Επίκαιρα Σημειώματα

Γίνεται συχνά λόγος για τα μικρά Μουσεία, ή τα «ειδικά» Μουσεία και την σημασία τους. Συνήθως αποτελούν την εκπλήρωση επιθυμίας κάποιου δωρητή, που τα χαρίζει στην πόλη, με  τον όρο να φιλοξενηθούν σε ένα οργανωμένο χώρο, σε ένα Μουσείο και να είναι ανοικτά στο κοινό. Συλλογές, αρχεία, ντοκουμέντα, ολόκληρες βιβλιοθήκες, σπάνιες εκδόσεις, αρχαιολογικά ευρήματα, εικόνες, μοναδικές γκραβούρες, ακόμη και έπιπλα εποχής, που συγκεντρώθηκαν με αφοσίωση και θυσίες, από αγορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πολύτιμα στοιχεία της ανθρώπινης δημιουργίας, και του ειδικού ενδιαφέροντος αυτών των μοναδικών ανθρώπων που τους αποκαλούμε με την γνωστή λέξη «συλλέκτες» , διεκδικούν να διασωθούν και να αναδειχθούν. Μουσεία αυτής της κατηγορίας λειτουργούν ήδη στην Θεσσαλονίκη, όπως το Μουσείο Κινηματογράφου με τις Συλλογές Κινηματογραφικού υλικού των Νίκου και Αικατερίνης Μπιλιλή, του Βασίλη Παπαδόπουλου του Κ. Αρβανιτίδη κλπ. το Μουσείο Ντιζάϊν με τις συλλογές του Στέργιου Δ

Η τελετή ορκωμοσίας του νέου Προέδρου των Η.Π.Α, Ντόναλντ Τραμπ , τα όσα οργανώθηκαν εκεί, οι ομιλίες των πέντε θρησκευτικών ηγετών, οι χορωδίες, το ύφος του νέου Προέδρου και φυσικά ο λόγος του, επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους που γέννησε η μακρά  περίοδος πριν από τις  Αμερικανικές εκλογές. Η Ευρώπη ιδιαίτερα, αυτή η Ευρώπη, όπως την γνωρίσαμε τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά και ιδιαίτερα αυτή  των τελευταίων χρόνων, μπαίνει σε μια επικίνδυνη περίοδο ρευστότητας, αμφισβήτησης, αμφιβολιών και ανατροπών. Και την κατάληξη της κανένας νομίζω δεν μπορεί να προσδιορίσει, ή να  διαμορφώσει. Μένει η πτυχή της ανατροπής, που προσδιόρισε πριν από την ορκωμοσία το Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ. Ότι ούτε η παγκοσμιοποίηση, όπως εξελίχθηκε και φάνταζε ως ο αμετακίνητος δράκος των λαών και ίσως κυρίως αυτή, δεν θα παραμείνει ανεπηρέαστη και είναι έτσι η μεγάλη και μοναδική ευκαιρία, για την Ευρώπη τουλάχιστον, να επιχειρήσει να αντιμετωπίσει τις  πλευρές της εκείνες που ανεξέλεγκτα ρ

Οι συνθήκες υπό τις οποίες ζουν στους Καταυλισμούς, οι πρόσφυγες είναι κορυφαίο ζήτημα τήρησης   διεθνών συνθηκών, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,και ειδικά για την περίοδο αυτή , κριτήριο της στοιχειώδους ικανότητας και ανθρωπισμού να προστατευτούν ανθρώπινες ζωές, μικρά παιδιά και άρρωστοι από την επίθεση ενός χειμώνα, που είχαμε δεκαετίες να ζήσουμε. Οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν έδειξαν και δείχνουν συνθήκες απάνθρωπες, που θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου, ή κάτι χειρότερο, που δεν τολμώ να εκστομίσω.. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα ίδια απαράδεκτα γεγονότα ζήσαμε πριν λίγο καιρό , με τα όσα συνέβησαν στον καταυλισμό των προσφύγων- εξόριστων σχεδόν- στην Πέτρα του Ολύμπου. Και τώρα τα ίδια και χειρότερα στους καταυλισμούς των νησιών , αλλά και σε πολλούς από εκείνους που βρίσκονται στην ενδοχώρα. Πώς ανταποκρίθηκαν οι αρμόδιοι στις καταγγελίες αυτές; Αποτελούν μνημείο ανευθυνότητας και κυνισμού ,τα όσα δήλωσαν πρόσφατα τόσο ο Έλληνα

Την γνωρίζω εδώ και λίγα χρόνια, και  πάντοτε κάποιο πρωί του Δεκεμβρίου ανθίζει μέσα σε κάθε περιβάλλον, ήλιο, βροχή, χιόνι, ακόμη και παγετό. Επίμονη, σταθερή, αισιόδοξη, αδιάφορη για ότι συντελείται γύρω της.. Συνειδητοποιώ και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι  ότι τα τελευταία χρόνια έλειψε υπερβολικά από το λεξιλόγιο μας μια λέξη, η αισιοδοξία Και όχι μόνο από την ζωή του καθενός μας , αλλά και ως φαινόμενο διάχυτο στην κοινωνία, στις συλλογικότητες, στις παρέες, στις οργανώσεις που εκπροσωπούν την οικονομία, την παιδεία, την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό, την εργασία, την επικοινωνία. Είναι νομίζω αυτονόητο πως δεν χρειάζεται κανενός είδους επιχειρηματολογία,  για την απουσία αυτού του φαινομένου, κινητήριας δύναμης για κάθε προσωπική, ή συλλογική προσπάθεια και επιτυχία. Εξ ίσου όμως αδιαμφισβήτητο είναι και το γεγονός  ότι κυκλοφορούν και αναδεικνύονται γύρω μας λαμπρές εξαιρέσεις ατόμων, των οποίων ο λόγος και τα έργα μας εντυπωσιάζουν και  γιατί όχι, μας 

Ελπίζω ότι η ελληνική κοινωνία θυμάται πότε για πρώτη φορά ο υπουργός Μετανάστευσης δήλωσε πως κατά την γνώμη του περισσότεροι από 50.000 πρόσφυγες θα παραμείνουν τελικά στην Ελλάδα!… Δεν διευκρίνισε και σωστά, κάτω από τις συνθήκες που έκτοτε δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη για τους πρόσφυγες, την χρονική διάρκεια αυτής της παραμονής. Το κάνει  τον τελευταίο καιρό με υπαινιγμούς, εφαρμόζοντας μια τακτική που θεωρεί ότι τον προστατεύει. Η κυβέρνηση είχε στην διάθεση της και χρόνο και χρήμα άφθονο, ώστε να ετοιμαστεί έγκαιρα, να εξασφαλίσει χώρους με στοιχειώδεις συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης, για  να μην βρεθεί η χώρα στην απαράδεκτη  για τους πρόσφυγες και εξευτελιστική για την ίδια κατάσταση, που προέκυψε πριν λίγο  στην Πέτρα του  Ολύμπου και τώρα στην Σάμο. Να βρεθούν δηλαδή 700 πρόσφυγες , μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά, σε σκηνές που πνίγηκαν από την χιονόπτωση και να τρέχουν τώρα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Κατευθύνσεις και λύσεις δίνει εδώ και καιρό η Ύπ

Από  μια σύμπτωση, βρέθηκα να παρακολουθώ μια πτυχή του Προσφυγικού στο Παρίσι και ουσιαστικά να καταγράφω ένα χρονικό.  Επιχειρώ   να αντιληφθώ, ή να ερμηνεύσω κάπως, τι πραγματικά σημαίνουν όλα αυτά που καταγράφω, ποια είναι τέλος πάντων η πολιτική της Γαλλίας για τις χιλιάδες των προσφύγων, Αφρικανών νέων, που κυκλοφορούν σε ορισμένες περιοχές του Παρισιού. Η κλασσική εικόνα ενός Αφρικανού πρόσφυγα Υπάρχει μια αναμονή, χωρίς εντάσεις, τουλάχιστον προς το παρόν, υπάρχει μια καθημερινότητα, μια κινητικότητα, που συχνά θυμίζει τα ανοργάνωτα ταξίδια των φοιτητών της δεκαετίας του 80,συναντήσεις, συζητήσεις, τηλεφωνήματα, εμφανίσεις και εξαφανίσεις,, φαγητό στο πόδι, διανυκτέρευση στις γωνίες και τις εσοχές των δρόμων. Προετοιμασία για τον βραδινό ύπνο. Σε αναζήτηση προστασίας από το ισχυρό κρύο.. Μια κλασσική φιγούρα του σημερινού πρόσφυγα στο Παρίσι, δεν μοιάζει σε τίποτε με τις απελπισμένες, διαλυμένες οικογένειες των Σύρων που είδαμε στην Ελλάδα.