ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣΜΕ ΑΡΓΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΣΤΟΣ

Το μεγάλο πρόβλημα μ αυτήν την κυβέρνηση, τουλάχιστον  στην διάρκεια των 100 ημερών που πέρασαν είναι η αναγόρευση του επικοινωνιακού παιχνιδιού σε κορυφαία και σχεδόν μοναδική πολιτική σε σχέση με τις εκκρεμότητες της χώρας απέναντι στους δανειστές.

Μια πολιτική, που δεν έχει όρια, δεν έχει αρχές, δεν έχει λογική.Πιστεύουν πως ως προς το εσωτερικό θα ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους, που δεν χρειάζονται προς το παρόν και πολλά για να πειστούν και ως προς το εξωτερικό να λειτουργήσει, ως πίεση, ως φόβητρο (εκλογές- δημοψήφισμα ) ως απειλή τέλος

Ακόμη και ως τέτοια η πολιτική δεν είχε ούτε συνέχεια ούτε σταθερότητα απόψεων.

Άλλα λέει ο πρωθυπουργός το πρωί άλλα οι υπουργοί στις τηλεοράσεις, άλλα το «non paper » κυβέρνησης  το βράδυ.

Την μια ημέρα είμαστε στο χείλος του γκρεμού, την επομένη «πάμε για λύση» και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν.

Το ότι ο πρωθυπουργός έχει καταλήξει στην ανάγκη επίτευξης συμφωνίας του τύπου «έντιμος συμβιβασμός», είναι βέβαιο, γιατί ασφαλώς δεν μιλά την ίδια γλώσσα με τους ομολόγους του και τους «θεσμούς».

Αναζητούν δικαιολογίες και προσχήματα απέναντι στα μέλη του κόμματος, ώστε να αποφύγουν τον ύψιστο κίνδυνο απώλειας της στήριξης κάποιων από αυτούς στις κρίσιμες ψηφοφορίες,  που μπορεί να οδηγήσουν και σε «ατυχήματα».

Στο μεταξύ όμως η χώρα κάνει επικίνδυνα βήματα στην κατεύθυνση επιστροφής στο παρελθόν, κάτι που επιβεβαιώθηκε τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ε.Ε. σχετικά με την ανάπτυξη στις χώρες μέλη της και η κυβέρνηση χάνει την αξιοπιστία της και την σοβαρότητα της, καθώς εμφανίζεται ως μοναδικό φαινόμενο ανευθυνότητας και συμπεριφοράς που συχνά φτάνει στα όρια του γελοίου.

Το ότι οδηγούμαστε σε συμφωνία νομίζω πως προκύπτει από την κοινή δήλωση του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Και για το περιεχόμενο της όπου όπως φαίνεται από την προσεκτική, αλλά σαφή και δεσμευτική δήλωση ξεπερνά τις δυο κρίσιμες «κόκκινες γραμμές» , του Ασφαλιστικού και  των εργασιακών, αλλά και του ότι μια τηλεφωνική επικοινωνία οδήγησε για πρώτη φορά φαντάζομαι στην πρακτική των διεθνών σχέσεων, σε «κοινό ανακοινωθέν»

Που από την διατύπωση του καταδεικνύει ότι ασφαλώς είναι προϊόν επίπονης και προσεκτικής διαπραγμάτευσης, που είχε ξεκινήσει πολύ πριν από το τηλεφώνημα, το οποίο απλώς επιβεβαίωσε την συμφωνία.

Προσέξτε την διατύπωση για το Ασφαλιστικό:

«..δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο αποτελεσματικό σύστημα» .

Όσο για τα εργασιακά ακόμη πιο αποκαλυπτικό:

«Οι εξελίξεις στους μισθούς και στους θεσμούς στην αγορά εργασίας να είναι υποστηρικτικές στην δημιουργία θέσεων εργασίας, την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή»…

Επρόκειτο για την αρχή του τέλους των «παιγνίων» και των υπεκφυγών και την επιβεβαίωση ότι η εκκρεμότητα λήγει γι αυτά που επιδιώκονται για τον Μάιο.

Υ.Γ.

Οι εκλογές δεν πρόκειται να φύγουν από το τραπέζι αλλά για άλλους λόγους. Εάν κατά τις κρίσιμες ψηφοφορίες  στην Βουλή  προκύψουν και αναδειχθούν σοβαρά προβλήματα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε μπροστά στα μεγάλα προβλήματα  του Ιουνίου τίποτε δεν αποκλείει να επιλέξει ο πρωθυπουργός το ξεκαθάρισμα της κατάστασης στο κόμμα του, αξιοποιώντας την πρόβλεψη του νόμου  ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν με λίστα και ταυτόχρονα αναβαπτιζόμενος σε πρόσφατη λαϊκή στήριξη για τα τέσσερα προσεχή χρόνια.

Αυτό θα εξαρτηθεί φυσικά και από το κλίμα της εποχής εκείνης.