"ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΗΡΑΣ"....
Μέσα στον ζόφο των ημερών και τις βεβαιότητες των επερχομένων, επανέρχομαι πιθανό προκλητικά, καθώς ισχύει πάντα το « ο κόσμος καίγεται…». Στην Σαντορίνη λοιπόν πήγαμε πριν από τριάντα τόσα χρόνια. Παρακολουθώντας τώρα τα όσα συμβαίνουν στο υπέροχο αυτό νησί, αισθάνομαι ότι μας χωρίζουν όχι τριάντα χρόνια αλλά κάποιοι αιώνες. Η Σαντορίνη «πνίγεται» από τον κόσμο που την επισκέπτεται, οι λειτουργίες της έχουν φτάσει στα όρια τους και κατά τον Δήμαρχο της τα έχουν επικίνδυνα ξεπεράσει. Τότε όμως τα σημαντικά «αξιοθέατα» ήταν πέρα από τις ομορφιές προσπελάσιμες με άνεση, το εκπληκτικό Ακρωτήρι, η Αρχαία Θήρα, το Μουσείο, το ηφαίστειο στην Καλντέρα, που βρυχάται ακόμη στα βάθη της και εκπέμπει διάχυτους καυτούς…καπνούς! Μας μάγεψε η Αρχαία Θήρα στην κορυφή ενός υψόμετρου 500 μέτρων , με εμφανή σε ύψος σχεδόν δύο μέτρων τα δημόσια κτίρια της, την Βασιλική Στοά, την Αγορά, τους Ναούς και τα Ιερά , το Θέατρο, τα Νεκροταφεία, υπολείμματα από τον 8ο π.Χ.