ΟΤΑΝ ΕΝΑ "ΕΡΓΟ" ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΡΓΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ!..

Πριν λίγες ημέρες στις  13 Νοεμβρίου συγκεκριμένα, έγραψα ένα Σημείωμα με τίτλο «Έργα Ανάπλασης και «έργα» Εγκατάλειψης».

Ανάμεσα σε αυτά τα δεύτερα μνημόνευα και την παιδική χαρά που βρίσκεται στην γειτονιά μου, δίπλα στον Άγιο Ελευθέριο και το Δημοτικό Σχολείο.

Είχε ξηλωθεί πριν από μήνες η  παλιά κατασκευή και ο εξοπλισμός, που είχαν προ πολλού καταστραφεί και αλλοιωθεί σε επικίνδυνο για παιδιά βαθμό και όλα έδειχναν ότι επιτέλους  μια νέα παιδική χαρά, σύγχρονη και εξοπλισμένη θα την διαδεχόταν.

Οι μήνες όμως περνούσαν και τίποτε δεν έδειχνε ότι οι αναγκαίες εργασίες κάποτε θα αρχίσουν.

 Έστω με μια ενημερωτική πινακίδα του Δήμου.

Το χειρότερο ήταν ότι η ανασκαμμένη παιδική χαρά, καθώς παρέμενε ανοικτή , είχε μετατραπεί σε χώρο κινδύνων για τους μικρούς μαθητές του παρακείμενου σχολείου, που συνέχιζαν να την επισκέπτονται.

Και έτσι συμπεριέλαβα και την παιδική χαρά στα «Έργα» Εγκατάλειψης….

Ώσπου προχθές περνώντας από έξω διέκρινα ανάμεσα από τα φυτά της περίφραξης κάποια έντονα χρώματα και στα δύο επίπεδα της παιδικής χαράς.

Και με χαρά διαπίστωσα ότι επιτέλους τα έργα άρχισαν τόσο στην υποδομή όσο και στην εγκατάσταση του εξοπλισμού.

Σύμπτωση;

Δεν έχει σημασία

Το σίγουρο είναι ότι σύντομα θα υπάρξει ένας λαμπρός και ελεγχόμενος χώρος για τα παιδιά του σχολείου και της γειτονιάς και αυτό είναι που έχει σημασία.

Και φυσικά όφειλα να το καταγράψω..