Επίκαιρα Σημειώματα

  Ποτέ η κατάσταση στην χώρα δεν ήταν τόσο σύνθετη, περίπλοκη και ιδιαίτερα δύσκολη, στην διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, όσο σήμερα. Σ αυτό συμβάλλει   πολλαπλά και η απίστευτη ρευστότητα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, και η αβεβαιότητα για τον χαρακτήρα που θα πάρει η «τελική διευθέτηση». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός δεν αντιμετωπίζει απλώς τα προβλήματα που του γεννούν η αναγκαστική έστω ανατροπή όλων των δηλώσεων, δεσμεύσεων και διαβεβαιώσεων, με άλλα λόγια, η πλήρης ανατροπή της πολιτικής πάνω στην οποία επένδυσε τα τελευταία χρόνια και η οποία τον έφερε στο Μαξίμου. Αντιμετωπίζει ένα κομφούζιο εκκρεμοτήτων και αβεβαιοτήτων μέσα στο κόμμα του, που η λύση, ή τουλάχιστον μια κάποια προσωρινή «εκεχειρία» , μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Οι «ασύμμετρες απειλές» που προέρχονται από την απώλεια του ελέγχου της Κεντρικής Επιτροπής, τα 32 όχι συν τα 7 παρών στην κρίσιμη ψηφοφορία της περασμένης εβδομάδας, το Καταστατικό του κόμματος που του δένει τα χέρ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κότσυφας, που τον έλεγαν Σταύρο. Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα   και αισθάνθηκε τόσο  περήφανος που καθόταν καμαρωτός, καμαρωτός. Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους, μπεκάτσες ,τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και  παγώνια. Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε. «Γειά σου Σταύρο»… «Δεν με λένε Σταύρο. Μόνο με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο  και αφέντη τσουτσουλομύτη»… Αλλάζει όμως ο καιρός. Να βροχές, να χαλάζια να κεραυνοί. Πάει η φωλιά πάνε και τα κοτσυφόπουλα ,πάνε όλα… Βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος και από μακριά     έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους, μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια τσαλαπετεινοί και παγώνια Και από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε. «Γειά σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη».. «Δεν με λένε Σταύρο και και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη. Μόνο Σταύρο με λένε… Μόνο

Το Δημοψήφισμα τελείωσε και τα αποτελέσματα του σηματοδοτούν μια νέα εποχή. Με την Ελλάδα να μένει στην Ευρώπη και το Ευρώ, ή να την αποχαιρετά οριστικά. Την άποψη μου για   το Δημοψήφισμα, για την επιλογή του ερωτήματος και για όλα όσα το συνόδευαν, την διατύπωσα με σαφήνεια νομίζω. Σήμερα όμως υπάρχει μπροστά μας η διατυπωμένη γνώμη του   61% του ελληνικού λαού. Δεν έχει καμιά σημασία ότι το κίνητρο όσων ψήφισαν το ΟΧΙ   διαφέρει σε κάθε έναν σχεδόν από τους ψηφοφόρους. Το τεράστιο αυτό ποσοστό   πρέπει να   αξιολογηθεί και μέσα στο κλίμα των ημερών. Μέσα στο κλίμα των κλειστών τραπεζών στο έλεγχο κεφαλαίων την ταλαιπωρία και τελικά την μη πληρωμή των συντάξεων, την κατάσταση στην αγορά και τις μη υπολογιζόμενες ακόμη επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία. Δεν υπάρχει μία και αυθεντική ερμηνεία του φαινομένου. Αλλά το τεράστιο ποσοστό με οποιαδήποτε ερμηνεία του παραμένει ένα ισχυρό πολιτικό γεγονός. Γι αυτό και εκπέμπει ένα  

Επί πέντε μήνες το επικοινωνιακό όπλο της κυβέρνησης, ήταν η προστασία των συντάξεων και των μισθών. Ιδιαίτερα η «ιερή αγελάδα» των συντάξεων χρησιμοποιήθηκε συχνά ως η πλέον ακλόνητη «κόκκινη γραμμή» στις συζητήσεις   και τα σχέδια συμφωνίας με τους εταίρους. Ποιος μπορούσε τότε να φανταστεί την σημερινή εξέλιξη; Τις καθημερινές εικόνες μπροστά στην είσοδο και τα ΑΤΜ των τραπεζών, τις αλλεπάλληλες ανακοινώσεις που διαψεύδονται όχι την επομένη, αλλά λίγες ώρες μετά για να   ανακοινωθούν νέα χειρότερες ρυθμίσεις και το αύριο να φαίνεται ακόμη πιο δραματικό; Είναι αυτό το κορυφαίο, από άποψη ανθρωπισμού και πολιτικής τουλάχιστον δείγμα της κατάληξης αυτής της πεντάμηνης «σκληρής διαπραγμάτευσης», που εξελισσόταν από το κακό στο χειρότερο, με την χώρα να κατρακυλά σταθερά προς την χρεωκοπία. Με κανένα γνωστό κριτήριο δεν μπορούν να ερμηνευτούν οι κινήσεις   της κυβέρνησης, ή να προβλεφθούν τα επόμενα βήματα και οι πρωτοβουλίες της. Θεοποιώντας την «επικοινωνία»,