ΒΙΛΛΑ ΜΠΙΑΝΚΑ. Η φωνή της ιστορίας...

«Ευχόμαστε από τα βάθη της καρδιάς μας να τύχει το αναβιωμένο αρχοντικό και των κατάλληλων χρήσεων, ώστε να μπορέσει να μακροημερεύσει εξακολουθώντας να προσφέρει τις πολιτιστικές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο» Ν.Κ. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Θεσσαλονίκη 17 Οκτωβρίου 1997.

Παρακολουθώντας τα τελευταία γεγονότα στο κτίριο της Βίλλας Μπιάνκα, ανέτρεξα στις σελίδες της μνημειώδους έκδοσης « Casa Bianca. Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 19ΟΟ,ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ DINO FERNANDEZ DIAZ», που επιμελήθηκε ο Νίκος Μουτσόπουλος και εξέδωσε το 1998 η Πολιτιστική Πρωτεύουσα, η οποία και χρηματοδότησε την μελέτη  και την αποκατάσταση του λαμπρότερου δείγματος του αρχιτεκτονικού ρεύματος του εκλεκτικισμού  στην Θεσσαλονίκη(Δαπάνης  795 εκατ. Δραχμών).

Εκτός από το εισαγωγικό κείμενο από το οποίο και το παραπάνω απόσπασμα ο Ν. Μουτσόπουλος συνέγραψε μεταξύ άλλων και σημαντικές εργασίες, από την έρευνα που ο ίδιος διενήργησε:

Τμήμα του εξωτερικού του πύργου, όπως το βρήκε ο Ν. Μουτσόπουλος

Η φθορά

«Στο κείμενο που ακολουθεί προσπάθησα να σκιαγραφήσω τον κοινωνικό βίο της Θεσσαλονίκης στις αρχές του αιώνα μας, τις εργασίες που έγιναν ήδη τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής παρουσίας, τα δημόσια έργα και την αρχιτεκτονική ιδίως στην περιοχή των Εξοχών, όπου παρατηρείται και η μεγαλύτερη ανάπτυξη, αμέσως μετά την κατεδάφιση του ανατολικού τείχους της πόλεως».

«Προσπάθησα επίσης, όσο τούτο ήταν δυνατό, με έμφαση σε πολλά σημεία της εργασίας να αναφερθώ στο έργο των αρχιτεκτόνων της εποχής και ιδιαίτερα του Pietro Arrigoni, τον οποίο επέλεξε ο πλούσιος τραπεζίτης της Θεσσαλονίκης, ισραηλιτικής καταγωγής (sefarad) Dino Fernandez Diaz για να του κτίσει το σπίτι».

Το εσωτερικό του κτιρίου

Αναρωτιέμαι συνεπώς αν έτυχε των «κατάλληλων χρήσεων, ώστε να μπορέσει να μακροημερεύσει εξακολουθώντας να προσφέρει τις πολιτιστικές του υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο», με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να ενοικιάσει το ισόγειο και το αύλιο χώρο, για την λειτουργία «καφέ- μπαρ- εστιατορίου»;

Η επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων και επάνω στο γκαζόν

Υποστηρίχθηκε από τον Δήμο ότι η λειτουργία «αναψυκτηρίου» στους χώρους των πολιτιστικών κτιρίων, των Μουσείων, των θεάτρων κλπ είναι μια συνήθης πρακτική των τελευταίων χρόνων, που αποβλέπει αφενός στην εξυπηρέτηση των αναγκών των επισκεπτών και αφετέρου στην ανάπτυξη και αύξηση των περίφημων «ιδίων εσόδων».

Το πάρκινγκ σε ώρα λειτουργίας του "Αναψυκτηρίου"

Είχε τόση ανάγκη ο Δήμος Θεσσαλονίκης τις 5.500 ευρώ τον χρόνο, ώστε να καταλήξει σε αυτό το σύνθετο σχήμα «καφέ-μπαρ-εστιατόριο», που από την φύση του σημαίνει επέκταση και αλλοίωση του χαρακτήρα του κτιρίου;

Στους χώρους που παραχωρεί περιλαμβάνεται και το πάρκινγκ πίσω από το κτίριο και το πράσινο; Προβλέπει το συμφωνητικό και τις επεμβάσεις κατασκευαστικές φωτιστικές και άλλες που έγιναν ήδη στους χώρους του γκαζόν; Επιτρέπει την χρήση και για την αποθήκευση των άδειων κιβωτίων μπύρας, κρασιού κλπ στην πρόσοψη του κτιρίου;

Αποθήκευση άδειων κιβωτίων στην σκάλα της... Δημοτικής Πινακοθήκης!..

Ποιος ελέγχει αν τηρήθηκαν αυστηρά οι όροι του Συμφωνητικού;

 Και αν αυτοί ανταποκρίνονται στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου;

Θα δοθούν  στην δημοσιότητα οι αποφάσεις και το Συμφωνητικό;

Τα πρώτα δείγματα πάντως επιβεβαιώνουν ότι η όλη απόφαση και η εκτέλεση της ήταν ένα απαράδεκτο λάθος, μια προχειρότητα, που δεν έλαβε υπόψιν ούτε την ιστορία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κτιρίου, ούτε τους κινδύνους που καραδοκούν, όταν παραβλέπουμε κρίσιμα ζητήματα όπως οι προκλήσεις  «απιστίας» λόγω αδιαφορίας  και  «απληστίας» λόγω ενδιαφέροντος , που συχνά συνοδεύουν  την   διαχείριση των λειτουργιών ενός περίβλεπτου και εντυπωσιακού συγκροτήματος κτιρίου και περιβάλλοντος χώρου, όπως αυτός της  Βίλλας Μπιάνκα.