ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ; Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΩΣ ΕΝΑΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ!..

Νομίζω πως τώρα πλέον, μετά τον ανασχηματισμό και την ομιλία του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση και φυσικά ο πρωθυπουργός έχουν αποσαφηνίσει και προαναγγέλλουν την πολιτική που σκοπεύουν να εφαρμόσουν στο επόμενο διάστημα.

Και η πολιτική αυτή συνιστά αλλαγή σελίδας τουλάχιστον όσον αφορά στον στόχο της και την τακτική που θα ακολουθήσει ο Α. Τσίπρας.

Στην  σύνθεση του νέου υπουργικού Συμβουλίου δεν συμπεριέλαβε πρόσωπα που σηματοδότησαν έντονα τόσο τα μέτωπα με τους θεσμούς, όσο και την αντίσταση που προέβαλαν στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της προσέλκυσης επενδύσεων.

Ακόμη και όταν τα πρόσωπα αυτά επιδοκιμάστηκαν και χειροκροτήθηκαν έντονα από τα κομματικά μέλη του τελευταίου Συνεδρίου και ανταμείφθηκαν με την εκλογή τους στις πρώτες θέσεις των οργάνων του κόμματος.

Με εξαίρεση φυσικά του Ν. Παππά, λόγω των ιδιαίτερων δεσμών και των σχέσεων εμπιστοσύνης με τον πρωθυπουργό.

Τα νέα πρόσωπα είναι ταυτισμένα με την νέα πολιτική που σκοπεύει να υλοποιήσει ο πρωθυπουργός, οποίος με την κίνηση αυτή έδειξε ποιους εμπιστεύεται και με ποιους θα προχωρήσει.

Η δήλωση του ότι «θέλει να κυβερνήσει με την γενιά του» και η αποκλειστική συνάντηση του αμέσως μετά την ορκωμοσία του νέου Υπουργικού Συμβουλίου ενώπιον της δημόσιας τηλεόρασης στο πρωθυπουργικό γραφείο με την «ομάδα των νέων» συμβολίζει πολλά πράγματα και την ερμηνεία και τις συνέπειες  θα τις δούμε να εξελίσσονται σταδιακά στις προσεχείς ημέρες και μήνες.

Για να μην μείνει καμιά αμφιβολία ακόμη και στους υπουργούς του για το πώς πρόκειται να πολιτευτεί, παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο και ως ύφος και ως ουσία , εξ ίσου σημαντικά και τα δύο στην προκειμένη περίπτωση.

Ακόμη και η μάχη κατά της διαπλοκής έμεινε ορφανή από τις προκλητικές αναφορές, τον κυνισμό και την ακρότητα των χαρακτηρισμών.

Η συναίνεση- «θα συνεχίσω να επιδιώκω την συναίνεση»- παρόλο ότι περιορίστηκε στην υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών, φάνηκε ότι θα  μπει στο λεξιλόγιο του πρωθυπουργού καθώς θα   κλείνει τις εκκρεμότητες με το τρίτο Μνημόνιο και θα παρουσιάζει στην κοινωνία την προτεραιότητα της πολιτικής του, αυτή με την οποία θέλει να συνδέσει το όνομα του, την έξοδο δηλαδή της χώρας από την κρίση.

Σε δύο τομείς στάθηκε ιδιαίτερα.

Στην ανάγκη ταχύτατης ολοκλήρωσης όλων των εκκρεμοτήτων και την επιτυχή κατάληξη  της δεύτερης αξιολόγησης –«έγκαιρα και χωρίς καθυστερήσεις, είπε »- και την ρύθμιση του χρέους μέσα στο…2016, ώστε η χώρα να βγει στις αγορές μέσα στο 2017.

Και στην προσέλκυση επενδύσεων, όπου «δεν αρκεί η εμπιστοσύνη προς την χώρα αλλά και σκληρή δουλειά , μεθοδικά και με συνέπεια και προ παντός υλοποίηση, χωρίς άσκοπες υπερβολές χωρίς γραφειοκρατία».

Χρησιμοποίησε άγνωστες για το λεξιλόγιο του λέξεις, θυμίζοντας παρόμοιες δηλώσεις και των προηγηθέντων μνημονιακών πρωθυπουργών.

Δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, χωρίς να «διορθώσει» την αθλιότητα της περιβόητης δήλωσης Γεροβασίλη την νύχτα της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας, για τα παιδιά που θα μένουν εκτός Παιδικών Σταθμών, για τους Νοσηλευτές που δεν θα διοριστούν, και άλλα λαϊκιστικά ,γελοία και εξευτελιστικά για ένα σοβαρό κράτος.

Προσδιόρισε ότι θα βρεθούν χρήματα από τις «υπερεισπράξεις» της φορολογίας και των περικοπών, ώστε να πραγματοποιηθούν αυτές οι στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες.

Τι θα σημάνουν για την κοινωνία και την χώρα αυτές οι «χωρίς καθυστέρηση και χωρίς άσκοπες υπερβολές» συμφωνίες για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης , την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, ώστε να ζήσουμε το «αλά Τσίπρα success story», είναι πολύ εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας.

Υ.Γ.

Όπως σημείωνα και πριν λίγες ημέρες τα κόμματα της Αντιπολίτευσης θα «πιαστούν στον ύπνο» και θα βρεθούν με μια μετέωρη στρατηγική για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η Ν.Δ. έχει ούτως ή άλλως πρόβλημα με την αδυναμία της να εισπράξει την απίστευτη φθορά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρά τις προσπάθειες του αρχηγού της, γιατί η δυσπιστία των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα τα κόμματα που κυβέρνησαν παραμένει σε υψηλά επίπεδα και δύσκολα θα μειωθεί, όσο το πολιτικό προσωπικό της παραμένει εγκλωβισμένο στις βαρονίες και τα αρχηγικά βιλαέτια.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη από την στιγμή που δεν αποφασίζει μια εκ του μηδενός εκκίνηση δημιουργίας ενός νέου κόμματος και ανάδειξη ενός νέου αρχηγού, θα πορεύεται εν μέσω συνεχών εσωτερικών προβλημάτων, προσδοκώντας απλώς την επιβίωση της στις προσεχείς εκλογές, υποτιμώντας τον ακραία διχαστικό χαρακτήρα που θα λάβουν αυτές.