ΠΟΙΟΣ και γιατί άλλαξε την πολιτική ατζέντα;

Όλοι γίναμε μάρτυρες του «οικολογικού ολοκαυτώματος» του Δρυμού της Πάρνηθας.

Γίναμε μάρτυρες και των αιτίων αυτής της καταστροφής.

Των πραγματικών αιτίων εννοώ και όχι των ηλιθιοτήτων και των αποπροσανατολιστικών αθλιοτήτων, που εύκολα ξεστομίζονται από τα χείλη του κάθε «ειδικού» και επισήμου και πολλαπλασιάζονται από τα Μέσα.

Αλλά η κοινή λογική γνωρίζει και αναγνωρίζει τις αιτίες.

Η μεγάλη ξηρασία, που προηγήθηκε. Οι υψηλές θερμοκρασίες, όλα συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου, του οποίου δοκιμάζουμε ήδη τις συνέπειες-, η ασυνεννοησία μεταξύ των βασικών υπηρεσιών, που έχουν την ευθύνη της κατάσβεσης, η κυβερνητική βούληση να ρίξει το βάρος της κατάσβεσης στις περιοχές, όπου κινδύνευαν σπίτια, επειδή έτρεμε την εικόνα ενός καιομένου σπιτιού, η φύση του Δρυμού, δηλαδή η κυριαρχία του πεύκου.

Όλες οι συζητήσεις μετά περιστράφηκαν στις ευθύνες, στην κακή οργάνωση των υπηρεσιών πυρόσβεσης και φυσικά στις τρομακτικές συνέπειες στην ζωή των τεσσάρων εκατομμυρίων ελλήνων που ζουν στο Λεκανοπέδιο.

Καμιά συζήτηση για το πιο κρίσιμο ζήτημα, αυτό δηλαδή των οργάνωσης της πρόληψης. Η καλύτερη οργάνωση του Δρυμού, -γιατί δεν αρκεί να βαφτίζεις απλώς- ο ενεργός ρόλος της αυτοδιοίκησης και των εθελοντισμού, η καλύτερη εποπτεία. Κοστίζουν λιγότερο και έχουν ασύγκριτα πιο ευνοϊκά αποτελέσματα. Και στο μέλλον καθώς οι κλιματολογικές αλλαγές γίνονται δυσμενέστερες, στο σημείο αυτό πρέπει να ριχθεί το βάρος..

Τέλος πάντως.

Η πολιτική διαμάχη, η ένταση, οι καταγγελίες, η απαίτηση για παραιτήσεις, οι θλιβερές εικόνες της καταστροφής, οι συνεντεύξεις με τους ειδικούς για τις συνέπειες της καταστροφής, οι φόβοι για τον επερχόμενο χειμώνα και τις πλημμύρες, κυριαρχούσαν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων.

Μέχρι την στιγμή που ο πρωθυπουργός σε μια συζήτηση στην Βουλή «έβγαλε από το μανίκι» μια καταγγελία κατά του Διευθυντή των Γραφείων του Πασόκ- άρα «στενού συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου-για μια προ τετραετίας ιστορία κακής διαχείρισης κλπ.

Αυτό ήταν. Πήρε φωτιά το Κορδελιό. Πάει και η Πάρνηθα, πάνε και οι συνέπειες, πάνε και οι ευθύνες, πάει και η συζήτηση του δέον γενέσθαι, πάνε φυσικά και τα ομόλογα –που πήγαν ήδη περίπατο από τις πυρκαγιές- . Εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από τις ειδήσεις, από τα παράθυρα, από τα πρωτοσέλιδα. Δεν υπάρχει πλέον ένας καμένος Δρυμός,. Δεν υπάρχουν οι συνέπειες για την ζωή των Αθηναίων. Δεν υπάρχουν ευθύνες.

Στα παράθυρα εμφανίζονται πλέον οι γνωστοί «πολιτικοί-συνδικαλιστές» των εντυπώσεων, ο καυγάς επιστρέφει, η φράση «τι να μας πείτε κι εσείς» κυριαρχεί.
Τι συνέβη; Άλλαξε όντως ο πρωθυπουργός την ατζέντα, με αυτήν την ιστορία;

Όχι βέβαια. Η αντζέντα όντως άλλαξε, αλλά την επιτυχία την διεκδικούν τα Μέσα, τα δελτία των οκτώ, που έκαναν την ιστορία πρώτο θέμα, που της έδωσαν την διάσταση που είδαμε και ακούσαμε. Η υπόθεση θα μπορούσε να μείνει στους τέσσερις τοίχους του κοινοβουλίου, όπως εκεί έμειναν τα όσα επί πολλές ώρες έλεγαν οι πολιτικοί αρχηγοί, ακόμη και με ένα πρωτοφανές λεξιλόγιο και ύφος..

Και τότε;

Και τότε δεν έχουμε παρά να κάνουμε ένα μικρό συλλογισμό. Στην Βουλή συζητήθηκε και χθες ψηφίστηκε ένας Νόμος για την συγκέντρωση και αδειοδότηση των ΜΜΕ!.

Είδατε, ακούσατε καμιά καταγγελία;

Είδατε ή ακούσατε να ανοίγουν τα οργισμένα παράθυρα και να καταγγέλλεται η κυβέρνηση για αυταρχισμό για περιορισμό της ελευθερίας, για «πλήγμα κατά της Δημοκρατίας», για καταπάτηση δικαιωμάτων;
Ακόμη και η αντιπολίτευση περιορίστηκε στην δήλωση ότι καταψηφίζει και ότι θα επαναφέρει τον Νόμο, όταν γίνει κυβέρνηση.

Λοιπόν δεν θίχτηκαν τα κεκτημένα. Δεν τέθηκαν φραγμοί στην συγκέντρωση των μέσων .Δεν τέθηκε θέμα με τις υφιστάμενες άδειες. Δεν καθιερώθηκαν φραγμοί και δεοντολογίες.

Η «αλλαγή της ατζέντας» ήταν το «ευχαριστώ» προς την κυβέρνηση.
Και όλα τα άλλα είναι παραμύθια…

Υ.Γ.
Θα πρέπει πάντως να κυοφορούνται σημαντικές ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό, για να φτάσει ο πρωθυπουργός στο σημείο να επιχειρήσει μ9α πράξη, που δεν έχει καμιά σχέση το πολιτικό ήθος που ευαγγελίζεται και τον πολιτικό πολιτισμό, που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει.

Όπως γράφει σήμερα στην «Καθημερινή» ο Σταύρος Λυγερός: «Δεν είναι όμως δικαίωμα του οποιουδήποτε πρωθυπουργού, ούτε να βάζει στο συρτάρι σκάνδαλα, ούτε να τα ανασύρει και να τα χρησιμοποιεί σαν κομματικά όπλα, όποτε κρίνει ότι το έχει ανάγκη. Από θεσμικής απόψεως, η συμπεριφορά του είναι ανεπίτρεπτη».