Επίκαιρα Σημειώματα

Αν αποδόθηκαν σωστά οι δηλώσεις του αναπλ. Υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη τότε έχουμε μπροστά μας   ένα νέο τοπίο κτισμένο με παλιές ιδέες, προσωπικές εμμονές, αβεβαιότητες υλοποίησης και το κυριότερο εγκατάλειψη των πλέον σημαντικών   όρων που συνθέτουν το μέλλον του ΚΜΣΤ. Ακούσαμε κατ αρχήν για επανεκκίνηση της πρότασης συγχώνευσης με το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Σκέψη παλιά, που ανατρέχει στην ίδρυση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης από την «Πολιτιστική Πρωτεύουσα» πριν ακόμη θεσμοθετηθεί η ίδρυση του με νόμο, ταυτόχρονα με το αντίστοιχο Μουσείο της Αθήνας , ως το «πολιτιστικό κεκτημένο» της Θεσσαλονίκης. Η πρωτοβουλία   της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» έδινε σάρκα και οστά στην πρόταση που ακούστηκε για πρώτη φορά   το 1985,στο πλαίσιο της Ημερίδας για την ίδρυση Μουσείων Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη και είχε οργανωθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου από τον Δήμο στην Θεσσαλονίκη . Η προετοιμ

Το μεγάλο πρόβλημα μ αυτήν την κυβέρνηση, τουλάχιστον   στην διάρκεια των 100 ημερών που πέρασαν είναι η αναγόρευση του επικοινωνιακού παιχνιδιού σε κορυφαία και σχεδόν μοναδική πολιτική σε σχέση με τις εκκρεμότητες της χώρας απέναντι στους δανειστές. Μια πολιτική, που δεν έχει όρια, δεν έχει αρχές, δεν έχει λογική. Πιστεύουν πως ως προς το εσωτερικό θα ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους, που δεν χρειάζονται προς το παρόν και πολλά για να πειστούν και ως προς το εξωτερικό να λειτουργήσει, ως πίεση, ως φόβητρο (εκλογές- δημοψήφισμα ) ως απειλή τέλος Ακόμη και ως τέτοια η πολιτική δεν είχε ούτε συνέχεια ούτε σταθερότητα απόψεων. Άλλα λέει ο πρωθυπουργός το πρωί άλλα οι υπουργοί στις τηλεοράσεις, άλλα το « non paper » κυβέρνησης   το βράδυ. Την μια ημέρα είμαστε στο χείλος του γκρεμού, την επομένη «πάμε για λύση» και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν. Το ότι ο πρωθυπουργός έχει καταλήξει στην ανάγκη επίτευξης συμφωνίας του τύπου «έντιμος συμβιβασμός», είναι βέβαιο, γιατί