Επίκαιρα Σημειώματα

  Η κλασσική εικόνα των πεζοδρομίων της Βασ. Όλγας ανατολικά Το προχθεσινό σκηνικό με τον εκκωφαντικό θόρυβο των βαρέων μηχανημάτων που ξηλώνουν κατασκευές, επαναλήφθηκε και σήμερα το πρωί συνεπές στο ραντεβού του των 8 . Αυτήν την φορά όμως δεν μας έστειλε κατ ευθείαν στο μπαλκόνι για απαντήσεις στα ερωτηματικά. Ξέραμε περί τίνος πρόκειται… Όταν όμως αργότερα η περιέργεια μεγάλωσε γιατί διαπιστώσαμε την διαφορά μεταξύ των δύο θορύβων καθώς υπήρχαν και στιγμές που τρανταζόταν ελαφρά και η οικοδομή, μείναμε σύξυλοι όταν διαπιστώσαμε ότι αυτήν την φορά ξηλώνανε τις παλιές πλάκες του… δικού μας πεζοδρομίου!.. Οι εργασίες για το νέο πεζοδρόμιο απέναντι από την Περιφέρεια ξεκινούν με ταχύτατο ρυθμό Τις πρώτες απαντήσεις μας τις έδωσαν οι εργάτες του συνεργείου. Ναι είναι έργο του Δήμου Ναι αρχίζει από την παλιά Ναυτική Διοίκηση   Β.Α. και φτάνει μέχρι την Πλούτωνος(ο δρόμος προς τον Άγιο Ελευθέριο)! Και εκεί τελειώνει το έργο στα πεζοδρόμια της Βασ. Όλγας!.. Μερικά δηλαδή μέτρα αρισ

Ή μήπως κάθε θαύμα τρεις ημέρες; Πέμπτη πρωί ξυπνάω με τον θόρυβο μηχανημάτων στο πεζοδρόμιο   μπροστά από την Βίλα Αλατίνη, τα παλαιά γραφεία της Νομαρχίας και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Λίγο αργότερα επιβεβαιώνεται η υποψία. Μηχανήματα ξηλώνουν τους κυβόλιθους με τους οποίους από την δεκαετία του 1980 είχαν επιστρωθεί τα πεζοδρόμια (Βασ. Όλγας και Πλούτωνος) της Βίλας, όπου είχε εγκατασταθεί τότε η Νομαρχία και αργότερα η Περιφέρεια. Επί τέλους ξεκίνησαν τα έργα ανάπλασης των πεζοδρομίων της   Λεωφόρου, τα οποία βρίσκονται στην άθλια κατάσταση από την εποχή της ανέγερσης των πολυκατοικιών της περιοχής. Για αυτό και μπορεί κανείς να δει όλη την ποικιλία κατασκευών πεζοδρομίου, μια και κάθε εργολάβος με την ολοκλήρωση της πολυκατοικίας την οποία ανήγειρε διαμόρφωνε και το χώρο μπροστά από αυτήν. Πλάκες λευκές και γκρίζες, σκέτο μπετόν, ακόμη και σκέτα χώματα, όλα σε αποδιάρθρωση και διάλυση συνθέτουν μια εικόνα προσβλητική όχι για την Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμη και για την

Χρήσιμες πάντοτε, αλλά στα χρόνια του κορωνοϊού και του Lockdown απολύτως απαραίτητες! Το μπαλκόνι του καλοκαιριού 2020 Ο απέραντος  πευκώνας της βίλας Αλλατίνι (Απροσπέλαστος για τον κόσμο) Η άνοιξη είναι η εποχή της βεράντας απέναντι από τα αιωνόβια πεύκα  της Βίλας Αλλατίνι. Άνοιξη, Καλοκαίρι και Φθινόπωρο συντροφεύει  με τα χρώματα και τις μυρωδιές της την γειτονιά των δεκάδων γιγαντιαίων πεύκων των δύο αυλών ανατολικά και δυτικά του διατηρητέου αρχοντικού, ενός από τα ελάχιστα λαμπρά κτίρια που διασώθηκαν στην περίφημη συνοικία των Εξοχών. Η λεμονιά (με το ρεκόρ των είκοσι λεμονιών φέτος!) η Πασχαλιά,ο Τάντουρας,τα πολύχρωμα νυχτολούλουδα, Βασιλικός, Δυόσμος, Ρίγανη,Δενδρολίβανο,Τριανταφυλιές, Γιασεμί , Βουκαμβίλια, Αγιόκλιμα,δεκάδες πολύχρωμα Γεράνια, Αρμπαρόριζα, και άλλα τα ονόματα των οποίων ξεχνώ, ή δεν τα ξέρω,προκαλούν ερωτηματικά των πεζών και σώζουν την τιμή της πολυκατοικίας , που ορθώνεται εντελώς γυμνή χωρίς ένα πράσινο φύλλο.   Αρχές Ιουνίου φύγαμε οριστικά για το χωρ

  Έφυγε , πλήρης ημερών και ο Μίμης Φατούρος… ( Ελάχιστη μαρτυρία) Όταν η θλιβερή είδηση πλημμύρισε τα κοινωνικά μέσα, το μυαλό μου πήγε αμέσως πίσω, στο 1990,όταν ο Μίμης επικεφαλής ενός συνασπισμού (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΔΗΑΝΑ) διεκδίκησε τον Δήμο. Η επιλογή του   ως υποψηφίου Δημάρχου της Θεσσαλονίκης από τον Ανδρέα Παπανδρέου, μου προκάλεσε μια σπάνια για την περίπτωση ευφορία. Έγραψα αμέσως ένα ενθουσιώδες κείμενο στην Θεσσαλονίκη, ως επικεφαλής της Δημοτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να καταδείξω κυρίως τι θα σήμαινε για τον Δήμο, την πόλη και την Αυτοδιοίκηση η παρουσία του Δημήτρη Φατούρου στον θώκο του Δημάρχου Θεσσαλονίκης. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι ακολούθησε εκείνες τις εκλογές. Και που οδηγήθηκε η Θεσσαλονίκη   κατά την επόμενη δεκαετία . Είχα τότε μια γενική εικόνα για τον άνθρωπo, τον επιστήμονα, τον Πανεπιστημιακό Δάσκαλο, που επηρεάστηκε από την πρώτη γνωριμία μας , όταν το 1986 ο «πρύτανης», όπως ήταν γνωστός στην πόλη, πήρε

Η υπόθεση «μάσκες», είχε από την αρχή της πανδημίας περιβληθεί ένα μανδύα μυστηρίου, άλλοτε γιατί δεν υπήρχαν μάσκες στα φαρμακεία, άλλοτε γιατί έλειπαν από τα Νοσοκομεία, άλλοτε γιατί στην διεθνή αγορά είχε εγκατασταθεί ένα κλίμα αισχροκέρδειας   και όλο και πιο συχνά ένας πόλεμος μεταξύ κρατών και οργανισμών για την απόκτηση τους, κυρίως από την αγορά της Κίνας. Συνέβησαν δε και περιστατικά πειρατείας χωρίς προηγούμενο, σε ένα πόλεμο   ανάμεσα στα «πολιτισμένα» κράτη της Δύσης, γιατί κανένα σχεδόν από τα κράτη μέλη της Ε.Ε. δεν είχε φροντίσει να έχει ένα απόθεμα ανάγκης. Φάνηκαν τότε και στην περίπτωση αυτή τα αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας, που οι κυρίαρχες χώρες επέβαλαν, με αποτέλεσμα να περιέλθουν τα Εθνικά Συστήματα Υγείας σε καταστάσεις απαξίας, χάριν των   Ιατρικών Κέντρων ιδιωτικών συμφερόντων που προώθησαν στις χώρες της Ε.Ε. την τελευταία δεκαπενταετία. Ή ακόμη και γιατί αποφάσισαν ότι οι «φτηνές» παραγωγές (μάσκες , αναπνευστήρες και άλλος τεχνοϊα

Στις τελευταίες ημέρες και παρά τα συνεχιζόμενα καλά νέα για την πανδημία,   μας προέκυψε ένας νέος και πιθανόν ανατρεπτικός των μέχρι σήμερα σχεδίων της εξόδου παράγοντας. Τα περιστατικά στους οικισμούς των Ρομά, στα Γηροκομεία και τους προσφυγικούς καταυλισμούς, απειλούν να ανατρέψουν το   τοπίο των εξελίξεων και συνεπώς τα σχέδια της σταδιακής εξόδου από την κρίση. Δυσάρεστη έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι για τους τρεις αυτούς πολυπληθείς χώρους δεν υπήρξε κάποιο ολοκληρωμένο   σχέδιο , κάποια προετοιμασία, ένας βασικός σχεδιασμός και μια πρόνοια, μιας ειδικής παρακολούθησης , δεδομένο ότι μπορούν να εξελιχθούν σε «εστίες υπερμετάδοσης», ένας νέος όρος που προέκυψε και αυτός μέσα στο Σαββατοκύριακο.   Η   αιφνίδια κρατική παρουσία στον οικισμό των Ρομά Νέα Σμύρνη της Λάρισας, συνοδευόμενη από τις φήμες περί καραντίνας σε συνδυασμό με την εξαγγελία διακοπής της λειτουργίας των Λαϊκών Αγορών στις οποίες μετέχουν και πολλά μέλη της κοινότητας, ήταν αναμενόμενο ότι θ

Τα Μέσα Ενημέρωσης ζουν ασφαλώς τις πλέον ένδοξες ημέρες της λειτουργίας τους. Οι «πελάτες» , το κοινό δηλαδή, που τώρα είναι σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού της χώρας,   βρίσκονται καθηλωμένοι στους καναπέδες τους   γιατί αγωνιούν για τις εξελίξεις, ή και γιατί καταφεύγουν στα «ψυχαγωγικά»,   προγράμματα τους, για να καλύψουν ένα κάποιο χρόνο των ατελείωτων πλέον ωρών της καραντίνας, που τους κρατά υποχρεωτικά στα σπίτια. Ήταν φυσικό να μπουν και αυτά στο μάτι της καθημερινής κριτικής την   οποία ο Έλληνας συνηθίζει να ενσωματώνει στους   συχνούς «μονολόγους», ή και «διαλόγους» με το στενό οικογενειακό περιβάλλον, κυρίως όμως με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που και αυτά ζουν σε εποχές …άνθησης! Είναι αυτονόητο νομίζω, ότι δύσκολα μπορείς να αποφύγεις    αυτήν την νέα καθημερινότητα που οι πρωτόγνωρες συνθήκες επιβάλλουν. Έχοντας μάλιστα και ένα…προηγούμενο, κατέγραψα   μέσα σε ένα απόγευμα, παρακολουθώντας ενημερωτικές εκπομπές, μια προτίμηση των δημοσιογράφων στ

Μετά την οργανωμένη μεταφορά χιλιάδων μεταναστών- προσφύγων- μεταξύ των οποίων απουσιάζουν οι Σύριοι πρόσφυγες- από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ.Τ.   Ερντογάν στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης, να το τονίζουμε αυτό, ένα νέο κεφάλαιο του «Προσφυγικού» διανοίχτηκε για την χώρα –και για την Ευρώπη βέβαια-, που σε τίποτε δεν θα μοιάζει με όσα βλέπαμε και ξέραμε μέχρι τώρα. Η χώρα δέχεται μια ασύμμετρη, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε, επίθεση και αυτό που τώρα κυριαρχεί είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της, με τους κινδύνους πολλαπλών «ατυχημάτων» να καραδοκούν συνεχώς. Χρήσιμο είναι ,προσπαθώντας να εξηγήσουμε τις ενέργειες και την πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. να θυμόμαστε πάντα τα ερωτηματικά που μας απασχολούσαν καθώς παρακολουθούσαμε τις πρώτες εβδομάδες και μήνες της νέας κυβέρνησης, την πλήρη απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού, ή προετοιμασίας σχετικά με το Προσφυγικό ( εδώ εννοώ φυσικά και το Μεταναστευτικό), και τα εν συ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ ΠΙΚΡΑ Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ. Διάβασα με προσοχή και καλή διάθεση τις ανακοινώσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα προληπτικά μέτρα που λαμβάνει το Φεστιβάλ προκειμένου να προστατεύσει τους σινεφίλ του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Λυπούμαι αλλά αυτά τα μέτρα σε τίποτε δεν πρόκειται να μεταβάλουν τα προβλήματα από την μεγάλη όπως κάθε χρόνο παρουσία των κινηματογραφόφιλων που κατακλύζουν τις αίθουσες επί πάνω από δέκα ώρες συνεχώς καθημερινά. Τα απολυμαντικά των χώρων όπως τα περιέγραψε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ ελάχιστα έως καθόλου δεν μειώνουν τους κινδύνους. Όταν η πολιτεία απαγορεύει τα Καρναβάλια και σε λίγο και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, που διεξάγονται στους ανοικτούς χώρους και επιτρέπει την λειτουργία του Φεστιβάλ στις πολλές αίθουσες όπου αυτό φιλοξενείται, τότε η μη διεξαγωγή του ή τουλάχιστον η αναβολή του , όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, όπως διαβάζουμε, κάποιο άλλο κίνητρο έχει. Μήπως πρέπει να το ξ

Διανύουμε ήδη την έκτη δεκαετία εγκατάλειψης των πεζοδρομίων της Βασ. Όλγας στα ανατολικά, από την διασταύρωση   με την Δελφών, έως την διασταύρωση   με την Αιγαίου, έως δηλαδή τα όρια μεταξύ των Δήμων Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς. Μια εγκατάλειψη που ανατρέχει στην δεκαετία του 1950, από την εποχή δηλαδή της ανέγερσης των πολυκατοικιών της περιοχής, όταν ο κάθε εργολάβος, επέλεγε και τον τρόπο κατασκευής του προ της οικοδομής πεζοδρομίου! Για αυτό άλλωστε και ένα από τα χαρακτηριστικά των πεζοδρομίων της περιοχής είναι ακριβώς   τα διάφορα επίπεδα . Φυσικά απουσιάζουν οι ράμπες για την διευκόλυνση των ΑΜΕΑ και των ηλικιωμένων, ή των μητέρων που συνοδεύουν μικρά παιδιά.    Αλλά και η χρήση όλων των μορφών επικάλυψης, άλλοτε ένα απλό μπετόν, άλλοτε οι γνωστές πλάκες 0.50Χ0.50, ή ακόμη και ένα σκέτο χαλίκι, ή   και ένα μικτό σύστημα από όλα αυτά, ανάλογα με τα υλικά που περίσσευαν από την κατασκευή της πολυκατοικίας, ή ακόμη και το πρωταρχικό αυθεντικό…χώμα, όταν