ΒΙΟΚΑΥΣΙΚΑ : Λύτρωση, ή μια μεγαλύτερη απειλή;

Κάθε φορά που τα μεγάλα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη, βρίσκονται στο ξεκίνημά τους, ελάχιστοι γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί, και ακόμη περισσότερο, ελάχιστες είναι οι πληροφορίες για την έκταση των προβλημάτων.

Αυτό έγινε με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την υπερθέρμανση δηλαδή του πλανήτη και τις δραματικές συνέπειες που έχει αυτό στην δραματική ανατροπή της ισορροπίας των φυσικών φαινόμενων.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια και κυρίως οι ανατροπές στην καθημερινή ζωή των πολιτών σ όλο τον κόσμο, χρειάστηκαν οι αποφάσεις των Διεθνών Συσκέψεων S.O.S. όπως αυτή του Παρισιού για να αρχίσει να κατανοεί ο κόσμος τι εξελίσσεται γύρω του.

Πολύ φοβούμαι πως κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα και με την απόφαση κυρίων των Η.Π.Α. και της μεγάλης Βρετανίας, να ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο, με κίνητρα και αντικίνητρα, την παγκόσμια παραγωγή βιοκαυσίμων, για να αντικαταστήσει το πετρέλαιο και άρα να πετύχουν την μείωση της ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα, που παράγουν βιομηχανίες και αυτοκίνητα, χρησιμοποιώντας το πετρέλαιο ως βασική κινητήρια δύναμη.

Για καιρό τώρα παρακολουθούμε τις σχετικές εξελίξεις, θεωρώντας, ότι επιτέλους βρέθηκε μια λύση στα επείγοντα πλέον προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες, για να μην ξεχνάμε την καθημερινή μόλυνση μέσα στην οποία ζουν τα μεγάλα αστικά κέντρα και εδώ στην πατρίδα μας.

Και όμως.

Ένα πρόσφατο άρθρο του George Monbiot, στον GUARDIAN έδειξε πόσο βαθειά νυχτωμένοι είμαστε αν νομίζουμε πως η υπόθεση των βιοκαυσίμων είναι λύση και μάλιστα ανώδυνη,

Αναπτύσσει αναλυτικά το αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο που καθιέρωσε η Βρετανική κυβέρνηση, με κίνητρα, αλλά και δεσμεύσεις, ώστε να προωθηθεί η χρήση βιοκαυσίμων,, ενώ αναφέρθηκε και στην ανακοίνωση του Τζορτζ Μπους, ότι μέχρι το 2017 , τα βιοκαύσιμα θα χρησιμοποιούνται για το 24% των εθνικών μεταφορών.
Προσθέτω τώρα, ως παρένθεση στο κείμενο του G.Monbiot τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα με αφορμή το ταξίδι του Προέδρου των Η.Π.Α. στην Νότιο Αμερική, ότι χθες συναντήθηκε στο Καμπ Ντέϊβιντ με τον πρόεδρο της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα, όπου σφράγισαν την συμφωνία για την προώθηση σε παγκόσμιο επίπεδο της χρήσης των βιοκαυσίμων. Και ότι η πολιτική αυτή των Η.Π.Α. περιλαμβάνει ήδη και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, όπως η Κολομβία, το Περού, η Ινδία, η Ταϋλάνδη, αλλά και χώρες της Αφρικής.

Τι σημαίνει όμως αυτή η διαδικασία παραγωγής βιοκαυσίμων, ακριβώς και κυρίως για τον τρίτο κόσμο, αλλά και για την αντιμετώπιση της μόλυνσης στον πλανήτη;
Θα παραθέσω λοιπόν αυτούσια τα σχετικά αποσπάσματα από το άρθρο του GUARDIAN:
Γράφει ο G .Monbiot :

« Συνεπώς, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα με αυτά τα προγράμματα; Απλώς ότι οδηγούν στον όλεθρο. Το 2004 είχα προειδοποιήσει ότι τα βιοκαύσιμα θα παρασύρουν τα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους σ έναν σκληρό ανταγωνισμό για την τροφή. Και οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα χάσουν: όσοι έχουν την πολυτέλεια να οδηγούν είναι πλουσιότεροι από εκείνους που απειλούνται από την πείνα. Θα προκαλέσουν επίσης την καταστροφή των τροπικών δασών και των οικοσυστημάτων».
.....................................................................................................................
« Στις αρχές του περασμένου χρόνου, η τιμή του καλαμποκιού έχει διπλασιαστεί. Η τιμή του σιταριού επίσης είναι η υψηλότερη της δεκαετίας, ενώ τα παγκόσμια αποθέματα έχουν αγγίξει το χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας 25ετίας.
Ήδη έχουν ξεσπάσει ταραχές για τα τρόφιμα στο Μεξικό και οι πληροφορίες φέρουν τους φτωχούς ανά τον κόσμο να υφίστανται επιπλέον στερήσεις.
Το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας προειδοποιεί ότι «σε περίπτωση ξηρασίας, ή πολύ φτωχής σοδειάς θα αντιμετωπίσουμε αστάθεια ανάλογη εκείνης της δεκαετίας του 70.
Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ, ο βασικός λόγος είναι η αυξημένη ζήτηση για αιθανόλη, καύσιμο που μπορεί να παραχθεί από καλαμπόκι και σιτάρι. Οι αγρότες ναι μεν θα ανταποκριθούν στις καλύτερες τιμές καλλιεργώντας περισσότερο, αλλά δεν είναι σαφές ότι μπορούν να καλύψουν την ζήτηση. Ακόμη και αν το καταφέρουν, θα το κάνουν οργώνοντας παρθένα γη.
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ το 98% των τροπικών δασών της Ινδονησίας θα καταστραφεί έως το 2022.Πριν από πέντε χρόνια, οι ίδιες υπηρεσίες προέβλεπαν ότι η καταστροφή θα επέλθει το 2032. Αλλά υπολόγιζαν χωρίς την παραγωγή φοινικέλαιου για βιοκαύσιμα, με προορισμό την ευρωπαϊκή αγορά. Καθώς τα δάση καίγονται, μετατρέπονται σε διοξείδιο του άνθρακα. Κάθε τόνος φοικόδεντρου παράγει 33 τόνους αερίων ή δεκαπλάσια ποσότητα μόλυνσης από αυτήν που παράγει το πετρέλαιο».
......................................................................................................................
«Στην Βραζιλία, οι παραγωγοί ζάχαρης μετακινούνται προς νέες παρθένες εκτάσεις, ενώ οι παραγωγοί σόγιας σαρώνουν τα τροπικά δάση του Αμαζονίου».
...................................................................................................................
«Οι πληθυσμοί της Νότιας Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής έχουν ήδη αρχίσει να διαμαρτύρονται για την εισβολή των παραγωγών βιοκαυσίμων στην γη τους. Αίτηση που υπογράφουν συνολικά 25ο οργανώσεις καλεί τις κυβερνήσεις να σταματήσουν την καταστροφή. Ενθαρρυμένοι όμως ,από την κυβερνητική πολιτική, οι παραγωγοί έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις στον τομέα. Για να τους σταματήσεις χρειάζεται μάχη .Και η μάχη πρέπει να δοθεί».

Σκέφτομαι τις «μάχες» που δόθηκαν για την μόλυνση της ατμόσφαιρας, εξ αιτίας του αυτοκινήτου και των βιομηχανιών και την κατάληξή τους. Σκέφτομαι πως τόσο η Μεγάλη Βρετανία ,όσο και οι Η.Π.Α. για άλλη μια φορά φορτώνουν στους άλλους και μάλιστα στους φτωχότερους, την αμφίβολη ευημερία τους. Σκέφτομαι ακόμη πως θα περάσουν , δυστυχώς, αρκετά χρόνια, στο διάστημα των οποίων οι λαοί του τρίτου κόσμου θα αντιμετωπίσουν ένα πιο σκληρό φάσμα πείνας και επιβίωσης, εξεγέρσεις, ταραχές και καταπίεση, έως ότου υπάρξουν κάποιες διεθνείς επεμβάσεις και ρυθμίσεις. Και στο μεταξύ στην ήδη τραγική κατάσταση του περιβάλλοντος στον πλανήτη, θα προστεθούν νέα δεινά.