Επίκαιρα Σημειώματα

Η επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην Λέσβο σήμερα ήταν πράγματι ένα ιστορικό γεγονός. Για πολλούς λόγους αυτονόητους για τον καθένα. Έλαχε στην ΕΡΤ μία μεγάλη πρόκληση να καλύψει αυτή αποκλειστικά τα όσα πολλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα συνέβησαν στην Λέσβο, στο Αεροδρόμιο, στην παραλία, στους καταυλισμούς. Παρουσίασε ένα θλιβερό θέαμα, μια απίστευτη ανοργανωσιά, έκανε καταγέλαστη την χώρα. Ας ελπίσουμε ότι οι τρίτοι έκαναν απλώς χρήση της εικόνας και όχι των λεγομένων, ή των σχολίων   Θα μπορούσα να επαναλάβω παραλλαγμένη την γνωστή ιστορία «όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι, αυτοί κοίταζαν το δάκτυλο» και να τα πω όλα. Δεν κρατιέμαι όμως να μην θυμηθώ πράγματα που με έβγαλαν κυριολεκτικά από τα ρούχα μου. Ο Πάνος Χαρίτος , έμπειρος ανταποκριτής, ήταν ο ασυντονιστής των συνεργείων –δώδεκα αν δεν κάνω λάθος ανέφερε- που θα κάλυπταν το γεγονός. Εγκαταστάθηκε λοιπόν στην Μόρια, όπου εκτός κάμερας

Καθώς οι συζητήσεις με τους εταίρους δεν κατέληγαν   και η αξιολόγηση καθυστερούσε και μάλιστα επικίνδυνα, πολλοί μίλησαν για μια επανάληψη του δράματος του καλοκαιριού του 2015 Είχε προηγηθεί σε όλη την μακρά διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η γνωστή τακτική του Μεγάρου Μαξίμου και οι αντιδράσεις των δανειστών, που επιβεβαίωναν ότι η εξέλιξη των πραγμάτων οδηγούσε σε αδιέξοδο. Ώσπου φτάσαμε στην ημέρα που θα «ολοκληρωνόταν με επιτυχία» οι διαπραγματεύσεις και αντί για αυτό είδαμε το κουαρτέτο να αναχωρεί χωρίς συμφωνία και χωρίς τον ορισμό ημερομηνίας επιστροφής. Το απερίγραπτο φιάσκο των υποκλοπών συνομιλίας στελεχών του ΔΝΤ,   το περιεχόμενο της οποία έσπευσε να καταγγείλει η κυβέρνηση και μαζί να επαναφέρει το αίτημα της για την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, είχε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούσε. Η χώρα έγινε καταγέλαστη και αναξιόπιστη, δέχτηκε την οδυνηρή επιστολή της Κριστίν Λαγκάρντ, στην οποία σχεδόν απερίφραστα αποδιδόταν στην ελληνική

  Ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός της Ελλάδας ως «Ψωροκώσταινας» μου προκαλεί αλλεργία και αποστροφή, παρά την εντελώς αντίθετη ιστορία που τον γέννησε. Στην περιπέτεια όμως της ανάθεσης της Διεύθυνσης του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στον Γιαν Φαμπρ, το κάθε τι, από   το «Πρόγραμμα» που ανακοινώθηκε, η συμπεριφορά του υπουργού Πολιτισμού, η υποδοχή του Βέλγου καλλιτέχνη στο Μέγαρο Μαξίμου, οι ενέργειες που ακολούθησαν την έκρηξη, την ειρωνεία και την οργή του καλλιτεχνικού κόσμου, το μεταμεσονύκτιο «αίτημα» του πρωθυπουργού προς τον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη να αλλάξει κάπως το πρόγραμμα του, όλα μα όλα, θυμίζουν δυστυχώς την «Ψωροκώσταινα»,-με την τρέχουσα ερμηνεία της- όπως δηλαδή αντιλαμβάνονται στην πραγματικότητα τα πολιτιστικά πράγματα και διαχειρίζονται τα προβλήματα οι κυβερνώντες. Επέλεξαν τον Γιαν Φαμπρ, ως καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, αγνοώντας πλήρως το πόσο περίπλοκο και σύνθετο θέμα είναι η επιλογή ενός   διεθνούς φήμης και καταξίωσης καλλιτέχνη,