Επίκαιρα Σημειώματα

Οι συζητήσεις για την ενότητα των αυτοδιοικητικών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, της Οικολογίας, και των λοιπών αξιόλογων κοινωνικών δυνάμεων, έχουν νόημα μόνο εφόσον προϋποθέτουν ότι ο υποψήφιος Δήμαρχος τον οποίο θα προτείνουν στους Θεσσαλονικείς, είναι το πρωταρχικό, το κύριο θέμα των συζητήσεων και ότι αυτός θα προκύψει μέσα από την   διαδικασία   μέσω ενός διευρυμένου εκλογικού σώματος. Χωρίς   αυτήν την αποδοχή, όλα τα άλλα είναι μια φιλολογία, που θα   οδηγήσει τελικά στον ευτελισμό των διαδικασιών και των προσώπων και θα αφήσει μια πικρή γεύση ικανή να διαλύσει κάθε σχετική   προοπτική. Και φυσικά αυτό θα ευνοήσει αποφασιστικά τον Νίκο Ταχιάο. Ο πρώτος κίνδυνος που απειλεί την κληρονομιά του Γιάννη Μπουτάρη δηλαδή την Θεσσαλονίκη των ανοικτών οριζόντων, την συμφιλιωμένη με το παρελθόν της Μητέρα Θεσσαλονίκη, την Θεσσαλονίκη της ανάπτυξης της καταξίωσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, την Θεσσαλονίκη που αφήνει πίσω της τα φαντάσματα που την ταλαιπώρησαν, είναι

Ενώ οι προετοιμασίες στην «Πρωτοβουλία» για την ανάδειξη του νέου επί κεφαλής, έχουν ολοκληρωθεί, δύο αναγγελίες υποψηφίων μέσα στο Σαββατοκύριακο έχουν διαμορφώσει σχεδόν πλήρως τον χάρτη των εκλογών για την ανάδειξη του επόμενου Δημάρχου Θεσσαλονίκης. Το «δίδυμο» Σπ. Βούγιας Νίκος Νιφούδης, παρουσίασε στον «Αλέξανδρο» την οριστική του πρόταση με τον Σπ. Βούγια ως τον υποψήφιο Δήμαρχο , ένα μέρος   του καταλόγου των υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων και τις βασικές κατευθύνσεις του Προγράμματος. Ο δε πρωθυπουργός Α. Τσίπρας σε μια εκδήλωση «αφιερωμένη» παρουσίασε την επίσημη υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, την υφυπ. Κατερίνα Νοτοπούλου, μέσα σε ένα πρωτοφανές για δημοτικές εκλογές κλίμα πολιτικού διχασμού και νεποτισμού . Παράλληλα έχουν διαμορφωθεί και οι υπόλοιπες υποψηφιότητες-κινήσεις στον χώρο της συντηρητικής παράταξης, του ΚΚΕ,   αλλά και στον χώρο του Κέντρου και Κεντροαριστεράς χωρίς να έχουν ακόμη εκφραστεί το Κίνημα Αλλαγής, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων. Και αμέσως μετά

Δήλωση Πάνου Σκουρλέτη Γενικού Γραμματέα Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ: " Η Νοτοπούλου μπορεί να συνεχίσει την κληρονομιά του Μπουτάρη"

Ο απίστευτος ακόμη και για τον Α. Τσίπρα κυνισμός   με τον οποίο πολιτεύεται τις ημέρες αυτές για τα δύο κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι στην χώρα, φωτίζει όχι μόνο την κυβερνητική πολιτική, αλλά δυστυχώς και την απελπιστική απογοήτευση, την αδρανοποίηση και την πρωτοφανή     καθίζηση της ελληνικής κοινωνίας. Το παιχνίδι που παίζεται, με όρους προεκλογικών σκοπιμοτήτων, για το ενδεχόμενο να μην ισχύσουν οι μειώσεις των συντάξεων από 1 ης Ιανουαρίου του 2019, ως Μνημονιακή υποχρέωση την οποία ανέλαβε και νομοθέτησε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ένα παιχνίδι ανάμεσα σε υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αποπροσανατολίζει και αδρανοποιεί κάθε διάθεση για αγωνιστική διαμαρτυρία και διεκδίκηση.  Και από την άλλη η πολιτική αθλιότητα αποπροσανατολισμού των συνταξιούχων στην διεκδίκηση επιστροφής των παράνομων και αντισυνταγματικών μειώσεων και καταργήσεων συντάξεων και δώρων, πολιτική που οδηγεί σε ταλαιπωρίες ,   σε γραφειοκρατία,   σε έξοδα αμοι

Αποχαιρέτισα την Βαρκελώνη με ανάμεικτα αισθήματα. Με καλές αναμνήσεις, όχι μόνο γιατί εκεί ζουν πλέον μόνιμα αγαπημένα πρόσωπα και φίλοι, αλλά και γιατί η πόλη καταφέρνει να συνδυάζει στην καθημερινότητα και τις λειτουργίες της, ένα θαυμαστό   πλούσιο παρελθόν που προβάλλει σε κάθε σημείο της, με μια σύγχρονη ευημερούσα οικονομικά και   λειτουργικά σύγχρονη πόλη. Ράμπλα στην Βαρκελώνη Αλλά και με προβληματισμούς, γιατί ζεις σε ένα περιβάλλον που   σου υπενθυμίζει συνεχώς το τεράστιο για την Καταλωνία, αλλά και την Ισπανία πρόβλημα που δημιουργεί το ανυποχώρητο αίτημα της Ανεξαρτησίας. Παντού οι σημαίες της Καταλωνίας, παντού το έμβλημα με το οποίο απαιτούν την απελευθέρωση των «πολιτικών κρατουμένων», παντού η καταλανική γραφή και γλώσσα. Σημαίες, συνθήματα και μηνύματα για την απελευθέρωση των "πολιτικών κρατουμένων" Η εντυπωσιακή ακτιβιστική κινητικότητα, ακόμη και όταν δεν αναφέρεται άμεσα στην ανεξαρτησία, αλλά σε γενικά αιτήματα, όπως η

Η αρχιτεκτονική, πολιτιστική   και κοινωνική κληρονομιά της γειτονιάς, της πάλαι ποτέ λαμπρής περιοχής των Εξοχών, φτωχαίνει καθημερινά, καθώς τα παραδοσιακά   «διατηρητέα» κτίρια της ακολουθούν τον μοιραίο δρόμο της κατάρρευσης και εξαφάνισης τους. Με εξαίρεση το γιγαντιαίο Πρόγραμμα της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» του 1997 για την σωτηρία και ανάδειξη των «διατηρητέων»   της Θεσσαλονίκης, κάποιες ιδιοκτησίες του Δήμου και ορισμένες ιδιωτικές κατοικίες που είχαν την τύχη να επιλεγούν για σύγχρονες επιχειρηματικές χρήσεις, ολόκληρο τα υπόλοιπο «ορφανό» απόθεμα, οδηγείται σταθερά στον αφανισμό. Σημαίνει ότι σύντομα θα δούμε τα παντζούρια πεταμένα κάτω και τον χειμώνα διαλυμένο το πάτωμα.. Η δεκαετία της κρίσης που διανύουμε υπήρξε καταλυτική στην πορεία αυτή. Έχω κατά καιρούς αναφερθεί στα πανέμορφα κάποτε κτίρια, που το ένα μετά το άλλο εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για πολλούς λόγους (αδυναμία συντήρησης, υψηλό κόστος λειτουργίας, κλπ) και ουσιαστ

ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ Της συγκίνησης, της χαράς και του πανηγυριού.  ( Η χειρόγραφη επιστολή τραυματισμένου στρατιώτη σε φίλο του στην οποία περιγράφει τα γεγονότα και το κλίμα της 30ηςΟκτωβρίου 1918 στην Θεσσαλονίκη. Εν Θεσ/νίκη τη 30/10/18 Αγαπητέ μου Νάσο Υπό το κράτος της εκ της όλης απροόπτως μεταδοθείσης ειδήσεως εξαιρετικής συγκίνησης, έρχομαι να σου χαράξω τας ολίγας ταύτας, εν ειρήνη, γραμμάς. Μυριάδες κόσμου αποτελουμένου από στρατιώτας πάσης φυλής, αξιωματικούς, πολίτας, γυναίκας, παιδία κλπ πανηγυρίζουν την στιγμήν αυτήν το χαρμόσυνον της παγκοσμίου ανακωχής άγγελμα και χύνουν δάκρυα αφάτου χαράς ανακουφιζόμενοι από το δυσβάστακτον πλέον βάρος του τετραετούς αυτού αλληλοσπαραγμού. Οι στρατιώται, σαν τρελλοί, εισελαύνουν στα καφφενεία και ασπάζονται τον κοσμάκη φωνάζοντες:  «Είμεθα πλέον πολίται, είμεθα ήσυχοι». Οι Άγγλοι τοσούτον παραλαμβάνουν τενεκέτες και χοάνας και περιέρχονται τας αγυιάς με πλαγιαύλους και άλλα μικροόργανα μο