ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ..

Από  μια σύμπτωση, βρέθηκα να παρακολουθώ μια πτυχή του Προσφυγικού στο Παρίσι και ουσιαστικά να καταγράφω ένα χρονικό. 

Επιχειρώ   να αντιληφθώ, ή να ερμηνεύσω κάπως, τι πραγματικά σημαίνουν όλα αυτά που καταγράφω, ποια είναι τέλος πάντων η πολιτική της Γαλλίας για τις χιλιάδες των προσφύγων, Αφρικανών νέων, που κυκλοφορούν σε ορισμένες περιοχές του Παρισιού.

Η κλασσική εικόνα ενός Αφρικανού πρόσφυγα

Υπάρχει μια αναμονή, χωρίς εντάσεις, τουλάχιστον προς το παρόν, υπάρχει μια καθημερινότητα, μια κινητικότητα, που συχνά θυμίζει τα ανοργάνωτα ταξίδια των φοιτητών της δεκαετίας του 80,συναντήσεις, συζητήσεις, τηλεφωνήματα, εμφανίσεις και εξαφανίσεις,, φαγητό στο πόδι, διανυκτέρευση στις γωνίες και τις εσοχές των δρόμων.

Προετοιμασία για τον βραδινό ύπνο. Σε αναζήτηση προστασίας από το ισχυρό κρύο..

Μια κλασσική φιγούρα του σημερινού πρόσφυγα στο Παρίσι, δεν μοιάζει σε τίποτε με τις απελπισμένες, διαλυμένες οικογένειες των Σύρων που είδαμε στην Ελλάδα.

Ψάχνουν ανάμεσα στις προσφορές ρουχισμού, τί τους λείπει, ή τί του ενδιαφέρει.

Ένας νέος Αφρικανός με μπουφάν, αθλητικά παπούτσια, σακίδιο στην πλάτη και κινητό στο χέρι. Ανάμεσα τους πότε-πότε και κορίτσια δυσδιάκριτα , όλοι σχεδόν από τις πρώην Γαλλικές αποικίες στην Αφρική.

Ποδόσφαιρο έστω και ως ανταλλαγή πάσας.

Γι αυτό και οι συνεννοήσεις με τους Γάλλους εθελοντές που τους φροντίζουν, ή τους αστυνομικούς που κατά διαστήματα εμφανίζονται,  είναι εύκολες και άμεσες.

Μια απόπειρα να συζητήσω με κάποιον που μας άκουσε να μιλάμε και μας ενημέρωσε ότι γνωρίζει «ελενικά», γιατί έζησε στην Αθήνα, «αλλά τώρα όλα είναι πολύ δύσκολα εκεί», έπεσε στο κενό, αφού όλες οι απαντήσεις περιοριζόταν σε κουνήματα κεφαλής και ναι ή όχι. Ατυχία.

Σήμερα όμως η κινητικότητα αυξήθηκε.

Μετά το φαγητό. συζητήσεις, ανταλλαγή πληροφοριών και εντυπώσεων

Το συσσίτιο έγινε συστηματικό, συνεχής η καθαριότητα πέρασε στα χέρια των εθελοντών και των ίδιων των προσφύγων. Και είναι απολύτως απαραίτητη.

Γάλλος εθελοντής καθαρίζει την περιοχή. Θα τον ακολουθήσουν σε λίγο και κάποιοι πρόσφυγες

Ο εξοπλισμός για διανυκτέρευση αυξήθηκε , ίσως γιατί δεν προβλέπεται για το βράδυ βροχή. Οι εθελοντές σκουπίζουν, καθαρίζουν και πετούν τα μεταχειρισμένα και κατεστραμμένα υλικά διανυκτέρευσης (χαρτόνια, ξύλινες τάβλες, κουβέρτες) κάποιοι προσθέτουν σακούλες σκουπιδιών.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια πλατεία, όπου καταλήγουν 6 δρόμοι, από τους οποίους προσέρχονται και από τους οποίους στην συνέχεια εξαφανίζονται οι 200-300 καθημερινοί επισκέπτες. Η κινητικότητα είναι τέτοια που δεν μπορείς να αντιληφθείς τον πραγματικό αριθμό τους.

Πρωί ,ελάχιστη κίνηση, κάποιοι κοιμούνται ακόμη

Αλλά επαναλαμβάνεται καθημερινά , ως σταθερό πρόγραμμα, ανενόχλητα από τις Αρχές, ή τους κατοίκους της περιοχής, κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει μια άτυπη, αλλά ουσιαστική συμφωνία των Αρχών και συνεπώς να δικαιολογεί την απουσία της Αστυνομίας.

Οι εθελοντές στήνουν τους πάγκους για το πρωινό.

Άλλωστε όλες αυτές τις ημέρες δεν διαπιστώθηκε κανένα επεισόδιο, είτε μεταξύ των προσφύγων, είτε μεταξύ αυτών και των κατοίκων.

Καταφτάνουν οι προμήθειες

Ακόμη και στην κοσμοσυρροή που προκλήθηκε όταν ο ναός του θεού Γκανές των Ινδών, που βρίσκεται επίσης στην πλατεία, συγκέντρωσε εκατοντάδες Ινδούς, με τις παραδοσιακές στολές και τις οικογένειες τους. Το αντίθετο πολλοί πρόσφυγες συμμετείχαν  στην  προσφορά του ναού, ένα πλαστικό πιάτο φορτωμένο με  ρύζι, πνιγμένο στο κάρι, από μια σειρά καζάνια που είχαν στηθεί κάτω από τέντες, για το ενδεχόμενο βροχής.

Προσέρχονται από παντού, μπαίνουν στην σειρά και παίρνουν το πρωινό τους

Και το σημαντικότερο είναι η στάση των ίδιων των νεαρών προσφύγων.

Περιμένουν με ηρεμία και  σιγουριά ,χωρίς εντάσεις, κάτι που θα γίνει, ώστε να δικαιολογεί την ταλαιπωρία ιδιαίτερα της νύχτας, του κρύου και της βροχής;

Συζητούν σε παρέες, μέχρις ότου σιγά-σιγά να αδειάσει τελείως η πλατεία

Πιθανόν. Το εύχομαι.

Υ. Γ.

Οικογένειες Σύρων, τουλάχιστον όπως αναγράφονται στα χαρτόνια που κρατούν, μπορείς να συναντήσεις, είτε στους σταθμούς του Μετρό, είτε στους ατέλειωτους εσωτερικούς διαδρόμους του.

Ένας άνδρας με γυναίκα και παιδί, μια γυναίκα με δύο παιδιά, μια γιαγιά με δύο εγγόνια, δύο γυναίκες..

Μιλούν αραβικά και τα παιδιά συνήθως ζητούν βοήθεια με ένταση. Αντιλαλούν οι διάδρομοι από τις παρακλητικές φωνές τους.

Τι τους περιμένει στην Γαλλία; Πώς επιβιώνουν σήμερα; Πού μένουν; Ασφαλώς για τα παιδιά αυτά δεν υπάρχουν σχολεία, ούτε κοινωνική πρόνοια, ούτε γιατρός. Στην πόλη του φωτός και του Πολιτισμού. Στην χώρα που καθιέρωσε και πρόβαλε με περηφάνια στον κόσμο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Είναι μια άλλη όψη του περίφημου Προσφυγικού προβλήματος, η ιστορία των ανωνύμων και των αφανών. Αυτών η μοίρα βαθμολογεί την «Ευρώπη των αξιών».