Επίκαιρα Σημειώματα

. ( 20 Δεκεμβρίου 2016) Την Δευτέρα το πρωί μπορούσες να δεις ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει πλέον , με τους πρόσφυγες τουλάχιστον στην περιοχή όπου ζω, ή κινούμαι. Τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου , δεν εμφανίστηκαν και η εικόνα των δρόμων γύρω από την πλατεία ήταν απελπιστική. Κάθε γωνία, εσοχή, ή ακόμη και είσοδος πάρκινγκ , φιλοξενούσε πρόσφυγες, που κοιμόταν ακόμη. Παντού εγκατάλειψη, παλιά ρούχα, υπόλοιπα φαγητών, σωροί  σκουπιδιών , εμετοί, ατελείωτα ρυάκια  υπαίθριου ουρητηρίου στα πεζοδρόμια. Προετοιμάζεται άλλη μια διανυκτέρευση... Μια εικόνα , που δεν αντιμετωπίζεται, για να προκαλέσει μήπως; Αρχίζει η διανομή πρωινού. Θα περάσουν μερικές δεκάδες νέοι πρόσφυγες. Περιορισμένη η παρουσία των εθελοντών με τα τραπέζια τροφοδοσίας. Το πρωινό μεταφέρεται στην άκρη της πλατείας Δεν μπορείς εύκολα να συμπεράνεις περί τίνος πρόκειται. Στο μεγάλο πάρκο της περιοχής με τις μοντέρνες εγκαταστάσεις για παιδιά και εφήβους, δε

Γίνεται να αγαπάς ένα συγγραφέα, χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε πέντε σειρές από κάποιο έργο του; Φαίνεται ότι γίνεται. Τον Χούλιο Κορτάσαρ τον άκουσα για πρώτη φορά όταν η Έλλη διάβαζε ένα έργο του στα ισπανικά και δεν σταματούσε να μιλά για τον ίδιο, κυρίως όμως για την γραφή του. Ήταν φανερό ότι έπρεπε να βρω το βιβλίο στην ελληνική έκδοση του, διαφορετικά θα συνέχιζα να ακούω, χωρίς να συμμετέχω, ή να καταλαβαίνω τους λόγους του θαυμασμού της. Είχα ακούσει - από την Έλλη - , τα όσα έγραψαν για τον Κορτάσαρ, οι πιο διακεκριμένοι νοτιοαμερικανοί συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο  Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Φουέντες, έργα των οποίων είχα διαβάσει, οπότε το ενδιαφέρον για τον Χ. Κορτάσαρ και το έργο του έγινε σχεδόν εμμονή. Στην αναζήτηση μου αυτή ατύχησα. Από κάποιο λάθος - ασυγχώρητο μπορώ να το χαρακτηρίσω τώρα - έψαχνα το βιβλίο που διάβαζε η Έλλη στα ελληνικά, που είχε κυκλοφορήσει πριν από πολλά χρόνια, «Το κουτσό», αλλά παρά

Ο τρόπος με τον οποίο υποδέχτηκαν στην Ελλάδα οι απλοί , οι ανώνυμοι πολίτες, θα αποτελέσει ασφαλώς ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία του Προσφυγικού. Ένα κεφάλαιο , το μοναδικό ίσως , για το οποίο είμαστε περήφανοι, μια ακτίνα φωτός στην μιζέρια των χρόνων της οικονομικής κρίσης. Ασφαλώς, η ανοχή, η αλληλεγγύη, η συγκινητική προσφορά της ελληνικής κοινωνίας, είχε και τις θλιβερές πλευρές της. Και όσο ο καιρός περνά και οι συνθήκες της ζωής των προσφύγων στους καταυλισμούς χειροτερεύουν και οι εντάσεις και οι συγκρούσεις γίνονται όλο και πιο συχνές, τόσο πιο εύκολα βρίσκουν απήχηση  σε μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα στις κοινωνίες που συμβιώνουν με καταυλισμούς προσφύγων τα συνθήματα της ξενοφοβίας , των υποψιών και των σεναρίων συνωμοσίας για τους κινδύνους που δήθεν διατρέχουν οι μόνιμοι κάτοικοι  της περιοχής. Όπως οι θλιβερές εκείνες ιστορίες, ότι γονείς παιδιών σε δημοτικά σχολεία εξεγέρθηκαν εναντίον της απόφασης να φιλοξενούνται στο σχολείο σε

Η γνωστή ομιλία του πρωθυπουργού στην Νίσυρο για την «νησιωτική πολιτική» της κυβέρνησης, πρέπει να διαβαστεί και να αξιολογηθεί  προσεκτικά από εκείνους που επιχειρούν να ερμηνεύσουν  τις κινήσεις της κυβέρνησης, κυρίως γύρω από το κρίσιμο ερώτημα «αν θα οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές ο Α. Τσίπρας», ή θα υπογράψει οτιδήποτε απαιτηθεί από τους εταίρους, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση στο σύνολο της ανεβάζει τους τόνους εναντίον του   ΔΝΤ, αλλά και του συνήθους ύποπτου υπουργού οικονομικών της Γερμανίας  Β. Σόιμπλε, ότι «δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους», ότι οι απαιτήσεις και τα νέα μέτρα που επιζητούν είναι σε λάθος κατεύθυνση, κυριαρχούνται από εμμονές, κλπ. Το ερώτημα «πού το πάει ο Τσίπρας» βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και μέρες, με αφορμή το γεγονός ότι  η αξιολόγηση καθυστερεί και η ουσιαστική απάντηση των εταίρων για το δημόσιο χρέος και κατά συνέπεια η ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ( QE ) της Ε