ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕΜόνο έτσι θα σωθεί η «ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς»

Ενώ η χώρα περιμένει την απάντηση των «θεσμών» στις προτάσεις που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση για τις δεσμευτικές  «μεταρρυθμίσεις» που περιλαμβάνει το «Μνημόνιο», οι εκδηλωθείσες διαφωνίες και καταγγελίες για την επιτευχθείσα συμφωνία στο Eurogroup  από ευρωβουλευτές, βουλευτές και κομματικά στελέχη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν ανησυχία όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στους παρατηρητές , για το που μπορούν να φτάσουν αυτές και ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες στις  επόμενες δύσκολες ημέρες.

Αναμενόμενο κατά την γνώμη μου.

Γιατί η κυβέρνηση, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά επέμεινε στον πρωταρχικό συγκρουσιακό της  στόχο, την «πλήρη απελευθέρωση» της χώρας από δεσμά του «μνημονίου» και της τρόικας, την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια, την βούληση του λαού όπως εκφράστηκε στις εκλογές ,την Δημοκρατία.

Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και μετά την συμφωνία στο Eurogroup, που έθεσε σε αμφισβήτηση ακόμη και τις εξαγγελθείσες Νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, για την ρύθμιση των οφειλών, ή τον κατώτερο μισθό, ή και την προστασία της πρώτης κατοικίας και το σύνολο σχεδόν του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση απέφυγε να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας.

Τι σημαίνουν δηλαδή η αποδοχή μέρους έστω των δεσμεύσεων του Μνημονίου, τα χρονικά περιθώρια μέσα στα οποία πρέπει να ξεκαθαριστούν οι νέες δεσμεύσεις, κάτω από την πίεση της οικονομικής ασφυξίας της χώρας.

Εκείνη όμως η στιγμή του διαγγέλματος, έπρεπε να είναι η  στιγμή της πικρής αλήθειας και όχι των συνθημάτων, της αλήθειας που από μόνη της μπορεί, όσο μπορεί, να διασφαλίσει ότι η χώρα θα πορευθεί χωρίς ψευδαισθήσεις, με αποφασιστικότητα και ενότητα, γιατί «άλλος δρόμος δεν υπάρχει».

Την αλήθεια ότι σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος, υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία και η σοβαρότητα της χώρας, επιδεινώθηκαν τα οικονομικά δεδομένα, με κίνδυνο να αναληφθούν και πρόσθετες οικονομικές δεσμεύσεις, με την κυβέρνηση να κυνηγά να εξασφαλίσει τα γελοία βαφτίσια του Μνημονίου και της τρόικας, και να τα υποκαταστήσεις με ευρήματα του τύπου «θεσμοί», που προκαλούν τα προσβλητικά σχόλια πολιτικών και μέσων ενημέρωσης ,στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τα χειρότερα επέρχονται, όταν μέσα στις περιοριστικές προθεσμίες, με τους «θεσμούς»  σε ρόλο ελεγκτή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  να ανοίγει, ή να κλείνει την στρόφιγγα της ρευστότητας, η κυβέρνηση θα πρέπει να αναβάλει την υλοποίηση  του προγράμματος  της και να υπογράψει μια νέα συμφωνία  που θα περιλαμβάνει τις εκκρεμότητες  που άφησε η τελευταία   αξιολόγηση αλλά και τις νέες δεσμεύσεις της.

Σε ποιο βαθμό θα αναγκαστεί να ξεχάσει τις  εξαγγελίες της ακόμη και πρόσφατα, ακόμη και  το πρόγραμμα  της Θεσσαλονίκης;

Θα λάβει ή όχι νέα δημοσιονομικού χαρακτήρα μέτρα, δεδομένου ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας έχει χειροτερέψει ;

Η κυβέρνηση μπήκε στο σκοτεινό τούνελ της αυτοδέσμευσης της, έβαλε την υπογραφή της και δεν μπορεί πλέον να επικαλείται τις ευθύνες των άλλων.

Τα όσα ακολούθησαν την απόφαση των εταίρων   του ΔΝΤ και της ΕΚΤ ιδίως στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, αναδεικνύουν το χάσμα υπάρχει ανάμεσα στην βάση και τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Πιθανόν γιατί δεν υπήρξε ο αναγκαίος χρόνος μιας συζήτησης σε βάθος, πιθανόν γιατί  η ηγεσία δεν άλλαξε έγκαιρα την προεκλογική τακτική  και ρητορική της.

Αναδεικνύουν  ταυτόχρονα και την τραγική άγνοια  της ισχύουσας ευρωπαϊκής πολιτικής, την λειτουργία των θεσμικών οργάνων της, τους μηχανισμούς και την λογική τους. 

Εάν η κυβέρνηση θέλει να μακροημερεύσει, έστω και με την απογοήτευση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, αλλά να είναι σε θέση σταδιακά να κυβερνήσει , να εφαρμόσει το πρόγραμμα της ένας είναι ο δρόμος

Να πει  όλη η αλήθεια στον λαό.

Η πρωτοφανής στήριξη που δέχεται τώρα, αποτέλεσμα των εντυπώσεων που δημιουργούν τα κυβερνητικά στελέχη με τις καθημερινές χωρίς αντίκρισμα εξαγγελίες τους και της  ρητορικής του πρωθυπουργού, θα γίνει αργά ή γρήγορα το μεγαλύτερο εμπόδιο  μιας κατά το δυνατό ανώδυνης αλλά ρεαλιστικής προσαρμογής στα πραγματικά δεδομένα.

Διαφορετικά ο Α. Τσίπρας, ο μόνος που γνωρίζει τώρα με τον πιο αυθεντικό τρόπο τους πραγματικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, θα έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους εταίρους και δανειστές , αλλά και την ελληνική κοινωνία και η «ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς» θα εξανεμιστεί, ας ελπίσουμε τουλάχιστον , χωρίς δραματικές συνέπειες για την χώρα.