ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Καταλήξαμε επιτέλους εκεί όπου έπρεπε να είμαστε εδώ και 15 ημέρες, αμέσως δηλαδή μετά την απόφαση του προηγούμενου Eurogroup, που και εκείνη πέρασε από σαράντα κύματα.

Πού δηλαδή;

Στο ότι  κανένα Eurogroup και καμιά κυβέρνηση της Ε.Ε., ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΚΤ, θα μετείχαν σε λήψη ουσιαστικών αποφάσεων για την Ελλάδα, εάν προηγουμένως δεν είχε σε βάθος και με αριθμούς αξιολογηθεί  η ελληνική οικονομία,  η τήρηση των συγκεκριμένων δεσμεύσεων της χώρας έναντι των δανείων που είχε λάβει και η κοστολόγηση των επόμενων βημάτων.

Με λίγα λόγια το ιδεολόγημα ότι οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν «πολιτικά», αποδείχθηκε ανεφάρμοστο και επικίνδυνο, λόγω του ότι κατασπαταλούσε πολύτιμο χρόνο, ο οποίος συνεχίζει να λειτουργεί εις βάρος μας, καθώς επιδεινώνει τα  μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.

Καταλήξαμε λοιπόν στην «επιτυχία» ότι θα γίνονται πλέον ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» στις Βρυξέλλες και τα τεχνικά κλιμάκια στην Αθήνα, από την Τετάρτη μεθαύριο.

Και ας ελπίσουμε ότι εκεί θα ρίξει επιτέλους το βάρος η κυβέρνηση και κυρίως ότι θα εγκαταλείψει την τακτική μιας επικοινωνιακής πολιτικής που έχει ως μοναδικό της στόχο να πείσει τους Έλληνες ότι το Μνημόνιο είναι παρελθόν και η τρόικα «πήγε σπίτι της»

Επειδή όμως δεν μπορώ να πιστέψω  ότι τα κυβερνητικά στελέχη και οι «αναλυτές» του ΣΥΡΙΖΑ ,δεν έχουν καταλάβει ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να κάνει πίσω σε τίποτε που να σχετίζεται με τις δανειακές μας υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις μας για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Επειδή δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχουν καταλάβει πως κάθε ημέρα που περνά , επειδή επιχειρούν με ανόητους και ακατανόητους για τους εταίρους μας τρόπους να ξεπεράσουν τις δεσμεύσεις αυτές, η οικονομία βυθίζεται τα αρνητικά μεγέθη της πολλαπλασιάζονται και η επιστροφή στα δεδομένα απλώς του περασμένου Νοεμβρίου θα απαιτήσει νέες θυσίες

Επειδή δεν πιστεύω ότι δεν έχουν την απλή λογική να αντιληφθούν ότι αυτή η τακτική των έμμεσων, ή και σαφών απειλών περί εκλογών, ή δημοψηφίσματος, κυρίως όμως οι πρωτοφανείς δηλώσεις του πρωθυπουργού και κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών εναντίον του Μ. Ντράγκι και των «θεσμών» με τους οποίους επέλεξε η κυβέρνηση να συνομιλεί , όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα , ότι «αναλαμβάνουν ευθύνες» και ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο», δεν αποδεικνύουν τίποτε περισσότερο από την δραματική άγνοια της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των οργάνων της.

Και επειδή τέλος πιστεύω ότι όντως φυλλοροεί η όποια στήριξη είχε επιτευχθεί , τόσο σε χώρες της Ε.Ε. ( Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία) όσο και στην Αμερική και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή , με αποτέλεσμα να αλλάζει προς το χειρότερο ο συσχετισμός δυνάμεων στις προσπάθειες των διαπραγματεύσεων, γι αυτό καταλήγω σε ένα συμπέρασμα.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να λειτουργεί ως αντιπολίτευση, στην ουσία εναντίον του εαυτού της πλέον ,δίνει ιδιαίτερο βάρος στην επικοινωνία παρά  στην πολιτική και στην διακυβέρνηση, καταναλώνει χρόνο και κυρίως αξιοπιστία, ακόμη και ανάμεσα στους  ψηφοφόρους και τους φίλους της και κυρίως στις σχέσεις της με τους εταίρους , επιδιώκοντας απελπισμένα να «βαφτίσει το κρέας  ψάρι», να ερμηνεύει  τα γεγονότα με τρόπο εξόφθαλμα παραπειστικό και να μιλά για επιτυχίες , ακόμη και για τις αυτονόητες εξελίξεις.

Η κοινωνία περιμένει να δει την κυβέρνηση να κυβερνά , να δει δείγματα αριστερής προοδευτικής πολιτικής, να δει ουσιαστικές αλλαγές στην πορεία της χώρας και στην ζωή του.

ΥΓ.

Τι μου έμεινε από την συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη

Πρώτον και σημαντικότερο.

Η αποδοχή επιτέλους της διαδικασίας για την λειτουργία των μηχανισμών που θα οδηγήσουν σε αποτελέσματα.

Και μαζί μ αυτό η αλλαγή στην γλώσσα που μεταχειρίζεται συνήθως ο υπουργός Οικονομικών.

Η συνεργασία με τους εταίρους, είναι ο δρόμος για την λύση των προβλημάτων. Δεν είναι οι απειλές, οι προσβολές και οι εκβιασμοί  ούτε το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα.

Και φυσικά ότι κατανάλωσε χρόνο επιστρέφοντας ξανά και ξανά να δικαιολογεί την δήλωση του για εκλογές και δημοψήφισμα.