Η ΕΥΟΙΩΝΗ ΣΙΩΠΗΤΟΥ ΝΕΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Πρέπει να θεωρήσουμε ευτύχημα ότι ο νέος υπουργός Πολιτισμού , ο γνωστός δημοσιογράφος της «Καθημερινής»  Νίκος Ξυδάκης, απέφυγε την τακτική των συναδέλφων του με τις   εύκολες  δηλώσεις  και σιωπά μέχρι τώρα , παρ όλο ότι τα πολλά και σύνθετα προβλήματα του υπουργείου Πολιτισμού πιέζουν ,και οι εκκρεμότητες είναι μεγάλες.

Και θα συνεχίσουν φυσικά να συσσωρεύονται καθώς η οικονομική κρίση και οι γνωστές περικοπές έχουν πλήξει μοιραία και το υπουργείο αυτό.

Θα χρειαστεί αντοχή και ευρηματικότητα ,γιατί θα αναγκαστεί  να ισορροπήσει ανάμεσα στις επιταγές του περιβόητου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ  για τον Πολιτισμό ,και τις γνωστές απόψεις που κατά καιρούς έχει διατυπώσει ο ίδιος.

Ενός προγράμματος που δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν τις εκλογές  και  προκάλεσε έκρηξη καταγγελιών και κριτικής , αλλά ο κομματικός μηχανισμός βρίσκεται εκεί για να υπενθυμίσει την πρόσφατη δήλωση του Α. Τσίπρα:   « Θα πρωτοτυπήσω, μένοντας συνεπής με το πρόγραμμα μας».

Θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τις πιέσεις και τα αιτήματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων του χώρου, όπως των αρχαιολόγων, των ηθοποιών, των καλλιτεχνών, που είτε  ελέγχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε από το ΚΚΕ.

Θα βρεθεί απέναντι στα μεγάλα οικονομικά συμφέρονται που έχουν πλέον σημαντική επιρροή στα θέματα του πολιτισμού, όπου έχουν επενδύσει κεφάλαια και προοπτικές.

Τον περιμένουν οι συντεχνίες του κινηματογράφου, των δημιουργών, των παραγωγών, των διαχειριστών.

Το δυσκολότερο όλων είναι ότι ο Νίκος Ξυδάκης έχει μια εις βάθος γνώση των προβλημάτων του υπουργείου του και έχει μια ιδιαίτερη θα έλεγα ιδεολογική στάση απέναντι σ αυτά.

Τώρα θα φανεί αν εκτός όλων των προσόντων του έχει και την ικανότητα σύνθεσης διεύθυνσης, και πειθούς, στοιχεία απολύτως απαραίτητα για να «πλεύσει» σ αυτό το πέλαγος των ιδεοληψιών, των συμφερόντων, των προσωπικών φιλοδοξιών και των κεκτημένων».

Παρ όλα αυτά η παρουσία του στο υπουργείο Πολιτισμού  θα  μπορούσε να αναδειχθεί σε μια από τις πιο σημαντικές  στιγμές του , πολύ περισσότερο   επειδή θα τον ενισχύει  το κλίμα αναμονής και προσμονής για ουσιαστικές αλλαγές και ανατροπές.