Επίκαιρα Σημειώματα

Τα Εβραϊκά Νεκροταφεία πριν και μετά την καταστροφή. 300.000 τάφοι από τα χρόνια ακόμη της Ρωμαϊκής εποχής σε μια έκταση 350.00 τ.μ. « Αλλά πάνω από όλα κανείς δεν επιθυμεί να συνειδητοποιήσει ότι η ιστορική ευθύνη δεν περιορίζεται σε μία δακρύβρεκτη καταδίκη του παρελθόντος αλλά σε απτές πράξεις στο σήμερα. Τόσο απτές όσο και οι ταφόπλακες με τις οποίες έκτισε η πόλη το μέλλον της και οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος της». Έτσι τελειώνει το κείμενο που καταχωρεί σήμερα στην «Μακεδονία της Κυριακής» ο συμπολίτης μας Ιωσήφ Βαένα, με το τίτλο «Θεσσαλονίκη, πόλη κτισμένη με ταφόπλακες». Εν τούτοις δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι στις «απτές πράξεις» στις οποίες δικαίως αναφέρεται ο Ιωσήφ Βαένα περιλαμβάνονται σήμερα το «Μνημείο του Ολοκαυτώματος» στην πλατεία Ελευθερίας, το «Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης» με την συγκλονιστική αίθουσα ντου Ολοκαυτώματος, το Μνημείο στην μνήμη των μαθητών του Α΄ Γυμνασίου , θυμάτων του ο

 «ΑΠΙΣΤΙΕΣ» ΚΑΙ  «ΑΠΛΗΣΤΙΕΣ», ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Μεθαύριο 7 Ιουλίου 2017, λήγει η προθεσμία των 7 ημερών που έθεσε το Υπουργείο Πολιτισμού για την δημόσια διαβούλευση πάνω στο Νομοσχέδιο που πρόκειται να καταθέσει στην Βουλή προς ψήφιση με τίτλο: «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΏΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΜΟΜΕΤΘ). Πρόκειται για «τελική λύση» όπως σχεδιάστηκε από τους εκπροσώπους του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) και του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΜΜΣΤ), για την αντιμετώπιση του προβλήματος της συνύπαρξης δύο Μουσείων Σύγχρονης Τέχνης, ενός Κρατικού και ενός ιδιωτικού στην Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για παλιά ιστορία, που ξεκίνησε με την ίδρυση του ΚΜΣΤ, ή μάλλον κατά την διάρκεια της προετοιμασίας ίδρυσης του και είχε τουλάχιστον πέντε απόπειρες επίλυσής του πάντοτε στην λογική του «ενός Μουσείου». Η «λύση» που επιλέχθηκε, διαθέτει τα χαρακτηριστικά μιας παγκόσμιας πρωτοτυπίας, την οποία θα επιχειρήσω να σχολιάσω, με  καλοπιστία και