Επίκαιρα Σημειώματα

Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή τα όσα ανακοινώθηκαν και δηλώθηκαν στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Κεντρικής Μακεδονίας σχετικά με την πολιτιστική πολιτική της Περιφέρειας, ύστερα από μακρά προετοιμασία που προηγήθηκε στην οποία περιλαμβανόταν και η ολοκλήρωση του ελέγχου στις μέχρι τότε λειτουργίες του Κέντρου Πολιτισμού Θεσσαλονίκης (ΚΕΠΟΘΕ) και η ίδρυση του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας (ΚΕΠΟΠΕ), το οποίο και θα αναλάβει την οργάνωση και δράση για την Τουριστική και Πολιτιστική Πολιτική της Περιφέρειας.. Σημειώνω κατ αρχήν την δήλωση του Περιφερειάρχη Απ. Τζιτζικώστα ότι : « Το ΚΕΠΟΘΕ πέθανε. Σήμερα καλωσορίζουμε την νέα περίοδο του Κέντρου, το οποίο θα έχει παρουσία σε ολόκληρη την Περιφέρεια, προωθώντας τον Πολιτιστικό Τουρισμό». Ενδιαφέρον για την πλήρη κατανόηση των επιδιώξεων και των στόχων που ορίστηκαν για τον νέο φορέα, έχουν και οι δηλώσεις τόσο του αντιπεριφερειάρχη Αλ. Θάνου , όσο και της Προέδρου του Κέντρου Αν. Μυκωνίου χαρακτ

Οι εξελίξεις γύρω από την πορεία του τρίτου Μνημονίου, η δεύτερη δηλαδή αξιολόγηση, οι όροι που επιτακτικά θέτει το ΔΝΤ για να μετάσχει στο Πρόγραμμα, οι επίμονες αρνήσεις των εταίρων κυρίως βέβαια της Γερμανίας και των Βορειοευρωπαίων να δώσουν από τώρα μια ολοκληρωμένη απάντηση στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους, κάτι που θέτει υπό αμφισβήτηση την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και κατά συνέπεια στην αβεβαιότητα προσφυγής της χώρας στις αγορές, διαμορφώνουν τους όρους μια επικίνδυνης οπισθοδρόμησης. Ακόμη και όταν η κυβέρνηση δείχνει πως είναι έτοιμη για οποιοδήποτε συμβιβασμό ακόμη και στις ακραίες απαιτήσεις του ΔΝΤ και στην κωλυσιεργία του Β. Σόιμπλε, καταργώντας ουσιαστικά και τις τελευταίες κόκκινες γραμμές της (αλήθεια έμεινε κάτι από αυτές;), δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει να οδηγήσει την χώρα στην οριστική έξοδο από την κρίση. Μάλλον το αντίθετο μοιάζει περισσότερο βέβαιο. Το σύνολο των ειδικών αναλυτών, αλλά και κορυφαία

Μια είδηση που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Θεσσαλονίκη, προέκυψε κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο Υπουργείο Πολιτισμού, μετά τις αλλαγές που επέφερε στην σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο τελευταίος ανασχηματισμός. Μιλώντας για τον απολογισμό της θητείας του στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο Α. Μπαλτάς  δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι θα προχωρούσε η συγχώνευση των τριών Μουσείων της Θεσσαλονίκης»…αναφερόμενος στα όσα επέτυχε κατά την διάρκεια της θητείας του. Περί τίνος όμως πρόκειται; Κατά πάσα πιθανότητα αναφέρθηκε στην από της ιδρύσεως του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) προσπάθεια μιας κάποιας «ενοποίησης» μεταξύ των δύο Μουσείων, εκείνου του ιστορικού Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του ιδρυθέντος ως «πολιτιστικού κεκτημένου» της Θεσσαλονίκης ,Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Και σε αυτά προσθέτει τώρα και το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, που ιδρύθηκε ούτως ή άλλως ως αυτόνομο όμως τμήμα του ΚΜΣΤ και το οποίο στην σ

Νομίζω πως τώρα πλέον, μετά τον ανασχηματισμό και την ομιλία του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση και φυσικά ο πρωθυπουργός έχουν αποσαφηνίσει και προαναγγέλλουν την πολιτική που σκοπεύουν να εφαρμόσουν στο επόμενο διάστημα. Και η πολιτική αυτή συνιστά αλλαγή σελίδας τουλάχιστον όσον αφορά στον στόχο της και την τακτική που θα ακολουθήσει ο Α. Τσίπρας. Στην  σύνθεση του νέου υπουργικού Συμβουλίου δεν συμπεριέλαβε πρόσωπα που σηματοδότησαν έντονα τόσο τα μέτωπα με τους θεσμούς, όσο και την αντίσταση που προέβαλαν στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της προσέλκυσης επενδύσεων. Ακόμη και όταν τα πρόσωπα αυτά επιδοκιμάστηκαν και χειροκροτήθηκαν έντονα από τα κομματικά μέλη του τελευταίου Συνεδρίου και ανταμείφθηκαν με την εκλογή τους στις πρώτες θέσεις των οργάνων του κόμματος. Με εξαίρεση φυσικά του Ν. Παππά, λόγω των ιδιαίτερων δεσμών και των σχέσεων εμπιστοσύνης με τον πρωθυπουργό. Τα νέα πρόσωπα είναι ταυτισμένα μ

Σε μία από τις κρισιμότερες περιόδους της εφτάχρονης περιπέτειας  στην οποία έριξε την χώρα η οικονομική κρίση, όλα δείχνουν πως μας ταιριάζει περισσότερο ο χαρακτηρισμός ως χώρας λωτοφάγων, παρά ως χώρας που έχοντας συνείδηση των κινδύνων που την απειλούν, έχει βρει τον δρόμο  της  εθνικής συνεννόησης, που μόνο αυτός μπορεί να βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο. Η ευθύνη φυσικά ανήκει στην κυβέρνηση, όχι μόνο γιατί αυτή διαχειρίζεται την πορεία των πραγμάτων και έχει την πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση τους, αλλά και γιατί στην κρίσιμη αυτή στιγμή, επιλέγει να ανοίξει ένα πρωτοφανές μέτωπο πολέμου και αμφισβήτησης της    δικαστικής εξουσίας , με λογική και ενέργειες καθεστώτος,  αμφισβητώντας τους διακριτούς ρόλους  και την ανεξαρτησία των εξουσιών που λειτουργούν στο πλαίσιο της Δημοκρατίας. Δημοκρατία. Και επειδή αντιλαμβάνεται  ότι η υπόθεση προκαλεί ακόμη και στο εσωτερικό της ερωτηματικά και αμφιβολίες και επειδή οι συνέπειες στην ζωή των πολιτών από την εφαρμογή του