ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΟΛΥΜΠΟΥ!...

Η δραματική ιστορία του Καταυλισμού προσφύγων της Πέτρας Ολύμπου, δεν είναι μόνο μία ακόμη απόδειξη της ανυπαρξίας κρατικής πολιτικής στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος. Αυτό έγινε κοινός τόπος από τις πρώτες κιόλας ημέρες της μαζικής εμφάνισής των απελπισμένων θυμάτων των πολεμικών συγκρούσεων στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

 Και επιβεβαιώθηκε με την κατάπτυστη και προσβλητική για ευρωπαϊκή χώρα εμφάνιση του αυτοσχέδιου ανοικτού καταυλισμού της Ειδομένης , όπου 15.000 και πλέον άνδρες γυναίκες και παιδιά στρατοπέδευαν χωρίς καμιά παρουσία καμιά φροντίδα και κανένα έλεγχο του ελληνικού κράτους , έρμαιοι των διακινητών, των ανώνυμων αλληλέγγυων, των κερδοσκόπων και των άγνωστων και ανεξέλεγκτων ΜΚΟ. Ελληνικών και ξένων.

Αφέθηκαν εκεί γιατί δεν είχαν που να τους πάνε και στο τέλος όταν το κρύο, οι βροχές και οι λάσπες τους ανάγκασαν να δεχτούν την «φιλοξενία» των νέων καταυλισμών βρέθηκαν μέσα σε άθλια εγκαταλειμμένα εργοστάσια, σε πρόχειρες κατασκευές σε στρατιωτικά τόλ, με ανύπαρκτη στοιχειώδη εξυπηρέτηση των ατομικών αναγκών, χωρίς προσωπικό χώρο, χωρίς οργανωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Χώροι, που γεννούν εντάσεις, συγκρούσεις, ατυχήματα και θανάτους. 

Πολλοί από τους πρόσφυγες της Ειδομένης «χάθηκαν» , κανείς δεν γνωρίζει που κατέφυγαν .

Και έρχονται τώρα τα γεγονότα στα νησιά όπου «φιλοξενούνται» περισσότεροι από 16.000 πρόσφυγες, και όσοι καταφτάνουν ακόμη, έστω και σε μικρούς αριθμούς από την Τουρκία, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον, αφού οι δομές ετοιμάστηκαν για τον μισό πληθυσμό από αυτόν που ζει τώρα εκεί.

Σε μας φτάνουν τα νέα, όσα δεν μπορούν να κρυφτούν  πλέον.

Εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των φυλών, εξεγέρσεις για το φαγητό και τις συνθήκες, πυρπολήσεις καταστροφές και θάνατοι, φυσιολογικά αναμενόμενοι από ανθρώπους που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και προπαντός εντελώς απελπισμένοι ότι κάτι καλύτερο μπορεί να προκύψει.

Με συνέπεια να διαμορφωθούν πλέον με την βοήθεια των γνωστών εθνικιστικών ξενοφοβικών και ρατσιστικών ομάδων, οι συνθήκες που τροφοδοτούν τους φόβους και τις αντιρρήσεις και οι κινητοποιήσεις  των τοπικών κοινωνιών , που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως αυτές θα εξελιχθούν.

Και τώρα η Πέτρα Ολύμπου.

Οι πάντες γνώριζαν τις συνθήκες  στην περιοχή αυτή του Ολύμπου, στο υψόμετρο  των 500 μέτρων. Και όμως έστησαν ανενδοίαστα ένα στρατόπεδο με τις γνωστές λευκές θερινές σκηνές και στοίβαξαν εκεί περισσότερα από 1.000 άτομα.

Και ήρθε ο χειμώνας. Η ελληνική κοινωνία όπως άλλωστε συμβαίνει και για όλα τα στρατόπεδα δεν γνωρίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι 60.000 πρόσφυγες και μετανάστες που έμειναν στην Ελλάδα.

Η λέξη αξιοπρέπεια που τις τελευταίες ημέρες μπήκε στο λεξιλόγιο του πρωθυπουργού με αφορμή την παρουσία του στην Αβάνα, είναι άγνωστη  στα αντίσκηνα της Πέτρας, όπως άλλωστε και σε όλα τα στρατόπεδα των προσφύγων.

Όταν όμως  έγιναν γνωστά από προχθές τα προβλήματα στην Πέτρα από τα τουϊτ του Paul Carr,του Ισπανού Γραμματέα της οργάνωσης Coillective Calling, όλοι αναρωτήθηκαν πώς και ποιός αποφάσισε να στηθεί στα 500 μέτρα στον Όλυμπο ένα στρατόπεδο φιλοξενίας προσφύγων κάτω από τις συνθήκες που  είδαμε από τις φωτογραφίες του Paul Carr.

Πώς δεν αντέδρασαν οι αρμόδιες αρχές της περιοχής, που γνώριζαν ότι με την πρώτη κακοκαιρία , που εμφανίζεται ήδη από τον Σεπτέμβριο, η περιοχή θα απομονωνόταν και η προσπέλαση θα μπορούσε να καθυστερήσει ακόμη και 10 ημέρες.

Τι έκαναν η Πυροσβεστική, η Αστυνομία ,οι οργανώσεις, οι Δήμοι, η Περιφέρεια για να αποτρέψουν αυτήν την ενέργεια.

Και τι έκαναν όταν βγήκαν τα έκτακτα δελτία της Μετεωρολογικής υπηρεσίας, που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη σφοδρή κακοκαιρία με χιόνια ακόμη και στα πεδινά της Βόρειας Ελλάδας.

Και ποια μέτρα πήραν οι αρμόδιες υπηρεσίες του αναβαθμισμένου πλέον υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και ο λαλίστατος υπουργός Γ. Μουζάλας, αυτός που πρώτος μίλησε για τις 50.000 πρόσφυγες που μπορεί να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα και για τους θανάτους που μπορεί να υπάρξουν!…

 Έπρεπε να κυκλοφορήσουν τα SOS και οι φωτογραφίες του Ισπανού εθελοντή, να κατακλυστούν τα κοινωνικά δίκτυα από καταγγελίες για να κινητοποιηθεί ο στρατός για να μεταφέρει τους πρόσφυγες, πριν παγώσουν οι δρόμοι και αποκλειστούν στο άθλιο και ημικαταστραμένο στρατόπεδο οι πρόσφυγες.

(Σημ. Που βρίσκονται τώρα και κάτω από ποιες συνθήκες, είναι άγνωστο…)

Πού είναι λοιπόν η αξιοπρέπεια  των ανθρώπων και της χώρας, στην οποία αναφέρθηκε επανειλημμένα ο πρωθυπουργός στην Αβάνα, ως μια από τις αξίες της Αριστεράς και τις κατακτήσεις της  κοινωνίας στην Κούβα της Επανάστασης.

Το προσφυγικό και τα προβλήματα του θα καταγραφούν στην ιστορία, αν δεν  υπάρξουν χειρότερα που κανείς δεν αποκλείει , ως μια κορυφαία εκδήλωση αλληλεγγύης του λαού και ταυτόχρονα ως μια εξοργιστική αδιαφορία και ανικανότητα της κυβέρνησης του.

Υ.Γ.

Η άγνοια στην οποία ζούμε για τις πραγματικές συνθήκες της ζωής των προσφύγων στα ακατάλληλα και παγωμένα στρατόπεδα τους, παραμένει ένας υπόγειος αλλά καταλυτικός λόγος που δεν επιτρέπει την έκφραση της αλληλεγγύης της κοινωνίας.

Τώρα ακούμε και βλέπουμε μόνο τις εξεγέρσεις, τις πυρκαγιές, τους θανάτους, τις αρρώστιες στην καθημερινή ειδησεογραφία.

Τις συνέπιες αυτής της πολιτικής τις εισπράττουμε ήδη με την εξέγερση κάποιων γονέων στα σχολεία που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν απογευματινά «σχολεία» για τα προσφυγόπουλα, με την άρνηση τοπικών κοινωνιών, έστω και μειοψηφικών να δεχτούν την δημιουργία καταυλισμών, έστω και σε απόσταση «ασφαλείας» από τους οικισμούς!..

Φοβούμαι ότι θα δούμε και χειρότερα.

Υ.Γ. 2

Η καταγγελία του γνωστού δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα, ότι το αρμόδιο Υπουργείο δεν του έδωσε άδεια να επισκεφτεί το στρατόπεδο των προσφύγων στην Πέτρα και μάλιστα επιχείρησαν να τον εκφοβίσουν λέγοντας του ότι κινδύνευε να πυροβοληθεί από τον στρατό που βρίσκεται εκεί, δίνει μια διαφορετική διάσταση στην όλη ιστορία.

Τι ακριβώς ήταν αυτός ο χώρος φιλοξενίας, ώστε τέθηκε κάτω από την ευθύνη του στρατού;

Γιατί δεν έγιναν γνωστές οι συνθήκες και τα προβλήματα των προσφύγων, αφού ήδη από τον Σεπτέμβριο άρχισε να χιονίζει στην περιοχή και οι χαμηλές θερμοκρασίες αποτελούσαν μια δραματική πραγματικότητα επί μήνες;

Η απόφαση να έχει η Πέτρα αυτά τα χαρακτηριστικά «φύλαξης» αφορούσε μόνο στην προσπάθεια να μην γίνουν γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έζησαν οι πρόσφυγες, ή υπάρχει και κάτι άλλο;

Υ.Γ. 3.

Ίσως η πληροφορία για την προέλευση των 1.000 προσφύγων που οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο της Πέτρας, δίνει απάντηση στα ερωτηματικά που διατύπωσα παραπάνω.

Οι άτυχοι πρόσφυγες της Πέτρας, ανήκουν στην φυλή των Γεζίντι, μιας Κοινότητας που ζει στο Βόρειο Ιράκ και δέχτηκε την πιο απάνθρωπη μεταχείριση από το Ισλαμικό Κράτος, με χαρακτηριστικά Γενοκτονίας και διασώθηκε από την σφαγή, μόνο ύστερα από ειδική πολεμική επιχείρηση των ΗΠΑ.

Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι αυτό της θρησκείας τους.

Ακολουθούν προ-ισλαμικές και Περσικές παραδόσεις και πιστεύουν σε μια μορφή μετενσάρκωσης. Έχουν «δανειστεί» στοιχεία από τον Ζωροαστρισμό, που κυριαρχούσε  στην περιοχή και τον Μιθραϊσμό,  μια μονοθεϊστική θρησκεία, πολύ δημοφιλής στους αιώνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στους στρατιώτες.

Δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τώρα με ποιο κριτήριο και κυρίως με ποια σκοπιμότητα , οδηγήθηκαν οι Γεζίντι στην Πέτρα, στον παγωμένο και δυσπρόσιτο  Όλυμπο, γιατί δεν μαθαίναμε  τίποτε για την ζωή στο στρατόπεδο αυτό, γιατί θεωρήθηκε περιοχή «ελεγχόμενη από τον στρατό» και ποιοι ήταν αυτοί που πήραν μια τέτοια απόφαση.

Αλλά στην εποχή μας τίποτε δεν μένει για πολύ καιρό κρυφό. Και αν κάπου βρεθούν οι άμοιροι Γεζίντι, ίσως μάθουμε τι ακριβώς συνέβη στην ιστορία αυτή.

Ο αρμόδιος πάντως υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλας, έχει χρέος τιμής, να μιλήσει, πριν είναι πολύ αργά και για αυτόν και για την κυβέρνηση. 

Και κυρίως για την χώρα.