Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Οι εξελίξεις θα δείξουν πως ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος του ΠΑΣΟΚ η μη αποχώρηση του από την κυβέρνηση με παράλληλη ρητή δήλωση ότι συνεχίζει να υποστηρίζει την κυβέρνηση στην Βουλή.

Αντίθετα οι πρώτες δηλώσεις του Β. Βενιζέλου μιλούσαν για μια «συνέχεια» της κυβέρνησης.

Ο λόγος είναι φυσικά ότι και την περίοδο αυτή συνεχίζονται και εξελίσσονται οι εργασίες οι διαβουλεύσεις και οι προετοιμασίες ώστε αμέσως μετά να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις με την τρόικα και να λήξει η εκκρεμότητα με την συνέχιση της στήριξης της Ελλάδας από την Ε.Ε. και την ΕΚΤ στο μεταβατικό αυτό διάστημα μέχρι την ασφαλή έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.

Αυτό όμως θα μπορούσε να εξελίσσεται και χωρίς την παρουσία των υπουργών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, έτσι ώστε να γίνει σαφής η εικόνα του τέλους αυτής της «αναγκαίας» για εθνικούς λόγους συνεργασίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνέχιση της συμμετοχής στην κυβέρνηση εξασφαλίζει μια «ειρήνη» στις μεταξύ τους σχέσεις και επιτρέπει να κινηθούν και οι δύο χωρίς επί πλέον μέτωπα, που θα  διαφορετικά θα εξελισσόταν κυριολεκτικά «αιματηρά», πολιτικά φυσικά.

Όμως ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, πιθανόν και ο κόσμος της Ν.Δ. δεν αποδέχτηκαν ποτέ ως «φυσιολογική» την συνεργασία αυτήν λόγω και του μακρού παρελθόντος στις σχέσεις των κομμάτων αυτών και της παντελούς έλλειψης κουλτούρας συνεργασίας στην χώρα.

Τώρα όμως άρχισαν να διαφαίνονται συμπεριφορές από την πλευρά της επίσημης Ν.Δ. τις οποίες το ΠΑΣΟΚ επίσημα χαρακτήρισε «ανήθικες» και «αντιαισθητικές» και θα προσθέσω πως ο γενικός χαρακτηρισμός περί «τυχοδιωκτικών» φαινομένων στην πολιτική ζωή αφορά όχι μόνο τους περιπλανώμενους υποψήφιους βουλευτές, αλλά και την συμπεριφορά της Ν.Δ.

Σήμερα υπήρξαν πληροφορίες και άλλης «μεταγραφής» στην Ν.Δ. και μάλιστα μετά την πρόσφατη δημόσια δήλωση του ενδιαφερομένου υποψηφίου ότι θα συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.

                                        Θα προσθέσω ένα δεύτερο στοιχείο.

Είναι ακόμη μεγαλύτερο λάθος η ανοχή απέναντι στην Ν.Δ. λαμβανομένου υπ όψιν του γεγονότος ότι ο κόσμος του κινήματος γαλουχήθηκε σε ένα «αντιδεξιό» κλίμα, με στόχο πάντα την Ν.Δ. Για δεκαετίες. Και τώρα αφήνεται ο χώρος αυτής της αντιπαράθεσης στον  Γ. Παπανδρέου. Του δίνεται δηλαδή η ευκαιρία να εμφανίζεται ως ο «αυθεντικός» εκφραστής της διαχρονικής «αντιδεξιάς» πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Ο Β. Βενιζέλος έχει αποδείξει πως τουλάχιστον η ευφυΐα δεν του λείπει,.

Όσο είναι καιρός να αναπροσαρμόσει την προεκλογική πολιτική του, ώστε να αποσαφηνίσει και να κάνει διακριτή την διαφορά και την απόσταση του ΠΑΣΟΚ από την Ν.Δ. που υπό τον Α. ΣΑΜΑΡΑ κινείται πολύ δεξιότερα της παραδοσιακής αριστεράς, με τα γνωστά μάλιστα κορυφαία περιστατικού τελευταίου καιρού, αλλά και πρόσφατα.

Αυτό θα ενισχύσει και την πολιτική του για το τρίτο κόμμα ως παράγοντα σταθερότητας, που περιλαμβάνει αναμφίβολα και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν αρκεί δηλαδή η άτυπη «συμφωνία» του με τον Α, ΤΣΙΠΡΑ, έτσι τουλάχιστον όπως εμφανίζεται στις σχέσεις των δύο κομμάτων και των δύο αρχηγών της περίοδο αυτή.

Υ.Γ.

Οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται με βάση το δεδομένο ότι η διάλυση της Βουλής και η στάση του Γ. Παπανδρέου, αλλά και ολόκληρου του φάσματος των κεντροαριστερών κομμάτων και προσωπικοτήτων, δεν επέτρεψαν  την ίδρυση ενός προοδευτικού δημοκρατικού κόμματος.

Και κατά συνέπεια οι λόγοι ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ και σε αυτές τις εκλογές και στις μετεκλογικές συζητήσεις και διεργασίες, συνεχίζει να είναι σημαντικοί.

Η λήξη αυτής της περιόδου θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα σχεδόν και η έναρξη νέων συζητήσεων για την ίδρυση αυτού του αναγκαίου για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος κόμματος.