ΝΕΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Μετά την οργανωμένη μεταφορά χιλιάδων μεταναστών- προσφύγων- μεταξύ των οποίων απουσιάζουν οι Σύριοι πρόσφυγες- από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ.Τ.  Ερντογάν στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης, να το τονίζουμε αυτό, ένα νέο κεφάλαιο του «Προσφυγικού» διανοίχτηκε για την χώρα –και για την Ευρώπη βέβαια-, που σε τίποτε δεν θα μοιάζει με όσα βλέπαμε και ξέραμε μέχρι τώρα.

Η χώρα δέχεται μια ασύμμετρη, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε, επίθεση και αυτό που τώρα κυριαρχεί είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της, με τους κινδύνους πολλαπλών «ατυχημάτων» να καραδοκούν συνεχώς.

Χρήσιμο είναι ,προσπαθώντας να εξηγήσουμε τις ενέργειες και την πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. να θυμόμαστε πάντα τα ερωτηματικά που μας απασχολούσαν καθώς παρακολουθούσαμε τις πρώτες εβδομάδες και μήνες της νέας κυβέρνησης, την πλήρη απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού, ή προετοιμασίας σχετικά με το Προσφυγικό ( εδώ εννοώ φυσικά και το Μεταναστευτικό), και τα εν συνεχεία τα αλλεπάλληλα λάθη και τις επιχειρούμενες αλλαγές, οι οποίες όπως ήταν φυσικό εκτός του ότι δεν απαντούσαν στα προβλήματα, προκαλούσαν και άλλα χειρότερα.

Δόθηκαν πολλές ερμηνείες στο θέμα αυτό.

Αλλά ήρθε η απροσδόκητη ενέργεια του Τούρκου Προέδρου να αλλάξει κυριολεκτικά το τοπίο και σχεδόν να μηδενίσει το κοντέρ της κυβερνητικής πολιτικής και των συνεπειών της ,καθώς όλοι και για πρώτη φορά και η Ευρώπη στραφήκαμε στους κινδύνους που περικλείει αυτή η νέα πολιτική της Τουρκίας, όταν με πρωτοφανή κυνισμό εργαλειοποιεί τις χιλιάδες των μεταναστών και προσφύγων που ζουν στην Κωνσταντινούπολη, εδώ και περισσότερο από πέντε χρόνια και καθοδηγεί  την άφιξη τους στα σύνορα με την χώρα, τα οποία τους ειπώθηκε ότι είναι ανοικτά..

Η ρητά δηλωμένη στήριξη του πολιτικού κόσμου στην πολιτική που εξήγγειλε και εφαρμόζει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των κινδύνων που τώρα απειλούν την χώρα, η έμπρακτη και μεγάλης συμβολικής απήχησης στάση των Ευρωπαίων εταίρων, έδωσαν μια ανάσα στην κυβέρνηση ένα σημαντικό περιθώριο επανεκκίνησης της πολιτικής της για το Προσφυγικό. Με λίγα λόγια να επανασχεδιάσει μια πολιτική και να την εφαρμόσει με την κοινωνία, ιδιαίτερα των νησιών να βρίσκονται πλέον σε αναμονή.

Και τότε συνωμότησαν οι πάντες και τα πάντα, ώστε να εκμηδενίσουν τις ευκαιρίες που η ισχυρή πολλαπλή απειλή έδωσε στην κυβέρνηση.

Φυσικά όχι χωρίς την δική της ευθύνη.

Οι «μπανάνες του Μαρινάκη» τα κουλούρια του άγνωστου δημάρχου, οι «Μακεδόνες εθελοντές» που προσφέρθηκαν να πολεμήσουν στο πλευρό της Αστυνομίας και του Στρατού, οι άγνωστοι μασκοφόροι που κυκλοφορούν τις νύχτες κυρίως στα νησιά και «παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους», αλλοδαποί ναζιστές που απειλούν ,τα πρώην πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής που ξεμύτισαν, οι εθνικιστικές κορώνες κορυφαίων υπουργών, ακατάλληλα πρώην στρατόπεδα που εξαγγέλλονται για την μετατροπή τους σε «κλειστά  κέντρα» και η τελευταία αδιανόητη και αψυχολόγητη αδιανόητη επιλογή ακατοίκητων βραχονησίδων, όπου θα εγκατασταθούν οι νέες δομές, ένα «παιχνίδι με την φωτιά» καθώς φέρνει στο προσκήνιο μνήμες κοινωνικής αναλγησίας κυρίως όμως τις μνήμες των εξοριών ,των βασανιστηρίων και του διχασμού.

Σαν συνέπεια όλων αυτών και της καθημερινής σχετικής ρητορικής πολλών  Μέσων ενημέρωσης, εκμηδενίζονται τα περιθώρια να αντιμετωπίζονται οι οικογένειες των προσφύγων που συρρέουν στα σύνορα ως αυτό που πράγματι είναι.

 Απελπισμένοι και φοβισμένοι άνθρωποι, με μικρά παιδιά στην αγκαλιά που ξεγελάστηκαν ή και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την προσωρινή έστω στέγη που βρήκαν στην Κωνσταντινούπολη, για να ανακαλύψουν την πικρή γεύση της παραπλάνησης και της διάψευσης του ονείρου και την βίαιη μετακίνηση τους εκεί όπου βολεύει τους εμπνευστές της πολιτικής αυτής.

Η παρουσία τους εκλαμβάνεται πλέον ως απειλή εθνική και κοινωνική, και οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα, οι φυγάδες του σκληρού πολέμου, των βομβαρδισμών και του θανάτου προβάλουν τώρα όχι απλώς ως «ο άλλος», άλλα ως «ο εχθρός».

Θύματα και θύτες ταυτόχρονα.

Τις τελευταίες ώρες προέκυψαν αποκαλυπτικά στοιχεία και μαρτυρίες του  κυνικού πολιτικού παιχνιδιού μεταξύ Τούρκου Προέδρου και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι κατ αρχήν χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι η Συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας για την συγκράτηση των προσφυγικών ροών στην Νότια Τουρκία λήγει και ήδη από καιρού είχε αδρανοποιηθεί, με αποτέλεσμα να έχουν αρχίσει άτυπα, αλλά και με δημόσιες δηλώσεις των ενδιαφερομένων , μεταξύ των οποίων φυσικά και η Ελλάδα να συζητούνται  οι νέοι όροι , οι αλλαγές  και οι προτάσεις για την ανανέωση της.

Φυσικά για το θέμα αυτό ιδιαίτερο και καυτό συνεχίζει να είναι το ενδιαφέρον του Ρ.Τ. Ερντογάν λόγω των εξελίξεων στην Βόρεια Συρία και στην Ιντλίμπ, κυρίως όμως λόγω της άθλιας οικονομίας της Τουρκίας, που αναζητεί εναγωνίως οικονομική βοήθεια.

Μετά την συνάντηση του με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν για τα αποτελέσματα της οποίας ο διεθνής τύπος υποστηρίζει ότι δεν ικανοποίησαν τον Τούρκο Πρόεδρο, οι συναντήσεις του στις Βρυξέλλες  για το θέμα της ανανέωσης της Συμφωνίας  αποκτούν τον ιδιαίτερο στόχο του .

Για την «προετοιμασία» του και την υποστήριξη των απόψεων του ο γνωστός  τακτικιστής οργάνωσε τις τελευταίες ημέρες το «πολεμικό» μέτωπο του Έβρου, στέλνοντας με κάθε τρόπο χιλιάδες πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη στα Ευρωπαϊκά σύνορα, ελπίζοντας ότι θα έχει στον χαρτοφύλακα του ένα ελάχιστο δείγμα του τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον με τα τρία εκατομμύρια πρόσφυγες στους καταυλισμούς της νότιας Τουρκίας και τις 900.000 νέους πρόσφυγες των πρόσφατων πολεμικών γεγονότων στην περιοχή της Ιντλίμπ.

Ατύχησε όμως χάρη στον  έγκαιρο συναγερμό της ελληνικής πλευράς και την ταχύτατη σφράγιση των συνόρων.

Στο εγχείρημα του Έβρου πρόσθεσε αμέσως το δείγμα των δυνατοτήτων του να ελέγχει τις ροές στα θαλάσσια σύνορα, απαγορεύοντας την μετακίνηση οποιουδήποτε από τα παράλια της Τουρκίας προς τα νησιά του βορείου Αιγαίου. Αυτή του η επιλογή επέτυχε απολύτως!..

Κόπηκαν με το μαχαίρι κυριολεκτικά οι διαδρομές των φουσκωτών προς τα νησιά που μετέφεραν εκατοντάδες προσφύγων μέχρι την 1^η Μαρτίου…

Μένει να δούμε μέχρι ποίου σημείου θα αναθεωρηθεί η συμφωνία και ποιες εξασφαλίσεις θα περιλαμβάνει ιδιαίτερα στα κεφάλαια του ελέγχου των ροών και των  επιστροφών   προς την Τουρκία, της βίζας και των αντιπαροχών που προσδοκά.

Και στο μεταξύ την ίδια ημέρα ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης συζητά στο Βερολίνο με την καγκελάριο Μέρκελ, τους όρους ενδιαφέροντος της Ελλάδας για την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την δεσμευτική αποτελεσματικότητα του μηχανισμού ελέγχου των ροών αλλά και των επιστροφών, ύστερα μάλιστα από την εμπειρία της προηγούμενης συμφωνίας.

Πόση αξιοπιστία όμως μπορεί να έχει τόσο η νέα συμφωνία, όσο και ο λόγος του Ρ.Τ. Ερντογάν;

Τα γεγονότα και η ρητορική του Τούρκου Προέδρου, όλες αυτές τις ημέρες ελάχιστα περιθώρια αισιοδοξίας αφήνουν.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να προετοιμαστούμε ότι ο «νέος» Έβρος πολιτικά στρατιωτικά και οικονομικά θα μας συνοδεύει και στα επόμενα χρόνια, με όσα αυτό συνεπάγεται..