ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ

 
Ποτέ η κατάσταση στην χώρα δεν ήταν τόσο σύνθετη, περίπλοκη και ιδιαίτερα δύσκολη, στην διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, όσο σήμερα.
Σ αυτό συμβάλλει  πολλαπλά και η απίστευτη ρευστότητα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, και η αβεβαιότητα για τον χαρακτήρα που θα πάρει η «τελική διευθέτηση».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός δεν αντιμετωπίζει απλώς τα προβλήματα που του γεννούν η αναγκαστική έστω ανατροπή όλων των δηλώσεων, δεσμεύσεων και διαβεβαιώσεων, με άλλα λόγια, η πλήρης ανατροπή της πολιτικής πάνω στην οποία επένδυσε τα τελευταία χρόνια και η οποία τον έφερε στο Μαξίμου.
Αντιμετωπίζει ένα κομφούζιο εκκρεμοτήτων και αβεβαιοτήτων μέσα στο κόμμα του, που η λύση, ή τουλάχιστον μια κάποια προσωρινή «εκεχειρία» , μοιάζει με άπιαστο όνειρο.
Οι «ασύμμετρες απειλές» που προέρχονται από την απώλεια του ελέγχου της Κεντρικής Επιτροπής, τα 32 όχι συν τα 7 παρών στην κρίσιμη ψηφοφορία της περασμένης εβδομάδας, το Καταστατικό του κόμματος που του δένει τα χέρια για μια «τελική λύση» στο κόμμα, η Ζωή, ο Γιάνης, η ισχυρή όπως αποδεικνύεται «Αριστερή Πλατφόρμα", η νεολαία του κόμματος, συνθέτουν ένα μείγμα εκρηκτικό, το οποίο μπορεί να τιναχθεί στον αέρα ανά πάσα στιγμή.
Την τελευταία στιγμή, αφαιρέθηκαν από το Νομοθετικό έργο της Τετάρτης και παραπέμφθηκαν για το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου οι δύο ρυθμίσεις-βόμβα, αυτή της φορολογίας των αγροτών και εκείνη του Ασφαλιστικού.
Ο κίνδυνος της άμεσης απώλειας της δεδηλωμένης, φαίνεται ότι καραδοκεί με πολλές βεβαιότητες .
Αυτά καθαυτά τα νομοθετημένα μέτρα και εκείνα που έρχονται μέσα στο κλίμα και τις δεσμεύσεις του capital control , διαμορφώνουν σταδιακά  αμφιβολίες, ερωτηματικά και γκρίνιες μέσα στους οπαδούς του κόμματος, με αβέβαιη την εξέλιξη τους.
Το grexit,που πριν λίγους μόλις μήνες ήταν απαγορευμένη λέξη στα χείλη των ευρωπαίων εταίρων και των θεσμών, βρίσκεται πλέον στο τραπέζι με πρωτοβουλία των Γερμανών, που δεν παύουν να το τροφοδοτούν και να το κρατούν ζωντανό.
Τι σημαίνει αυτό για την αποκατάσταση ενός κλίματος  βεβαιότητας και εμπιστοσύνης στο μέλλον για τις αγορές, το καταλαβαίνει ο καθένας.
Και ταυτόχρονα δεν πρέπει να υποτιμά κανείς την κόπωση την απελπισία, την απογοήτευση μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, που σταδιακά μπορεί να αρχίσει να αποδέχεται την «λύση» της δραχμής, για να απαλλαγεί από αυτόν τον αέναο χωρίς τέλος εφιάλτη.
Να μην μας διαφεύγει ότι το υπερεθνικό κόμμα της δραχμής, υπάρχει πλέον και επίσημα και  καλλιεργείται χωρίς αναστολές και από τους εταίρους στην Ευρώπη και τους διεθνείς αναλυτές, αλλά και από τους εγχώριους  «συνεπείς αριστερούς», είτε ως αναγκαίο κακό, είτε ως αναπόφευκτη κατάληξη αυτού του κύκλου του Μνημονίου.
Η τυφλότητα και η μισαλλοδοξία που οδηγούσε τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις στις συζητήσεις με την κυβέρνηση και κυρίως τα μέτρα που συνοδεύουν την πρόσφατη συμφωνία, τροφοδοτούν και θα συνεχίσουν να το κάνουν με καθημερινά μεγαλύτερη ένταση καθώς οι πολίτες θα αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν  και γι αυτούς οι αποφάσεις  του νέου Μνημονίου, ένα ολοένα αυξανόμενο  αντιευρωπαϊκό κλίμα
 και να εκτρέφουν απόψεις που μέχρι τώρα κυκλοφορούσαν μόνο στις μειοψηφίες του Διαδικτύου .
Το χειρότερο όλων είναι ότι αποδεικνύεται πλέον απερίφραστα ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας είχαν ποτέ ένα συγκροτημένο σχέδιο στο μυαλό τους για την κρίση και την υπέρβαση της, πολύ δε περισσότερο ένα PLAN B ,όπως πολλοί υποπτεύονταν, όταν έβλεπαν την κυβέρνηση να πελαγοδρομεί, επί πέντε μήνες και με την στάση της να επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση της χώρας και να καθιστά αναπότρεπτα  τα μέτρα που τελικά επιβλήθηκαν στο πλαίσιο της συμφωνίας.
Και τώρα κανένας δεν μπορεί με βεβαιότητα να προδικάσει όχι το μέλλον της κυβέρνησης, αλλά τις εξελίξεις των προσεχών ημερών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ήρθε και ο ανασχηματισμός να βάλει την σφραγίδα του σ αυτήν την ακατανόητη και ανεξήγητη κατάσταση της χώρας.
Παρ όλα αυτά ο πρωθυπουργός, που τον τελευταίο καιρό απευθύνθηκε στον λαό με δηλώσεις και διαγγέλματα, συνεχίζει τώρα να σιωπά, ακόμη και στις δηλητηριώδεις καθημερινές «αποκαλύψεις» του έως προχθές στενού συνεργάτη Γ. Βαρουφάκη.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η σιωπή;
Αδράνεια, αμηχανία, κινήσεις στο παρασκήνιο, κάποια αιφνιδιαστική εξαγγελία;
Δεν θα αργήσει ο χρόνος που αναγκαστικά θα τον υποχρεώσει να μιλήσει δημόσια, απευθυνόμενος στην ελληνική κοινωνία και όχι μόνο στο εσωτερικό του κόμματος του.
Οι περισσότεροι τώρα συμφωνούν ότι κάποια στιγμή θα κληθεί και πάλι ο δυστυχής λαός να δώσει μια κάποια λύση.
Δεν θα είναι ούτε εύκολο, ούτε ανώδυνο, ούτε βέβαιο.
Υ.Γ.
Όσο όμως ο πρωθυπουργός θα προωθεί την νομοθέτηση των μέτρων της συμφωνίας και θα επιδεικνύει σταθερότητα στον στόχο της υλοποίησης τους  , τόσο θα επιβεβαιώνεται η αποφασιστικότητα του να προχωρήσει μέχρι τέλους στον δρόμο που άνοιξε  ο ίδιος με την αποδοχή ενός νέου ακόμη χειρότερου Μνημονίου.
Αυτό θα σημάνει βέβαια και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίσαμε μέχρι τώρα και άρα το οριστικό διαζύγιο με την Αριστερή Πλατφόρμα και τις επιρροές της.
Οι προσεχείς 2-3 μήνες θα δώσουν την οριστική απάντηση στα ερωτηματικά αυτά.
Και τότε ίσως οι εκλογές να μπορούν να λειτουργήσουν λυτρωτικά και να ασκήσουν τον ρόλο που η Δημοκρατία τις αναθέτει.
Υ.Γ. 2
Τελικά η μεγάλη περιπέτεια της Ελλάδας, φαίνεται πως θέτει σε κίνηση  πρωτοβουλίες  επανεξέτασης και επανασχεδιασμού του μοντέλου πάνω στο οποίο στηρίχτηκε μέχρι σήμερα η Ενωμένη Ευρώπη.
 Και με τους γνωστούς αργούς και επώδυνους τρόπους να υπάρξουν αλλαγές  που θα δίνουν απαντήσεις στα αιτήματα που προέκυψαν και αποκτούν όλο και πιο πιεστικό χαρακτήρα.
Για να σταματήσει αυτή η χυδαία ειρωνεία, ότι το τρίτο Μνημόνιο, που με τόση σκληρότητα και ,σχεδόν εκδικητικότητα, επέβαλαν στην χώρα οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. με επικεφαλής την Γερμανία, αποτελεί έκφραση της κορυφαίας «αξίας» που καθορίζει την λειτουργία της, δηλαδή της αλληλεγγύης!...

Σχόλια