ΤΑ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Δύο θέματα θέτει η αιφνίδια πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, να «ανοίξει» δημόσιο στην κοινωνία και μεταξύ των κομμάτων  διάλογο και να ψηφίσει επειγόντως την καθιέρωση της απλής Αναλογικής:
Αυτό που τα κόμματα από την πρώτη στιγμή κατήγγειλαν ως σκοπιμότητα και νέο τακτικισμό για να  στρέψει το ενδιαφέρον των Μέσων και της κοινής γνώμης σε μια συζήτηση-διελκυστίνδα, προκειμένου να περάσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα την περίοδο της εφαρμογής των νέων μέτρων του τρίτου Μνημονίου.
Όπως προέκυψε από τις εξελίξεις, όντως η πολιτική τάξη και τα Μέσα Ενημέρωσης στράφηκαν προς την κατεύθυνση αυτήν είτε καταγγέλλοντας, είτε συζητώντας και ταυτόχρονα στράφηκαν και προς το εσωτερικό τους γιατί εκεί διατυπώθηκαν είτε δημόσια, είτε προσεκτικά διαφορετικές προσεγγίσεις. Η πρόταση του πρωθυπουργού έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στον Στ. Θεοδωράκη να στρέψει τα βέλη του προς το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά στην Φ. Γεννηματά.
Από την άποψη αυτήν ο τακτικισμός του Α. Τσίπρα πέτυχε για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι στον τομέα αυτόν είναι ακατανίκητος. Πιθανόν και εξ αιτίας του γεγονότος ότι τα κόμματα της Αντιπολίτευσης καταγγέλλουν τις σχετικές κινήσεις του, ταυτόχρονα όμως εμπλέκονται σ αυτές.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν ενοχλήθηκε διόλου με τον τρόπο που μεταχειρίστηκε το «Ιερόν Ποτήριον» της Αριστεράς, τους αγώνες της δηλαδή να καθιερωθεί ένα σύστημα που δεν θα κλέβει τις ψήφους της, και θα αντανακλά αυθεντικά τις υπαρκτές κοινωνικές πολιτικές και ιδεολογικές διεργασίες .
Και επί πλέον ότι η καθιέρωση της Απλής Αναλογικής στην ανάδειξη των βουλευτών του Κοινοβουλίου αυτονόητα θα επεκτείνονταν και στην συνολική κοινωνική ζωή του τόπου, (Αυτοδιοίκηση, Συνδικαλισμός κλπ)
Με άνεση άλλωστε πέρασε από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ τις τελικές ρυθμίσεις του συστήματος που προτείνει, καταργώντας το BONUS των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα  και διατηρώντας και προσθέτοντας  τα δύο ζητήματα που έθεσε ο  κυβερνητικός εταίρος, το όριο του 3% και το δικαίωμα ψήφου στους 17ρηδες.
Γνώριζε πολύ καλά ο πρωθυπουργός το παρελθόν των αλλαγών του  εκλογικού Νόμου και τις σκοπιμότητες , που κάθε φορά έκρυβαν αυτές.
Και από την άποψη αυτήν δεν είναι ο πρώτος που το επιχειρεί.
Το σημαντικό όμως πολιτικό ζήτημα που θέτει η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού σε συνδυασμό με την πρόταση που ήδη κατέθεσε προς ψήφιση στην Βουλή , είναι αν η πρόταση του υπηρετεί μαζί με τα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα και το εθνικό συμφέρον της χώρας, σε μια τόσο ρευστή περίοδο και την Ελλάδα σε βαθιά και συνεχιζόμενη κρίση.
Στην απόφαση του πρωθυπουργού να θέσει τώρα θέμα εκλογικού Νόμου, υπάρχει σαφής σκοπιμότητα, αλλά και επικίνδυνος κυνισμός. Είναι σαφώς   επιδίωξη του Α. Τσίπρα να διενεργήσει τις επόμενες εκλογές στην φάση που τα προβλήματα της χώρας θα έχουν επιδεινωθεί όπως προβλέπουν όλοι οι ειδικοί αναλυτές, ώστε η κυβερνητική θητεία της αναμενομένης ως νικήτριας των εκλογών Ν.Δ. να μην είναι παρά μια «δεξιά παρένθεση» και να οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές από τις οποίες με την αναλογική που προτείνεται να προκύψει μια Βουλή που δεν θα μπορεί να αναδείξει κυβέρνηση παρά μόνο «μεγάλου συνασπισμού» είτε πολλών κομμάτων.
Στην περίπτωση αυτήν ον ΣΥΡΙΖΑ και ο Α, Τσίπρας θα έχουν μεγάλα περιθώρια συμμετοχής σε κυβέρνηση συνεργασίας, με βάση τον ιδεολογικο χάρτη που σχηματίζεται στην Βουλή.
Ότι  η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις δεύτερες  εκλογές δεν θα είναι σε θέση να κυβερνά και πολύ περισσότερο να βγάλει την χώρα επιτέλους από τον βάλτο στον οποίο έχει βουλιάξει, είναι ηλίου φαεινότερο σε μια χώρα χωρίς την ελάχιστη κουλτούρα συνεργασιών , το αντίθετο μάλιστα σε μια πολιτική κατάσταση που την χαρακτηρίζει κυρίως η σύγκρουση, οι ακρότητες, οι διχασμοί, στην ενίσχυση των οποίων αδιαμφησβήτητα συνέβαλε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΑ- ΑΝΕΛ και η διχαστική πολιτική του Α. Τσίπρα.
Επίλογος . Συνοπτικά λοιπόν.
Εάν μέχρι τον Οκτώβριο, που είναι η κρίσιμη τελευταία αξιολόγηση συνεχίζεται και διευρύνεται η πρωτοκαθεδρία της Ν.Δ. όταν οι Τράπεζες θα έχουν περάσει σε ξένα και άγνωστα οικονομικά συμφέροντα και μέσω αυτών θα ελέγχεται πλήρως ο προσανατολισμός της ελληνικής οικονομίας και φυσικά τα κρίσιμα  στρατηγικά χαρακτηριστικά της, όταν οι επιπτώσεις  του BREXIT θα εμφανιστούν και η οργή της κοινωνίας θα κορυφωθεί,  τι πιο λογικό να προσφύγει σε εκλογές ο Α. Τσίπρας με τον ισχυρισμό ότι απαιτείται μια νέα εξουσιοδότηση και μια  ισχυρή κυβέρνηση για να διαχειριστεί τα προβλήματα, στην ουσία δραπετεύοντας και  φορτώνοντας όλο το βάρος και την ευθύνη στον διάδοχο του.
Βάρος και ευθύνη τεραστίων διαστάσεων καθώς το BREXIT  επηρεάζει δυσμενώς το σύνολο των οικονομικών μεγεθών και μάλιστα σε άγνωστο βάθος χρόνου.
Και στην συνέχεια να αρχίσει το γνωστό και αποτελεσματικό πολιτικό παιχνίδι μιας κινηματικής διχαστικής ολομέτωπης αντιπολίτευσης, που αργά ή γρήγορα θα μετατρέψει την θητεία της όποιας κυβέρνησης σε παρένθεση.
Οι εκλογές που θα ακολουθήσουν με το νέο σύστημα της απλής αναλογικής θα οδηγήσουν ασφαλώς στο χάος κυριολεκτικά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την προσέγγιση αυτήν θα βρίσκεται στο κέντρο των διεργασιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
Εδώ έγκειται η μεγάλη ευθύνη του πρωθυπουργού.
Εν αναμονή λοιπόν για  τα επερχόμενα κακά ή τα χειρότερα.
Υ.Γ.1
Και μέσα στο κλίμα αυτό και υπό την πίεση των δύσκολων  «μεταρρυθμίσεων», που συζητούνται με τους εταίρους (εργασιακά κλπ) ο Α. Τσίπρας θεώρησε κατάλληλη την στιγμή, πιθανόν και μεγάλη ευκαιρία να θέσει δημόσια το θέμα των αναγκαίων αλλαγών που επιβάλλονται να γίνουν στην Ευρώπη, για να εισπράξει άμεσα τόσο αυτός, όσο και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μ. Ρέντζι την άγαρμπη άρνηση του Β. Σόϊμπλε, που έδειξε για το μέλλον οποιαδήποτε σχετική συζήτηση αλλά προς την αντίθετη κυριολεκτικά κατεύθυνση…
Υ.Γ. 2
Για να αξιολογήσει κανείς την τακτική και την πολιτική συμπεριφορά του Α. Τσίπρα απέναντι στην ελληνική κοινωνία δεν έχει παρά να διαβάσει την δήλωση του με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την διεξαγωγή εκείνου του γελοίου δήθεν Δημοψηφίσματος:
«Το ΟΧΙ του λαού μας, κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας, αλλά και στο κατεστημένο που σχεδιάζει τον πνιγμό της χώρας προκειμένου να επιστρέψει. Ένα χρόνο μετά συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι. Παλεύουμε να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της με τις λιγότερες δυνατές πληγές και ανοίγουμε τον δρόμο σε μεγάλες θεσμικές τομές για την Ελλάδα του 2021. Δίκαιη ανάπτυξη, δημοκρατία, δικαιοσύνη, προκοπή»!...
Ζούμε στην ίδια χώρα;  Μιλάμε για τα ίδια πράγματα;

Σχόλια