Επίκαιρα Σημειώματα

Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να διαβάσει τις δηλώσεις της κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Γεροβασίλη, με τις οποίες σχολίασε την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Θα διδάσκεται στο μέλλον στα μαθήματα του Συνταγματικού Δικαίου.

Η από κοινού απόφαση του Μουσείου Μπενάκη και του Ολιβιέ Ντεκότ για την διακοπή της συνεργασίας τους, λίγους μόλις μήνες μετά την απροσδόκητη ανακοίνωση της πρόσληψής του ως διαδόχου του Άγγελου Δεληβοριά, άφησε φυσικά πολλά ερωτηματικά, μεταξύ των άλλων και γιατί είχαμε επανάληψη του θλιβερού  «επεισοδίου Γιαν Φαμπρ» , αυτήν την φορά όμως ασφαλώς πολιτισμένη, συνοδευόμενη από την ταχύτατη αντίδραση του Υπουργείου Πολιτισμού να «αποκαταστήσει» τον  τέως Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας. Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ίσως περισσότερο και από αυτό καθ εαυτό το «συναινετικό» διαζύγιο και τους λόγους που ώθησαν σ αυτό τα δύο μέρη. Διέφυγε όμως από πολλούς το ύφος της ανακοίνωσης του υπουργού Πολιτισμού, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε μια γλώσσα, όπου κυριαρχούν κυρίως πολιτικές εκτιμήσεις και πάντως διανθισμένη πάντα και με λίγο αριστερό ιδεαλισμό. «Ο υπουργός πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώ

…Και ο εφιάλτης ενός νέου Μνημονίου προβάλλει στον ορίζοντα!. Μια χώρα που διασώζει ελάχιστα από τα στοιχεία που συνιστούν την εθνική κυριαρχία, μια χώρα και επίσημα πλέον «περιορισμένης κυριαρχίας», με μια κοινωνία διαβρωμένη, διχασμένη και σε απελπισία, δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να αντιδράσει, εκτός και αν αποδράσει προς το άγνωστο… Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ψηφίσει και τις μεταρρυθμίσεις της β΄ αξιολόγησης «κάθε λέξη» των οποίων είναι και ένα ακόμη βήμα προς τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και την προσβολή της αξιοπρέπειας της . Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για την καθιέρωση του «κόφτη», ή του Υπερταμείου, όπου πέρασε όλη η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια και τέθηκε έτσι υπό τον έλεγχο των δανειστών, δεν είναι μόνο ο διορισμός των νέων διοικήσεων των «ελληνικών» Τραπεζών από τρίτους. Παρακολουθώντας  λοιπόν   τον τελευταίο καιρό τις δηλώσεις των μεγάλων διεθνών οικονομικών οργανισμών ( ΔΝΤ-ΕΚΤ κλπ), καθώς και κορυφαίων εκπροσώπων τους ή και πολιτικ

Από τις τέσσερις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, που προέκυψαν από τον ..πρωτότυπο διαγωνισμό, ιδιαίτερα δε από την διαδικασία επιλογής, προέκυψαν μέχρι στιγμής η « TV OLYMPIAKOS », η « TV PANATHINAIKOS » και η « TV PAOK »… Όσο ακραίο και αν ακούγεται η αλήθεια παραμένει. Οι ιδιοκτήτες των τριών τηλεοπτικών καναλιών που πήραν άδεια είναι ιδιοκτήτες των τριών ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ , του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ και του ΠΑΟΚ. Δηλαδή από τους παλαιούς ιδιοκτήτες που ήταν ταυτόχρονα ιδιοκτήτες και σημαντικών μέσων ενημέρωσης (Εφημερίδες, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες) ,ενώ  μετείχαν και σε εργοληπτικές ,ασφαλιστικές και άλλες εταιρίας, τώρα έχουμε επιχειρηματίες, που έχουν και ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες, αυτές  των τριών σημαντικότερων ομάδων της χώρας. Η διαφορά είναι ότι οι νέοι ιδιοκτήτες έχουν και  δικό τους «κοινό» με τα δεδομένα και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας με  μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία. Τι σημαίν

Η αρχιτεκτονική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης των νεότερων χρόνων (19 ος -20 ος αιώνας) σε αστική κατοικία και βιομηχανικά κτίρια, ή καλύτερα ό,τι διασώθηκε από αυτήν , αποτελούν για την σύγχρονη ιστορία της πόλης τα μοναδικά εμφανή δείγματα της σημασίας και του πολιτισμού της. Ανάμεσα σε αυτά τα περίφημα διατηρητέα, κατοικίες και εργοστάσια και καμιά φορά ολόκληρες οικοδομικές ενότητες, που απομένουν ύστερα από την ε γκληματική επέλαση της ανεξέλεγκτης και άπληστης  ανοικοδόμησης της δεκαετίας του 1950,καταφέρνουν να μας θυμίζουν κάτι από την πόλη και την ιστορία της των τελευταίων δύο αιώνων και σε κάποιο βαθμό να μας παρηγορούν κάπως!... Όλα αυτά και πολλά περισσότερα είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Τα επαναλαμβάνω ως μια μικρή εισαγωγή. Φυσικά διασώθηκαν μόνο κάποια από τα «δημόσια» κτίσματα, κατοικίες κυρίως και εργοστασιακά συγκροτήματα που περιήλθαν στην κυριότητα τραπεζών, ιδίως της Εθνικής Τράπεζας,  πολλά από τα οποία όμως συνεχίζουν να καταστρέφονται α