ΡΕΥΣΤΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οι χθεσινές δηλώσεις του Προέδρου του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη, ότι «τα 12 χρόνια του Β. Παπαγεωργόπουλου στη δημαρχία είναι αρκετά και πρέπει να δοθεί ευκαιρία σε άλλο πρόσωπο», όπως και η άλλη ότι θα υποστηρίξει τον Π. Ψωμιάδη «είτε είναι υποψήφιος στον Δήμο Θεσσαλονίκης, είτε για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας», που ήρθαν να προστεθούν στην δημόσια δήλωση του Νίκου Ευθυμιάδη, ότι έχει υπό προϋποθέσεις ενδιαφέρον για τις δημοτικές εκλογές στον Δήμο Θεσσαλονίκης, ξεκαθαρίζουν το τοπίο ως προς ορισμένες πτυχές του, ταυτόχρονα όμως επαυξάνουν την ρευστότητα και την αβεβαιότητα.

Κι αυτό όχι μόνο γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα κρατούν «κλειστά τα χαρτιά» τους, αλλά και γιατί η κινητικότητα στον χώρο της «κοινωνίας των πολιτών» , ενώ αναδεικνύει το ενδιαφέρον ενεργού συμμετοχής, ταυτόχρονα διαμορφώνει ένα κλίμα πολυγλωσσίας, όπου ιδεολογικά ζητήματα, προσωπικές επιδιώξεις, διαφορετικές προσεγγίσεις για το σήμερα και το αύριο της Θεσσαλονίκης, θολώνουν το τοπίο, και κινδυνεύουν να διαμορφώσουν στην κοινή γνώμη μια εντελώς αντίθετη με τις προθέσεις των εχόντων την πρωτοβουλία εντύπωση.

Θα ήταν μάλιστα μεγάλο λάθος εάν δεν συνυπολογίζαμε την επιρροή που θα ασκήσει στην διαμόρφωση των πραγμάτων ο επερχόμενος «Καλλικράτης», όχι τόσο για τα νέα όρια κομματικών επιρροών που θα διαμορφώσει, ούτε μόνο και για την κατάργηση του 42%, που θα φέρει στο προσκήνιο των κριτηρίων συνεργασίας την δεύτερη Κυριακή, αλλά κυρίως  για την ουσία των μεταρρυθμίσεων που θα επιφέρει ,  και για τις απόψεις που θα διατυπωθούν επ αυτών από τους ενδιαφερόμενους, άτομα και ομάδες.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα δύο μεγάλα κόμματα, είναι υποχρεωμένα να περιμένουν και να ανοίξουν τα χαρτιά τους την ύστατη στιγμή, παρακολουθώντας με προσοχή το ένα τις κινήσεις του άλλου, ενώ ταυτόχρονα θα κρυφοκοιτάζουν και τα δεδομένα των ερευνών που θα διεξάγουν.

Τα περισσότερα προβλήματα έχει ασφαλώς η Ν.Δ. κυρίως μετά την επίσημη δήλωση του Β. Παπαγεωργόπουλου ότι είναι υποψήφιος Δήμαρχος της παράταξης του και δεν ζητά την στήριξη κανενός κόμματος. Δήλωση σημαντική, που υπενθυμίζω όμως ότι την έκανε κάποια στιγμή στο παρελθόν και ο Κ. Κσμόπουλος. Ο Β. Παπαγεωργόπουλος έχει ως ισχυρό ατού την τελευταία σφυγμομέτρηση, που του έδωσε ένα σημαντικό ποσοστό αποδοχής του από τους Θεσσαλονικείς και αυτό μαζί με τον απολογισμό του έργου του, προβάλλει ως το κύριο επιχείρημά του προς κάθε κατεύθυνση και ιδίως στις επιθέσεις που δέχεται τον τελευταίο καιρό σχετικά με την διαχείριση των οικονομικών του Δήμου.

Η Ν.Δ. αντιμετωπίζει εκτός αυτών και το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα ότι όπως όλα δείχνουν, δεν καταφέρνει να αναλάβει από την ήττα των εκλογών του Οκτωβρίου. Τα χαμηλά ποσοστά της που ελπίζει να αλλάξουν μέχρι τον Νοέμβριο ,καθώς η οικονομική κρίση και οι συνέπειες των μέτρων της κυβέρνησης, θα διαμορφώνουν στην κοινωνία κλίμα διαμαρτυρίας και οργής, δεν της επιτρέπουν κινήσεις αβεβαιότητας, μια και από τις εκλογές αυτές περιμένει να διαμορφωθούν οι όροι της «δυναμικής επιστροφής» της.

Εν τούτοις ο Β. Παπαγεωργόπουλος έχει απέναντί του μια πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση, που δεν κατάφερε τα τελευταία είκοσι χρόνια να βρει κοινό βηματισμό, παρ όλο ότι θεωρεί την μακρά παραμονή της συντηρητικής παράταξης στον Δήμο καταστροφική για την πόλη.

Η εικόνα της πολυδιάσπασης φαίνεται ότι θα επαναληφθεί και στις εκλογές του Νοεμβρίου, αφού ΚΚΕ και ΣΥΝ θα παρουσιάσουν και πάλι δικούς τους υποψήφιους.

Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα δεν κινούνται, εκτός των άλλων και γιατί το κύριο μέλημα του κόμματος και της κυβέρνησης είναι τώρα ο «Καλλικράτης» και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που μπορεί να δημιουργήσει μεταξύ των αυτοδιοικητικών στελεχών της, η μείωση των Δήμων από 1035 στους 370 και τι αυτό σημαίνει για τους Δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος κυρίως.

Από την πλευρά της η Χρύσα Αράπογλου, η οποία έχει κατά καιρούς και με ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο εκδηλώσει το ενδιαφέρον της να είναι και πάλι υποψήφια Δήμαρχος , τηρεί με ευλάβεια του κανόνες δεοντολογίας, περιμένοντας, δημόσια τουλάχιστον, την απόφαση των οργάνων του κόμματος.

Το ερώτημα εδώ είναι ένα και μοναδικό. Θα επιλέξει κομματικό υποψήφιο το ΠΑΣΟΚ, ή θα στραφεί στην «κοινωνία των πολιτών»;

Το ερώτημα αυτό τίθεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και η τελικά απόφαση, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ήταν κομματική.

Και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς θα συνυπολογιστούν και τα αποτελέσματα των μετρήσεων που θα πραγματοποιηθούν, όπως πάντα άλλωστε, παρ όλο ότι τελικά δεν δικαίωσαν μέχρι τώρα τις επιλογές προς τις οποίες έδειξαν.

Το ενδιαφέρον τώρα στρέφεται στην κινητικότητα της «κοινωνίας των πολιτών».

Τα παλαιά αυτοδιοικητικά κινήματα και κυρίως αυτό υπό τον Γιάννη Μπουτάρη, πήραν ήδη «θέσεις μάχης», δηλώνοντας κυρίως την παρουσία τους για τις όποιες προσεχείς συζητήσεις και στο βάθος διαπραγματεύσεις, είτε με κόμματα, είτε με άλλες κινήσεις.

Οι οικολόγοι παραμένουν σταθεροί στην πολιτική τους των συνεργασιών και ασφαλώς τελικά θα συμπαραταχτούν με την πλευρά της σημερινής αντιπολίτευσης, κομματικής ή αυτοδιοικητικής.

Στον τομέα των νέων πρωτοβουλιών τώρα.

Πρώτη εμφανίστηκε η «κίνηση των 35», στην οποία συμμετέχουν πολιτικά στελέχη και προσωπικότητες της κοινωνίας των πολιτών. Βασικό τους χαρακτηριστικό, ότι συμμετείχαν και στο παρελθόν σχεδόν σε όλες τις παρόμοιες κινήσεις και τελικά ενσωματώθηκαν είτε στην υπό του Σπ. Βούγια παράταξη, είτε στην συνέχεια στην υπό τον Γιάννη Μπουτάρη.

Έχω την εντύπωση ότι τηρούν στάση αναμονής περιμένοντας τις εξελίξεις και κυρίως τις αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ.

Το καινούργιο στην ιστορία των αυτοδιοικητικών ή κοινωνικών κινήσεων, εκτός δηλαδή των κομμάτων, στάθηκε αυτήν την φορά η πρωτοβουλία πολιτών να οργάνωσαν την «συνάντηση του Βασιλικού».

Εάν κανείς παρατηρούσε με προσοχή τους φορείς και τα άτομα που είχαν την σχετική πρωτοβουλία, θα μπορούσε εύκολα να δει στο βάθος είτε τον Δημήτρη Μπακατσέλο, είτε τον Νίκο Ευθυμιάδη.

Τελικά ο Νίκος Ευθυμιάδης βγήκε στο προσκήνιο, πιθανόν για να προλάβει τυχόν επαναλήψεις της σκληρής – κάτω από την μέση θα έλεγα- επίθεσης που δέχθηκε από δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας.

Η εντυπωσιακή παρουσία και η σύνθεση του κοινού, που παρακολούθησε τις συζητήσεις της συνάντησης, δίνει μια διαφορετική διάσταση στο εγχείρημα, μη ξεκαθαρίζοντας, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, σε ποιο πολιτικό χώρο κινείται τελικά.

Τα ερωτηματικά αυτά πολλαπλασιάστηκαν, από τα όσα δήλωσε στην πρώτη σχετική με την πρωτοβουλία του συνέντευξη.

Εάν δεν θέλει να θεωρηθεί ότι κινείται πατώντας σε δύο βάρκες, ή ότι «ψαρεύει σε θολά νερά» θα ήταν σοφό να ξεκαθαρίσει έγκαιρα την θέση του.

Χωρίς δημόσια παρουσία, αλλά με ισχυρή «σύνθεση» μια μικρή νέα ομάδα ,η «ΔΩΔΕΚΑ» ανοίγει στο Διαδίκτυο ένα FORUM, προβληματισμού για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές και ειδικότερα για τον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Κύριο χαρακτηριστικό της η επανάληψη όλων των κατά καιρούς καταγγελιών κατά της πολιτικής της παρούσας Δημοτικής αρχής.

Ένδειξη μιας αγωνίας χωρίς σαφή στόχο και επιδίωξη.

Ο κίνδυνος που καραδοκεί εδώ, είναι να ξεσπάσει κάποια στιγμή ένας «εμφύλιος», μεταξύ των «κινήσεων» αυτών, και να χαθεί έτσι και η τελευταία ελπίδα για την σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα των πρωτοβουλιών αυτών.

Συμπέρασμα;

Το περιβάλλον επηρεασμένο ασφαλώς και από την οικονομική κρίση και τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις της, και κυρίως από τις ρυθμίσεις του «Καλλικράτη» θα γίνεται όλο και περισσότερο ρευστό και ανεξέλεγκτο.

Από την άλλη, η απογοήτευση που δοκίμασαν οι «τολμήσαντες» να αποδεσμευτούν από τα κόμματα και να υποστηρίξουν τις δύο προηγηθείσες «αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες», δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια στις ενδεχόμενες νέες κινήσεις να επιτύχουν τον «διεμβολισμό» και την υπέρβαση της παγιωμένης κυριαρχίας των μεγάλων κομμάτων.

Και επειδή μέχρι στιγμής τουλάχιστον, οι κινήσεις , συμπεριλαμβανομένου του Γιάννη Μπουτάρη κινούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς, μια απόφαση του ΠΑΣΟΚ ειδικά, να ορίσει κομματικό υποψήφιο, θα θέσει τις κινήσει ς μπροστά στο δίλημμα εάν θα αποδυναμώσουν στην ουσία για άλλη μια φορά την προσπάθεια αλλαγής στον Δήμο.

Και τέλος.

Είναι απορίας άξιο το γεγονός, ότι η πόλη δεν διαθέτει προσωπικότητες εκτός της τρέχουσας πολιτικής, που θα μπορούσαν με την δήλωση και μόνο της ανάμειξης τους στα κοινά, να προκαλέσουν την μεγάλη συσπείρωση που θα ήταν ικανή να ανατρέψει τις καταστάσεις.

Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει πάνω σ αυτό το πρόβλημα , με συνήθη κατάληξη την «χαμηλοτάβανη πόλη», που δεν επιτρέπει την προβολή και διάκριση προσωπικοτήτων, πάνω από ένα όριο «ανοχής» της.

Είναι συνεπώς βέβαιο ότι θ παρακολουθήσουμε για αρκετό καιρό ακόμη, επί μέρους πρωτοβουλίες, και εξελίξεις, αλλά οι κρίσιμες αποφάσεις, όπως όλα δείχνουν, θα είναι εκείνες των δύο μεγάλων κομμάτων, που θα θέσουν σε ουσιαστική κίνηση τα πράγματα και θα διαμορφώσουν το νέο προεκλογικό περιβάλλον εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου.

Υ.Γ.

Η Χρύσα Αράπογλου, έμπειρη δημοσιογράφος, έδωσε σήμερα Σάββατο στη δημοσιότητα μια (12σέλιδη) πρόταση της προς τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο και τις κινήσεις πολιτών, που την επιγράφει ως «14 συμφωνίες και 47 προτάσεις κοινών δράσεων για την Θεσσαλονίκη», με στόχο να «διαμορφώσουμε ΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ».

Την διέτρεξα βιαστικά. Έχω την εντύπωση ότι η πρόταση επιδιώκει κυρίως να τονίσει την παρουσία και το ενδιαφέρον της για τις διεργασίες εν όψει των εκλογών, γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να πιστεύει ότι οι κομματικές δημοτικές παρατάξεις του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, μπορούν να συμφωνήσουν μαζί της για «το μέλλον της Θεσσαλονίκης» και γιατί και η πρόταση αυτή σίγουρα θα έχει την τύχη και άλλων προηγούμενων προσπαθειών της για μια συντονισμένη αντιπολίτευση στον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Την ερμηνεία αυτή στηρίζω και στο γεγονός της «αιφνιδιαστικής και βιαστικής» ανακοίνωσης το Σάββατο, που όπως πολύ καλά γνωρίζει δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να βρει χώρο στις Κυριακάτικες εφημερίδες.

Δεν παύει όμως να είναι μία ακόμη κίνηση με εξαιρετική σημασία, πιθανόν όχι τόσο για την ουσία της, όσο για τους στόχους της.