ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΟΥΛΙΟ ΚΟΡΤΑΣΑΡ... ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Γίνεται να αγαπάς ένα συγγραφέα, χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε πέντε σειρές από κάποιο έργο του;

Φαίνεται ότι γίνεται.

Τον Χούλιο Κορτάσαρ τον άκουσα για πρώτη φορά όταν η Έλλη διάβαζε ένα έργο του στα ισπανικά και δεν σταματούσε να μιλά για τον ίδιο, κυρίως όμως για την γραφή του.

Ήταν φανερό ότι έπρεπε να βρω το βιβλίο στην ελληνική έκδοση του, διαφορετικά θα συνέχιζα να ακούω, χωρίς να συμμετέχω, ή να καταλαβαίνω τους λόγους του θαυμασμού της.

Είχα ακούσει - από την Έλλη - , τα όσα έγραψαν για τον Κορτάσαρ, οι πιο διακεκριμένοι νοτιοαμερικανοί συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο  Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Φουέντες, έργα των οποίων είχα διαβάσει, οπότε το ενδιαφέρον για τον Χ. Κορτάσαρ και το έργο του έγινε σχεδόν εμμονή.

Στην αναζήτηση μου αυτή ατύχησα. Από κάποιο λάθος - ασυγχώρητο μπορώ να το χαρακτηρίσω τώρα - έψαχνα το βιβλίο που διάβαζε η Έλλη στα ελληνικά, που είχε κυκλοφορήσει πριν από πολλά χρόνια, «Το κουτσό», αλλά παρά τις προσπάθειες μου δεν μπόρεσα τελικά να το βρω σε κανένα βιβλιοπωλείο, γιατί είχε εξαντληθεί, χωρίς επανέκδοση, ούτε καν σε Βιβλιοθήκη για να το δανειστώ.

Τις ημέρες αυτές όμως πληροφορήθηκα πως στο μεταξύ είχαν κυκλοφορήσει στα ελληνικά άλλα δύο έργα του, το «Αξολότλ» και «Το βιβλίο του Μανουέλ», αλλά θα πρέπει να περιμένω την επιστροφή μου για να τα αναζητήσω, με την ελπίδα ότι αυτά κυκλοφορούν ακόμη.

Στο μεταξύ η Έλλη έλαβε από την Ισπανία και ένα δεύτερο έργο του..

Και ύστερα ήρθε το ταξίδι στο Παρίσι -οικογενειακή συνάντηση στο σπίτι του Βασίλη- και τότε κάποια στιγμή ανάμεσα στα διάφορα που συζητούσαμε, ήρθε από το πουθενά και μια συζήτηση για το ιστορικό Κοιμητήριο του Μονπαρνάς, όπου έχουν ταφεί προσωπικότητες όχι μόνο της πολιτικής, αλλά και των Τεχνών, των Επιστημών κλπ όπως και στο πολύ γνωστότερο  Κοιμητήριο του Περ Λασέζ, που έχει εξελιχθεί σε έναν από τους αγαπημένους προορισμούς των τουριστών.

Περ Λασεζ. Η εικόνα ενός μικρού χάους, όπου η αναζήτηση γίνεται περιπέτεια, ή τύχη..

Κάποιοι τάφοι παρουσιάζουν εξαιρετικό καλλιτεχνικό ενδιαφέρον

Περ Λασέζ. Ο τάφος του Όσκαρ Ουάιλντ

Και όπως ήταν αναμενόμενο προέκυψε ότι εκεί , στο Μονπαρνάς, έχει ταφεί και ο …Χούλιο  Κορτάσαρ, αφού τα τελευταία του χρόνια έζησε στην Γαλλία, όπου και απέκτησε και την Γαλλική υπηκοότητα.

Χρειάστηκε να αλλάξουμε δύο μετρό και να διανύσουμε μια απόσταση 20 περίπου στάσεων, για να βρούμε το Κοιμητήριο.

Μονπαρνάς. Από εδώ ξεκινά η αναζήτηση..

Δεν ήταν μια εύκολη ιστορία η ανακάλυψη του τάφου, παρ' όλο που υπήρχε στην είσοδο η αρμόδια υπηρεσία με πληροφορίες και ειδικά τυπωμένες μεγάλες καρτέλες πλαστικοποιημένες, με τους τάφους των επωνύμων κλπ

Επιτέλους!.. ένας  σπάνιος τάφος, από λευκό μάρμαρο. Ο τάφος του Χούλιο Κορτάσαρ!.

Αποδείχτηκε ότι χρειαστήκαμε να περάσουμε δίπλα από τον τάφο του Κορτάσαρ τουλάχιστον δύο φορές, προτού  καταφέρουμε να τον επισημάνουμε.. Και αυτό, γιατί σε ένα από τα πιο μπερδεμένα σημεία πήρε το μάτι μου μια νεαρή κυρία σε στάση αφοσίωσης, για να μην πω προσευχής, ακίνητη για αρκετή ώρα!.. Πλησίασα και επιτέλους είδα σε ένα χαμηλό από λευκό μάρμαρο τάφο τρία ονόματα, δύο γυναικεία και ένα ανδρικό, αυτό του Χούλιο Κορτάσαρ.

Αφιερώματα κάθε είδους και φαντασίας.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, ο τάφος συνέχισε στο μεταξύ  να προσελκύει κόσμο, κυρίως νέους, που ο καθένας τους χρειαζόταν τον δικό του ιδιωτικό χρόνο.

Μια επιστολή θαυμαστή του συγγραφέα

Και άλλο σημείωμα 

Λουλούδια, σημειώματα, κάρτες, ακόμη και εισιτήρια του μετρό με μικρότερα ή μεγαλύτερα κείμενα, μικροαντικείμενα, πρόχειρα αφιερώματα στην στιγμή και τον συγγραφέα, μπορούσες να βρεις παντού πάνω και γύρω από τον τάφο.

Και τότε συνειδητοποίησα ότι ο στον τάφο αναπαυόταν εκτός από τον Χ. Κοστάσαρ, και η πρώτη γυναίκα του, Αurora Bernárdez , αλλά και η δεύτερη, η Καναδή Carol Dunlop.

H Bernárdez , που τον φρόντισε στα δύο τελευταία δύσκολα χρόνια του, στάθηκε και η τυχερή από μια άποψη.

 Γιατί 20 σχεδόν χρόνια μετά τον θάνατο του  Κορτάσαρ, ανακάλυψε 4 πολύτιμα μπαούλα, ασφυκτικά γεμάτα με χειρόγραφα του, με διηγήματα, σημειώσεις, ποιήματα, αλλά και τέσσερις χιουμοριστικές «αυτοσυνεντεύξεις», κείμενα για την λογοτεχνία, την ζωγραφική, την φωτογραφία, την τζαζ, άρθρα για την πολιτική, τα ταξίδια, καθώς και την ομιλία του στην τελετή απόδοσης της Γαλλικής υπηκοότητας, που αποδεικνύουν, τα πολλά και σύνθετα τα ενδιαφέροντα του Αργεντινού συγγραφέα.

Ο Κάρλος Άλβαρες, φανατικός θαυμαστής και μελετητής του έργου του Κορτάσαρ, εγκατέλειψε την δουλειά του και ανέλαβε την καταγραφή και τακτοποίηση αυτού του εκπληκτικού και άγνωστου αρχείου.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια δουλειάς, ετοιμάστηκε μια λαμπρή έκδοση με τίτλο «Papeles Inesperados» -«Αναπάντεχα Χαρτιά» στην ελληνική μετάφραση- αντιπροσωπευτική του έργου του συγγραφέα, καθώς περιλαμβάνει έντεκα διηγήματα, ένα ανέκδοτο κεφάλαιο από το μυθιστόρημα «Το βιβλίο του Μανουέλ», έντεκα επεισόδια από το βιβλίο «un tal Lukas» και 13 ανέκδοτα ποιήματα του.

Φαντάζομαι ότι θα εκδοθεί και στα ελληνικά, γιατί όλοι τώρα περιμένουν με ενδιαφέρον αυτήν την  αντιπροσωπευτική του έργου του έκδοση.

Και όπως φαίνεται θα περιμένω μέχρι τότε!... 

Υ.Γ.

Ελάχιστα ταιριάζει βέβαια το θέμα με τις ημέρες, αλλά μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω τις πιο θερμές ευχές μου σε όσους θα αντέξουν να διαβάσουν το Σημείωμα αυτό.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΙ ΕΝΑ

ΚΑΛΥΤΕΡΟ -ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ- ΝΕΟ ΕΤΟΣ!

Υ.Γ.2

Και ξαφνικά η βραδιά πλημμύρισε από Κορτάσαρ!..

Η Έλλη πήρε δώρο από την Ισπανία το έργο : La Vuelta al Día en Ochenta Mundos' (Ο Γύρος της ημέρας σε  ογδόντα κόσμους)!

Και η Μαρί το έργο "Marelle" ('Το Κουτσό'), έκδοση Gallimard....