ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ…
Και αυτήν την φορά την συνοδεύουν σοβαροί κίνδυνοι
«Και ας ελπίσουμε ότι εκεί θα ρίξει επιτέλους το βάρος η κυβέρνηση και κυρίως ότι θα εγκαταλείψει την τακτική της επικοινωνιακής πολιτικής που έχει ως μοναδικό στόχο να πείσει τους Έλληνες ότι το Μνημόνιο είναι παρελθόν και « τρόικα πήγε σπίτι της». Αυτό ήταν το κεντρικό θέμα του τελευταίου Σημειώματος με ημερομηνία 10 Μαρτίου. Γι αυτό και κάθε φορά που από τότε επιχειρούσα να σκιαγραφήσω την εξέλιξη των πραγμάτων στην χώρα, κατέληγα στο συμπέρασμα, ότι επαναλαμβάνω τα ίδια εκείνα. Εκείνα δηλαδή που τόνιζα στο Σημείωμα του Μαρτίου. Από τότε πέρασε κοντά ενάμιση μήνας, χρονικό διάστημα η σημασία του οποίου δεν είναι μιας απλής χρονοκαθυστέρησης. Και η κατάσταση παραμένει ασάλευτα η ίδια. Η «διαπραγμάτευση», αν αυτό που συμβαίνει μπορεί να ονομαστεί διαπραγμάτευση, εξελίσσεται μέσα από κωλυσιέργια, καθυστερήσεις, υπεκφυγές και συνεχώς υπό την απειλή άλλοτε δημοψηφίσματος και άλλοτε εκλογών. Κάθε τόσο χρειάζεται μια συνάντηση, ή επαφή σε υψηλό επίπεδο