ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ. Η περίπτωση της Συνταγματικής Αναθεώρησης και του νέου Εκλογικού Νόμου

Καθώς αργά και αναπόφευκτα αλλάζει , ή καλύτερα επιχειρείται να αλλάξει η πολιτική ατζέντα, με τα «Μνημόνια» να πιέζονται στο περιθώριο και τις «Μεταρρυθμίσεις» να κυριαρχούν, η κυβέρνηση παρουσιάζει  τις θεσμικού χαρακτήρα προτάσεις της, με μεθοδολογία, και διαδικασίες  που έχουν τουλάχιστον ένα ενδιαφέρον.

Αποκαλύπτουν με κραυγαλέο τρόπο ότι όλη η επιχείρηση σχεδιάζεται και προτείνεται χωρίς καμιά επιφύλαξη ως υστεροβουλία και  σκοπιμότητα

Που υπηρετούν ένα και μοναδικό στόχο.

Να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη να επιτύχουν την αλλαγή της καθημερινής πολιτικής ατζέντας, να δώσουν επιχειρήματα στους πιστους οπαδούς της για να ανταπεξέλθουν στις ανυπόφορες και καταθλιπτικές πιέσεις που δέχονται από μια εξοργισμένη κοινωνία, στους τόπους δουλειάς, τα καφενεία της χώρας.

Προηγείται η τυμπανοκρουσία, η καλλιέργεια εντυπώσεων για να ακολουθήσει ο περιβόητος τακτικισμός, η σκηνοθεσία, και τελικά η πρόταση είτε στο Κοινοβούλιο όταν πρόκειται για την αλλαγή του εκλογικού Νόμου , είτε στο προαύλιο της Βουλής όταν πρόκειται για την πρόταση Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Κομματικοί επικοινωνιολόγοι,  σκηνοθέτες της κακιάς ώρας, ελεγχόμενα Μέσα, επιχειρούν να σχεδιάσουν και να προβάλλουν με εντυπωσιακό τρόπο τις «επαναστατικές ιδέες» που θα διαμορφώσουν την «Νέα Ελλάδα» του 2021…

Η πρόταση για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, οδηγήθηκε μέσα από διαπραγματεύσεις, εκβιασμούς, εξαγορές, πιέσεις και υποσχέσεις, σε μια πρόταση που μοναδικό στόχο έχει να εμποδίσει την νίκη της Ν.Δ. στις επερχόμενες εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την συντηρητική παράταξη, κάτι που προαναγγέλλουν , οι μέχρι  στιγμής σφυγμομετρήσεις .

Και όταν ο μαγικός αριθμός των 200 ψήφων αποδείχθηκε όνειρο απατηλό, τότε στις επόμενες εκλογές, με την κατάργηση του BONUS των 50 εδρών, να οδηγηθεί η χώρα στην ακυβερνησία και να ανοίξει ο δρόμος για τον σχηματισμό κυβέρνησης όχι με την συμμετοχή του πρώτου κόμματος, αλλά οπωσδήποτε του ΣΥΡΙΖΑ, διαιωνίζοντας την παρουσία του κόμματος αυτού στην εξουσία

Η εξουσία είναι άλλωστε το κυρίαρχο στοιχείο όλων των αποφάσεων και των κινήσεων του Α. Τσίπρα.

Γιατί τι περισσότερο θα προσφέρει η διάταξη ψήφου στα 16-17 , η εξοργιστική διατήρηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, όπου μπορεί να στήσει πανηγύρι η διαπλοκή, όπου τα πολλά και σκοτεινά κονδύλια προβολής των υποψηφίων καθορίζουν το αποτέλεσμα και ο θελημένος ή αθέλητος καίριος ρόλος των ΜΜΕ, που στέλνουν στην Βουλή «προβεβλημένα» πρόσωπα;

Παρ όλα αυτά ο πρωθυπουργός μπορεί να «κεφαλαιοποιήσει» ένα πρώτο κέρδος από την επιχείρηση «Απλή Αναλογική».

Απέκτησε ένα νέο σύμμαχο, ένα εναλλακτικό  υποψήφιο εταίρο στην κυβέρνηση, εάν οι ανάγκες το επιβάλλουν.

Ο Βασίλης Λεβέντης «προσφέρθηκε» όχι μόνο να στηρίξει  την πρόταση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για την απλή αναλογική, αλλά και να στρέψει τα βέλη του κατά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, ιδιαίτερα δε και προσωπικά κατά της Φ. Γεννηματά και να συνεχίσει αυτήν την τακτική κατά τον ιδιόρρυθμο τρόπο που πολιτεύεται.

πρόβλεπτος, κυκλοθυμικός, ασταθής στις απόψεις του, διατηρεί ένα σταθερό ακροατήριο, που του επιτρέπει να προσβλέπει στην παρουσία του στην επόμενη Βουλή. Ό,τι πρέπει για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Θα χρειαστεί βέβαια ένα γερό στομάχι για να μπορέσουν να χωνέψουν και  αυτήν την επιλογή του αρχηγού τους, οι «αριστεροί» οπαδοί.

Τα χειρότερα όμως έγιναν με την «πρόταση» για την Συνταγματική Αναθεώρηση.

Μια φιέστα με αυστηρά ελεγμένο κοινό στο προαύλιο της Βουλής για να σηματοδοτεί ως εικόνα το θεσμικό δημοκρατικό περιβάλλον και μια παρουσίαση ιδεών και προτάσεων που θα γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας και την Άνοιξη του 2017 να παρουσιαστούν στον μόνο αρμόδιο και θεσμικά αποδεκτό χώρο στο Κοινοβούλιο.

Αυτές οι ιδέες όμως απέδειξαν την άγνοια την αδιαφορία, την προχειρότητα κυρίως όμως τις επικίνδυνες προθέσεις των συντακτών τους.

Συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής, που θα διαιωνίσει την ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού σε μια χώρα που πάνω από όλα έχει επείγουσα την  ανάγκη πολιτικής σταθερότητας.

Που θα καθιερώνει τα Δημοψηφίσματα μέσα από μια μεγάλη γκάμα διαδικασιών, σε μια εποχή που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η ελληνική, διέρχονται μια χωρίς προηγούμενο κρίση και παρασύρονται από τα μηνύματα του πιο επικίνδυνου λαϊκισμού.

Που παρεμβαίνει στο ευαίσθητο θέμα της ανάδειξης και των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα από ένα γελοίο συμβιβασμό με την εσωκομματική αντιπολίτευση, -ένα φύλλο συκής για τα προσχήματα-,χωρίς να συνυπολογίζει τις συνέπειες.

Φυσικά ξεπερνά το πρόβλημα με τις Ανεξάρτητες Αρχές, τις οποίες έχει υποβαθμίσει και φιμώσει ούτως ή άλλως.

Μέσα στο αρνητικό κλίμα που κυριαρχεί στην χώρα εναντίον των εταίρων μας στην Ε.Ε. τον Ευρωσκεπτικισμό που γιγαντώνεται, η πρόταση για έγκριση των Διεθνών Συνθηκών μέσω Δημοψηφισμάτων, δείχνει ένα αδιανόητο τυχοδιωκτισμό, ένα χάιδεμα των αυτιών που θα επιτρέψουν σε ανεύθυνες παντός τύπου ηγεσίες να ανατρέψουν την πορεία της χώρας.

Αποφεύγει την ώριμη πλέον πρόταση για την σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου , ενώ αντίθετα προτείνει ένα γνωμοδοτικό όργανο, που θα ελέγχεται ασφαλώς από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Κοροϊδεύει κατά πρόσωπο τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες με την πρόταση του στο όντως κρίσιμο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, με  την «κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους», -περιττή αναφορά σε κάτι που κατοχυρώθηκε από τα πρώτα Συντάγματα της χώρας- και την ταυτόχρονη αναφορά στην «ορθοδοξία ως κρατούσα θρησκεία».

Όχι μόνο δεν απαντά με τρόπο καθαρό για το τι θέλει, αντίθετα ο συμβιβασμός που επιχειρεί θα χειροτερέψει τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, καθώς θα αφήνει τα πάντα ανοικτά, ικανοποιώντας λεκτικά τους αριστερούς ψηφοφόρους του.

Η Συνταγματική κατοχύρωση ως  Δημόσιου αγαθού για το νερό και την ενέργεια, αυτοαναιρείται ήδη μέσα από τις δεσμεύσεις του τρίτου Μνημονίου, αναδεικνύοντας έναν κυνισμό , που χαρακτηρίζει πολλές από τις ενέργειες της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα.

Υπάρχει σοβαρός πολίτης στην χώρα αυτή που πιστεύει ότι οι προτάσεις Αναθεώρησης, απαντούν στα αιτήματα των καιρών, ενδυναμώνουν την Δημοκρατία, αντιμετωπίζουν θετικά προβλήματα που οι εν ισχύι διατάξεις έχουν δημιουργήσει;

Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Η εντύπωση που επιχειρήθηκε θα ξεχαστεί σύντομα και τελικά η χώρα θα χάσει την ευκαιρία να προσαρμόσει το Σύνταγμα στις ανάγκες της εποχής και να κατοχυρώσει με τρόπο ουσιαστικό τις δημοκρατικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ομαλή λειτουργία των θεσμών, την αντιμετώπιση των νέων μεγάλων προβλημάτων και προκλήσεων που αιφνιδίασαν τον κόσμο, με την ταχύτητα και την σκληρότητα της επιβολής τους.

Υ.Γ.

Όπως πάντοτε και στην περίπτωση της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα θα φανεί αν ο κανόνας που ισχύει για τις Μνημονιακές κυβερνήσεις στις εκλογές  που ακολουθούν, θα ισχύσει και πάλι.

Ο Α. Τσίπρας δείχνει, ή θέλει να δείξει, ότι διατηρεί την επιρροή του και θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, παρά τα εφιαλτικά μέτρα που έλαβε στο πλαίσιο του τρίτου και χειρότερου Μνημονίου.

Στηρίζει τις ελπίδες του στο όντως ενδιαφέρον γεγονός, ότι ναι μεν προηγείται η Ν.Δ. στις έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά δεν δείχνει καμιά δυναμική αύξησης, αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τα αντιλαϊκά μέτρα και τις διαψεύσεις των υποσχέσεων  και των ελπίδων διατηρεί σημαντικό κομμάτι της δύναμης του.