Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ "ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ" ΤΡΙΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

 

Θα τα επαναλάβω , γιατί επαναλαμβάνονται

Γράφονται πολλά τις ημέρες αυτές, σε μια  προσπάθεια πολιτικών και αναλυτών να εξηγήσουν την πολιτική του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την αξιολόγηση, που καθυστέρησε ως συνήθως επικίνδυνα, και την άρον-άρον κατάθεση και ψήφισή των 7.500 σελίδων του Νόμου που περιελάβανε τις δεσμεύεις-μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν οι εταίροι.

Συμπυκνώνω μερικές από τις απόψεις που κυριαρχούν

Παρακολουθήσαμε και πάλι μια επανάληψη του έργου «σκληρές διαπραγματεύσεις» και του παιχνιδιού παραπλάνησης της κοινωνίας για το τι επέρχεται πραγματικά.

Και πάλι το κριτήριο για τις κυβερνητικές αποφάσεις παραμένει χωρίς αμφιβολία  είναι η διατήρηση της εξουσίας πάση θυσία.

«Έρχεται επιτέλους η ανάπτυξη», το σύνθημα της κυβέρνησης.

Και αυτό το Πρόγραμμα με τα γνωστά χαρακτηριστικά του περικοπές και φόροι, θα αποτύχει και στο τέλος θα βρεθούμε σε μια κατάσταση πολύ χειρότερης εκείνης του τέλους του 2014

Η Ευρώπη μπροστά στους ενδεχόμενους κινδύνους από το Δημοψήφισμα της Μεγ. Βρετανίας επεδίωξε να κλείσει την εκκρεμότητα με την Ελλάδα, να «φύγει από το τραπέζι η Ελλάδα» ,επιβάλλοντας και πάλι τα μέτρα που διασφαλίζουν κατά τις εκτιμήσεις της ότι σε βάθος έστω χρόνου θα εξοφληθούν θα δάνεια.

Ο συμβιβασμός μεταξύ  του Β. Σόϊμπλε και  της Κ. Λαγκάρντ στο Eurogroupe της 24^ης Μάϊου, για την παρουσία και τον ρόλο του ΔΝΤ στο Ελληνικό Πρόγραμμα Διάσωσης μεταφέρει για τους επόμενους μήνες την συζήτηση και για μετά το 2018 την όποια ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Θα προηγηθεί νέα  μελέτη βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ και με βάση αυτήν θα επιχειρηθεί μια οριστική συμφωνία, εάν επιτευχθεί ο αναγκαίος συμβιβασμός. Η Ελλάδα θα είναι φυσικά απούσα από τις σχετικές συζητήσεις.

Το σύνολο των μέτρων είναι η επιβεβαίωση της αποτυχίας όλων των Προγραμμάτων Διάσωσης , καθώς είναι στο σύνολο τους υφεσιακά, ενισχύουν  την πτυχή εκείνη της οικονομίας που την κρατά δέσμια και διαιωνίζει την  κρίση. Κορυφαία στελέχη διεθνών οργανισμών δηλώνουν ρητά ότι οι στόχοι που θέτει το  Πρόγραμμα είναι ανέφικτοι και άρα οι ελπίδες που στηρίζονται σε αυτό φρούδες.

Σε πρόσφατο άρθρο της η Catherine Bosley  σημειώνει:

«Η οικονομία της Ευρωζώνης παρουσίασε υψηλότερη ανάπτυξη από αυτή που αναμενόταν στις αρχές του χρόνου, κυρίως λόγω της αύξησης των επενδύσεων και των καταναλωτικών δαπανών…Η ελληνική οικονομία όμως το ίδιο χρονικό διάστημα κατέγραψε ύφεση της τάξης του 0.5%» Το γιατί είναι αυτονόητο.

Μόνο που είναι το μόνο που δεν παίρνουν υπόψη τους οι εταίροι επιβάλλοντας το γνωστό Πρόγραμμα.

Αυτά και πολλά άλλα κατακλύζουν καθημερινά τα ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης, σε μια προσπάθεια να αξιολογηθεί η  κατάσταση και να διαμορφωθεί μια σαφής και αντικειμενική εικόνα για το μέλλον.

Και η ελληνική κυβέρνηση;

Ίσως εδώ κρύβεται η πραγματικότητα και η σαφέστερη απάντηση.

Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να παραπλανά την κοινωνία, να διαστρεβλώνει τα γεγονότα να λέει –απίστευτο- συνεχώς χονδροειδή  και κυνικά ψέματα, να καταγγέλλει το παρελθόν και τα «παλαιά κόμματα» να συγκρίνει την πολιτική του με τις πολιτικές του παρελθόντος και να βγάζει δικά του συμπεράσματα, να βρίσκει περισσότερα από είκοσι «επιτεύγματα» που υπάρχουν στο Πρόγραμμα της Αριστερής κυβέρνησης  πιστός σε μια γλώσσα διχαστική, που σταδιακά δηλητηριάζει και τεμαχίζει την ελληνική κοινωνία.

Καταδικάζει την χώρα σε ένα νεόκοπο τεχνητό διχασμό που συσπειρώνει βέβαια την εναπομείνασα κομματική του βάση, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί στην χώρα τις χειρότερες προϋποθέσεις για μια κινητοποίηση όλων των δυνάμεων της ώστε να βγει από την κρίση.

Και ταυτόχρονα οι υπουργοί κρατούν αποστάσεις από το Πρόγραμμα , πότε δηλώνοντας κυνικά , «Δεν είναι αριστερό Μνημόνιο αυτό. Είναι νεοφιλελεύθερο…» και πότε επιχειρώντας να δικαιολογήσουν την αύξηση του ΦΠΑ, «μπορούμε να ζήσουμε λίγο χωρίς καφέ και τσιγάρα..» επιβεβαιώνοντας ότι δεν πρόκειται αυτή η κυβέρνηση να το πιστέψει και να το εφαρμόσει.

Θα κινείται πάντα με κεντρικό στόχο την διατήρηση της εξουσίας και στην κατεύθυνση αυτή βρίσκονται και οι άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες της.

Θα θέτει στην υπηρεσία αυτού του σκοπού κάθε ενέργεια και πρωτοβουλία της.

Η πρόσφατη εξαγγελία της για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την αναθεώρηση  του Συντάγματος στον χρόνο που τα τοποθετεί και με τα όσα θα τις συνοδεύουν επιβεβαιώνουν τις προτεραιότητες, τις σκοπιμότητες  και τον τακτικισμό της

Συμπέρασμα;

 Ένα μέλλον αβέβαιο και σκοτεινό για την οικονομία, την κοινωνία, τους θεσμούς και την Δημοκρατία.  Άλλα δύο τουλάχιστον χρόνια χαμένα για την χώρα και ιδίως την νέα γενιά.

Και στο μεταξύ το Προσφυγικό αργά αλλά σταθερά εξελίσσεται σε κοινωνική βόμβα, με τα πρώτα δείγματα των εκρήξεων στα «γκέτο» των νησιών.

Οι τοπικές κοινωνίες διαμαρτύρονται  για την εγκατάλειψη και τα προβλήματα που δημιουργούνται από τους απελπισμένους και εξοργισμένους πρόσφυγες , και κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα για πόσο θα αντέξει εκείνο το λαμπρό κύμα αλληλεγγύης που έδειξε ο ελληνικός λαός υποδεχόμενος τα κύματα των προσφύγων στους κρίσιμους μήνες της άφιξης τους κατά χιλιάδες στα νησιά και την ηπειρωτική χώρα.

Οι ειδικοί και οι αναλυτές της διεθνούς γεωπολιτικής επισημαίνουν ότι η χώρα μπαίνει απροετοίμαστη σε μια φάση επικίνδυνων αλλαγών στην περιοχή και ο απρόβλεπτος γείτονας μας δημιουργεί ερωτηματικά για την συνέχιση,  ή την καταγγελία της πρόσφατης συμφωνίας που επιτεύχθηκε στην Ευρώπη για την διαχείριση του προσφυγικού. Κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών και κάτω από το άγχος των ακραίων πολιτικών κινημάτων που εμφανίστηκαν στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Ε.Ε. και κινδυνεύουν να ανατρέψουν σταδιακά τις αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το φιλόδοξο εγχείρημα.

Όσο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός εμμένουν στον στρατηγικό στόχο της διατήρησης της εξουσίας, πάση θυσία, όσο η διχαστική πολιτική θα τροφοδοτείται και θα κυριαρχεί, καμιά ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει για το αύριο της χώρας.

Υ.Γ.

Ένα απλό παράδειγμα των συνεπειών αυτής της πολιτικής

Το Δημοψήφισμα στην Μ. Βρετανία δείχνει τις τελευταίες ημέρες να γέρνει υπέρ του BREXIT. Παρόλο ότι οι ειδικοί τονίζουν ότι στην ψηφοφορία θα ληφθούν υπόψη άλλα κριτήρια και το ΝΑΙ θα κυριαρχήσει, είναι επείγουσα η ανάγκη να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.

Γιατί όπως τονίζεται από όλες τις πλευρές, η τυχόν αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. θα δημιουργήσει στην Ευρώπη μεγάλα και απροσδιόριστα ακόμη προβλήματα. Και είναι φυσικό να θεωρήσουμε ότι τα περισσότερα θα συμβούν στον αδύναμο κρίκο της , στην Ελλάδα.

Υπό κανονικές συνθήκες, όταν το πολίτευμα θα λειτουργούσε ομαλά και η πολιτική ελίτ θα είχε στο κέντρο των ενεργειών της την σωτηρία της χώρας, θα περιμέναμε ότι με πρωτοβουλία της κυβέρνησης θα σχηματιζόταν μια επιστημονική ομάδα κοινής αποδοχής που θα μελετούσε τις τυχόν συνέπειες ενός BREXIT  για την χώρα και θα προετοίμαζε την οικονομία για τα μέτρα προστασίας, που έπρεπε να ληφθούν. Για να μην τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις, για να μην πανικοβληθεί η κοινωνία για να μην ληφθούν σπασμωδικά και λανθασμένα μέτρα.

 Κάτι τέτοιο όμως στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα  ανήκει φυσικά στον  κόσμο της φαντασίας.