιτική  το πρόγραμμα και τις επιδιώξεις του κόμματος που  προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις και βρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο των αγορών και των διεθνών μέσων ενημέρωσης.

Η δήλωση του Δ. Βίτσα Γραμματέα της Κ.Ε.   «δεν θα τηρήσουμε το χρονοδιάγραμμα του διμήνου, που συμφωνήθηκε με τους δανειστές, εδώ εμείς δεν αναγνωρίζουμε την συμφωνία»  είναι χαρακτηριστική

Την προηγουμένη ο  Ν. Παππάς δήλωνε ότι « ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες».

Στο σύνολο τους οι θέσεις αυτές το μόνο που επιτυγχάνουν σίγουρα είναι μια επικίνδυνη αβεβαιότητα, την καχυποψία των αγορών και των εταίρων και την τροφοδοσία του  ξεχασμένου GREXIT, που επανέρχεται στο προσκήνιο, συνοδευόμενο από την δήλωση ότι τώρα πια η Ευρώπη δεν φοβάται την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Έχει λάβει τα μέτρα της.

Από την άλλη οι απόπειρες «στήριξης» του πρωθυπουργού από παράγοντες της  Ε.Ε. , όσο «περίτεχνες» και έμμεσες και αν εμφανίζονται-που δεν είναι πάντα- φέρνουν τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Η έναρξη των ψηφοφοριών και μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου δεν επιτρέπουν καμιά πρωτοβουλία ικανή να θέσει ένα τέλος στο κλίμα αυτό.

Και φυσικά με την λήξη και της τελευταίας ψηφοφορίας, εφ όσον αποβεί και αυτή άκαρπη, όπως δείχνουν τα γεγονότα, η Βουλή διαλύεται ,προκηρύσσονται εκλογές και η χώρα εισέρχεται στην επικίνδυνη ζώνη  της προεκλογικής περιόδου, γεγονός που από μόνο του προκαλεί ανατριχίλα σε δανειστές και αγορές.

Αυτήν ακριβώς την στιγμή θεώρησε κατάλληλη για την γνωστή παρέμβαση του ο Γ. Παπανδρέου, προσθέτοντας έναν ακόμη παράγοντα αστάθειας και ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό.

Πιστεύω πάντως ότι η κοινωνία στο σύνολο της και ανεξάρτητα από κόμματα προβληματίζεται σοβαρά για την στάση αυτή των πολιτικών κομμάτων, για την αδυναμία τους να αντιληφθούν τους τρομακτικούς κινδύνους στους οποίους εμπλέκουν την χώρα, παραμένοντας επίμονα στις θέσεις τους.

Υ.Γ.

Είναι νομίζω πέντε οι δημοσκοπήσεις που τον τελευταίο καιρό παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ ως τρίτο κόμμα…

Και ακριβώς επειδή πρόκειται για διαφορετικές εταιρείες με διαφορετικούς αναθέτες νομίζω πως είναι ενδιαφέρον εύρημα.

Σημειώνω απλώς την σύμπτωση με μια εξέλιξη στις σχέσεις ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χωρίς να είναι ρητή και δημόσια επιβεβαιωμένη, βγάζει όμως μάτι, όταν παρακολουθεί κανείς τον τόνο στις αναφορές του ενός κόμματος για το άλλο και θυμάται την ένταση και τις ακρότητες του παρελθόντος.

Θα πρόκειται πάντως αν επιβεβαιωθούν,  για ένα ισχυρό παράγοντα αποθάρρυνσης των κινήσεων του Γ.Παπανδρέου.

Υ.Γ. 2

Κάνει πάντως εντύπωση ότι τα κόμματα αρνούνται να συζητήσουν καν την πρόταση – διέξοδο από την τρέχουσα επικίνδυνη κατάσταση, σύμφωνα με την οποία θα μπορούσαν να προχωρήσουν  σε συναινετική εκλογή ενός νέου πλέον υποψηφίου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, στον  ταυτόχρονο ορισμό ημερομηνίας πρόωρων εκλογών μέσα στο 2015 και στην ολοκλήρωση της διαδικασίας τροποποίησης του Συντάγματος, ώστε η νέα Βουλή να είναι Αναθεωρητική.

Η παντελής αδυναμία να συμφωνήσουν για τα στοιχειώδη και αυτονόητα, όταν μάλιστα όλοι και κυρίως η χώρα θα κερδίσουν, είναι η απόδειξη της βαθιάς κρίσης που διέρχεται το πολιτικό σύστημα.

Αλλά η κρίση της ιστορίας στην περίπτωση αυτή  θα  είναι αμείλικτη για όλους.