Στα χρόνια των Μνημονίων..ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ





Από τα κοινότυπα της ζωής. Συνταξιούχοι που έφτασαν στα 70 και όχι εγώ που πάτησα τα 80, έχουν εγκαταστήσει στην ζωή τους αυτοματισμούς και ρουτίνες από τις οποίες δεν ξεφεύγουν εύκολα. Ούτε το θέλουν άλλωστε..

Μια από αυτές είναι φυσικά και οι.. συνταγές, η συνταγογράφηση, τα φάρμακα!..
Ρουτίνα που επαναλαμβάνεται κάθε μήνα, ή δίμηνο, ή τρίμηνο.

Περιστασιακά στα πρώτα χρόνια όλο και πιο σταθερά στα τελευταία 10-15, μπήκα και εγώ στο κλάμπ.

Ένα από σταθερά «Βιβλιάρια», λοιπόν που συνδέονται μαζί σου αμέσως με την έναρξη της επαγγελματικής ή υπαλληλικής απασχόλησης, είναι και αυτό της Ασθενείας.

Ήταν λοιπόν μια έκπληξη , ένας αιφνιδιασμός, όταν στην προ ημερών επίσκεψη ρουτίνας στο ιατρείο για να γράψω τα φάρμακα της ηλικίας, ήταν η απορία με την οποία η βοηθός που εκτελεί στο ιατρείο την σχετική δουλειά , σταμάτησε ξαφνικά για να με ενημερώσει ότι «δυστυχώς δεν μπορώ να συμπληρώσω το σχετικό έντυπο» γιατί στην οθόνη αναδύθηκε από τα βάθη του συστήματος πινακίδα που έγραφε ότι ο συγκεκριμένος δεν δικαιούται περιθάλψεως και συνεπώς πρέπει να ξεκαθαρίσω  και να επιλύσω το πρόβλημα!..

Σκέψη πρώτη. Καλά ύστερα από 50 και πλέον χρόνια, πώς προέκυψε κάτι τέτοιο;

Για να με διευκολύνει η βοηθός, μου έγραψε σε σημείωμα τι ακριβώς προβαλλόταν στην οθόνη. Αυτά που μνημόνευσα και με έντονα στοιχεία το Ν. 4368/2016!...

 Άντε τώρα να ξεκινήσεις να βγάλεις άκρη με την  ιστορία αυτή.

Πρώτη  φροντίδα φυσικά να διαβάσω την σχετικό Νόμο.

Παράκληση στην Μαρία να μου βρει το ΦΕΚ και να μου το στείλει αν μπορεί. Σε πέντε λεπτά ήρθε στο EMAIL το σχετικό ΦΕΚ!
Μαρία είναι αυτή, δεν παίζεται!..

Καταλαβαίνεις αμέσως από τον τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» ,την έκταση (72 σελίδες!) και τον χρόνο της ψήφισης του, περί τίνος πρόκειται.  Μνημονιακός Νόμος!..

Τον διατρέχω ακροθιγώς, σταματώντας στα επί μέρους άρθρα του…

Τίποτε που να θυμίζει την περίπτωση μου.. Θέματα Υπουργείου Εργασίας, 
Αυτοδιοίκησης, αλλαγές σε άρθρα άλλων Νόμων, προσθήκες της τελευταίας στιγμής πριν την ψήφιση , τροπολογίες, τα γνωστά δηλ. κλπ.

Επόμενο βήμα. Επίσκεψη στο τοπικό γραφείο του Ασφαλιστικού μου φορέα. Στον 7ο όροφο της οικοδομής Βασ. Ηρακλείου , με ενημερώνει η Έλλη, που τα τελευταία χρόνια χειριζόταν τις σχετικές υποθέσεις

Την επομένη το πρωί βρίσκομαι εκεί, αλλά όταν βγαίνω από το ασανσέρ στον 7ο όροφο, βρίσκομαι μπροστά σε άδεια και πεντακάθαρα γραφεία..

Τηλέφωνο στην Έλλη, για  τα σχετικά τηλέφωνα στο ιστορικό μπλοκάκι της- που έχει καταγραμμένα τα πάντα- να ανακαλύψουμε πού μετακόμισε η υπηρεσία αυτή και δεν άφησε ούτε ένα σχετικό σημείωμα.

Μετά από 10 λεπτά η Έλλη με ενημερώνει ότι κανένας δεν ξέρει που βρίσκεται τώρα το γραφείο, το τηλέφωνο δεν απαντά, και δεν απαντούν ούτε τα τηλέφωνα των κεντρικών γραφείων στην Αθήνα!.

Δηλαδή τι έγινε;

Εξαερώθηκε το Ταμείο Υγείας τριών Τραπεζών;

Όταν όλες οι άλλες προσπάθειες καταλήγουν άκαρπες, αποφασίζω και την επόμενη το πρωί βρίσκομαι στα γραφεία του ΙΚΑ στην Αριστοτέλους..

Αφού πέρασα από διάφορα γραφεία, εξηγώντας το περιστατικό, κατέληξα στην Προϊσταμένη του Α΄ ορόφου. Υπομονή, προηγούνται δύο άλλες υποθέσεις, , οι άνθρωποι δεν κατανοούν εύκολα τι απαντήσεις  που τους δίνονται, έτσι υπομονετικά η προϊσταμένη τα επαναλαμβάνει και στο τέλος τα καταγράφει σε ένα σημείωμα.

Έρχεται η σειρά μου και με το που αρχίζω να εξιστορώ περί τίνος πρόκειται,  ανοίγει το συρτάρι και βγάζει μια ανακοίνωση σε μέγεθος περίπου 3Α , που στην κορυφή προλαβαίνω να διαβάσω με μαύρα μεγάλα κεφαλαία γράμματα μια λέξη- αρκτικόλεξο-  ΤΑΥΤΕΚΩ!

Κάτι μου λέει αυτό, αλλά δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Και μου εξηγεί. «Όλα τα Ταμεία των τραπεζών, των ΔΕΚΟ, της Κοινής Ωφέλειας δηλαδή, συγχωνεύτηκαν υπό το Ταμείο Υγείας Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας.

Τα γνωστά, οικονομίες κλίμακος κλπ

«Γραφεία υπάρχουν μόνο στην Αθήνα, να σας σημειώσω τηλέφωνα, ΦΑΞ, EMAIL και Διεύθυνση, ώστε να επικοινωνήσετε μαζί τους».

Εξυπηρετική, δεν μπορώ να πω. Την ευχαρίστησα και επέστρεψα οίκαδε.

Καιρός να μάθουμε μερικά πράγματα για το ΤΑΥΤΕΚΩ, πριν μιλήσουμε μαζί τους.
Τώρα όλα είναι εύκολα. Στο GOOGLE λοιπόν!..

Ανακαλύπτω ότι το Ταμείο Υγείας μας μπήκε κάτω από την ομπρέλα του… ΤΑΥΤΕΚΩ, όπου διατηρεί την  δική του  υπηρεσία , τα τηλέφωνα κλπ. Και όπου μεταφέρθηκε και το παλαιό προσωπικό του. Τί οικονομίες κλίμακος δηλαδή…Τέλος πάντων.

Ξεκινώ μια νέα προσπάθεια, ελπίζω την τελευταία.

Απαντούν αμέσως. Δίνω τα σχετικά στοιχεία, Ονοματεπώνυμο, Ταμείο, αριθμ. Μητρώου, ΑΦΚΑ, Διεύθυνση, κλπ

«Μια στιγμή», μου λέει ευγενικά η κοπέλα..
Περιμένω, αργεί, αργεί πολύ. Η Έλλη με κοιτάζει με απορία. «Δεν πάμε καλά» της λέω.. «Γιατί»; «Την ακούω να βογκάει», απαντώ.. Και μόλις τελειώνω έρχεται η απάντηση. «Εντάξει κ. Σαλπιστή. Μπορείτε να πάτε να γράψετε τα φάρμακα σας»!..

Ερώτηση: «Υπήρξε κάποιο πρόβλημα»;

Απάντηση: «Όχι, το σύστημα «πέφτει» σήμερα συνεχώς από το πρωί»,  Για αυτό βογκούσε…

«Και ποιος ήταν ο λόγος του αποκλεισμού»;

«Α, τίποτε, κάτι με το σύστημα, τα κάνει κάτι τέτοια»…

Και από πού και ως που, ο άσχετος εντελώς Νόμος 4368/2016;

Αναρωτιέσαι εύλογα. Ένα τηλέφωνο, μια εγκύκλιος ένα EMAIL, θα ενημέρωνε άμεσα όλους τους ενδιαφερόμενους. Τι έφταιξε; Το ανάπηρο σύστημα; Η αδιαφορία;

Οι Νόμοι της εποχής των Μνημονίων, που έχουν ψηφιστεί με εντολές των εταίρων και του ΔΝΤ, ως «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», έχουν συμπληρώσει  μέχρι τώρα  μερικές δεκάδες χιλιάδες σελίδες. Και ακόμη περισσότερες σελίδες, συμπληρώνουν οι αντίστοιχες Εγκύκλιοι, που ερμηνεύουν τους Νόμους. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι εφορείες, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, πρέπει να ζουν έναν εφιάλτη για το τι ισχύει πλέον, τι πρέπει να κάνουν και πώς.

Για αυτό και η εικόνα που εισπράττει κάποιος στην επαφή του με την δημόσια  διοίκηση είναι ότι όχι μόνο δεν  έχει οργανωθεί καλύτερα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις τα πράγματα έχουν χειροτερέψει και έχουν φτάσει σε αδιέξοδο. Μειωμένο προσωπικό, μειωμένες αποδοχές, ανύπαρκτες συντάξεις, όταν με το καλό…

Το «κανονικό κράτος» που επιχειρούν θα αργήσει πολύ…Αν υπάρξει ποτέ δηλαδή..

Ευχάριστη εξαίρεση, η συμπεριφορά της πλειοψηφίας των υπαλλήλων. Η κρίση , τα προβλήματα του κόσμου, και μια πρωτόφαντη αλληλεγγύη και κατανόηση ,έφεραν κοντά του το προσωπικό των διαφόρων δημόσιων υπηρεσιών. Εγκάρδια συνεργασία, εμφανής η προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις, να εξυπηρετηθεί ο κόσμος, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Τώρα που η ζωή μας κινείται ανάμεσα στις τράπεζες, τις εφορείες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας το Αέριο και τα διάφορα Ταμεία, η πλευρά αυτή είναι μια ανακούφιση τουλάχιστον.

Όχι ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλοίμονο, δεν αλλάζει εύκολα ο άνθρωπος!..

Υ.Γ.
Προχθές μετά από μια τρίτη επίσκεψη, βρίσκομαι πάλι στα γκισέ της Εφορείας. 

Τέσσερις θυρίδες εξυπηρέτησης, κόσμος πολύς. Η προϊσταμένη του τμήματος έρχεται στην υπάλληλο του γκισέ με μια ανακοίνωση και της ζητά να την αναρτήσει σε δύο σημεία. Την διαβάζει και λέει «ναι είναι απαραίτητη γιατί δίνουμε συνεχώς εξηγήσεις για αυτό». Πολύ καλά, αλλά σε ποιο σημείο της απέραντης τζαμαρίας, που έχει καλυφθεί στο σύνολο της με άλλες ανακοινώσεις; Ένα έργο μοντέρνας τέχνης, μια ταπετσαρία ανακοινώσεων διαφόρων μεγεθών, γραμμάτων και χρωμάτων   καλύπτει τα πάντα!...


Ποιος τις διαβάζει;; Και τι καταλαβαίνει;

Σχόλια