Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ. Αλλά το μέλλον δεν περιμένει...

Στεγάζεται λοιπόν η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης!..

Πενήντα χρόνια…νομάς!…

Και εξόριστη στην «εύφορη» κοιλάδα των πολιτιστικών υποδομών της Θεσσαλονίκης, θα προσέθετα εγώ.

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, είναι όντως ο αρχαιότερος καλλιτεχνικός Οργανισμός της Θεσσαλονίκης, και αυτή, όπως και το Κρατικό Θέατρο αντίστοιχα, έχει γαλουχήσει γενιές μουσικόφιλων, έχει δημιουργήσει το φιλόμουσο κοινό της Θεσσαλονίκης, έχει αναδείξει εξαιρετικούς μουσικούς και διευθυντές ορχήστρας .

Και όμως έμεινε «εκτός νυμφώνος» ακόμη και μετά την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, όταν όπως είναι γνωστό, απέκτησαν μόνιμη στέγη όλοι οι πολιτιστικοί και καλλιτεχνικοί φορείς της.

Γιατί αυτό;

Για τους γνωρίζοντες η απάντηση είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη.

Όταν μια πόλη ανεγείρει ένα Μέγαρο Μουσικής, όταν τρία από τα μεγάλα θέατρά της κατασκευάστηκαν με προδιαγραφές και εξοπλισμούς και για συναυλίες, ασφαλώς αναρωτιέσαι εάν έπρεπε να ανεγερθεί ένα ακόμη «μουσικό Μέγαρο» για την στέγαση της Κρατικής Ορχήστρας.

Ας αναζητήσουμε λοιπόν την απάντηση στην γνωστή ενδημούσα λογική της «ιδιοκτησίας» με την οποία διαχειρίζονται οι εκάστοτε διορισμένοι από το ΥΠΠΟ διαχειριστές των πολιτιστικών οργανισμών της Θεσσαλονίκης, τις υποδομές ευθύνης τους.

Μια λογική που δεν έχει μόνο αυτήν την εμφανή συνέπεια, να οδηγήσει δηλαδή την Κρατική Ορχήστρα, να αναζητήσει στέγη στον κινηματογράφο ΠΑΛΛΑΣ.
Δυσχεραίνει αν δεν απoτρέπει την αναγκαία εν τούτοις συνεργασία τους, είτε για την διαμόρφωση και παραγωγή «σύνθετων « καλλιτεχνικών γεγονότων, είτε για την αποτελεσματική και ουσιαστική μείωση των οργανωτικών και λειτουργικών δαπανών, που θα εξοικονομούσαν πόρους για περισσότερα και λαμπρότερα γεγονότα.

Ας είναι.

Αξίζουν συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνήργησαν για να αποκτήσει έστω και προσωρινά στέγη η Κρατική Ορχήστρα.
Έχοντας όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ότι πρόκειται για λύση προσωρινή, με όλα όσα εκφράζει και υπονοεί ο όρος και ότι η οριστική λύση πρέπει κάποτε να δοθεί, είτε μέσα από πολιτική παρέμβαση του ΥΠΠΟ, είτε με την αξιοποίηση μέρους των τελευταίων ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Πράγμα που σημαίνει ότι κυρίως οι άνθρωποι της Κρατικής Ορχήστρας, πρέπει να κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή, με σχέδιο, επιμονή και υπομονή, βέβαιοι πως κάποιοι «επόμενοι» θα προωθήσουν περισσότερο την υπόθεση και κάποιοι ακόμη πιο μακρινοί διάδοχοί τους, θα δουν την πραγματοποίηση του ονείρου των 50 χρόνων.
Διαφορετικά ο εφησυχασμός, θα καταλήξει απλώς να επιβεβαιώσει το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»…

Υ.Γ.
Επειδή γνώρισα πολύ καλά και «από μέσα» την λογική του κράτους, ή τουλάχιστον αυτών που πολιτικά το εκφράζουν κάθε φορά, ας μην ελπίζει κανείς πως θα είναι δυνατή ποτέ η διάθεση του Μεγάρου Μουσικής για την φιλοξενία της Κρατικής Ορχήστρας, ή ότι το Κρατικό Θέατρο θα παραδώσει το θέατρο της Ε.Μ.Σ. π.χ. στην Κρατική Ορχήστρα και την Όπερα Θεσσαλονίκης.
Γι αυτό ας ξεκινήσει από τώρα η ανεύρεση του κατάλληλου χώρου ώστε η εξασφάλιση του να γίνει το πρώτο και ουσιαστικό βήμα για το μέλλον. Και ας μην φοβηθούν οι αρμόδιοι να κινηθούν έξω από το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Τα στρατόπεδα στην δυτική Θεσσαλονίκη, είναι μια λύση και η παρουσία εκεί της Κρατικής Ορχήστρας και της Όπερας, θα αλλάξει τον πολιτιστικό και κοινωνικό χάρτη της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο βήμα με τους Λαζαριστές έχει ήδη γίνει.
Και που ξέρεις;
Κάποιο ίδρυμα μπορεί να βρεθεί στο μέλλον που θα ρίξει την ματιά του και προς την Θεσσαλονίκη...

Υ.Γ. Είχα τελειώσει το κείμενο, όταν με βρήκε ο , ισχυρός μάλλον , σεισμός της Θεσσαλονίκης για να μου θυμίσει τα προ τριακονταετίας...Έχει γούστο!...