Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΚΛΕΓΕΙ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΟ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Μπορεί να ακούγεται παράδοξο εκ πρώτης όψεως, αλλά μια πιο ψύχραιμη αξιολόγηση των δεδομένων δείχνει ξεκάθαρα πως μια ορθή και έγκαιρη επιλογή του υποψηφίου Δημάρχου που θα υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ, θα ενεργοποιήσει και θα ενοποιήσει τις διάσπαρτες κεντροαριστερές και όχι μόνο κινήσεις στην Θεσσαλονίκη.

Όπως αντίθετα, μια λανθασμένη και καθυστερημένη απόφαση θα έχει επιτρέψει την ανάδειξη μιας Βαβυλωνίας στον χώρο των δυνάμεων που έχουν ως κεντρική τους επιλογή την «αλλαγή» στην Δήμο της Θεσσαλονίκης.

Το πρωτοφανές φαινόμενο των έντεκα υποψηφιοτήτων για τις προσεχείς εκλογές, δεν είναι παρά η επιβεβαίωση ότι το αίτημα της αλλαγής είναι ισχυρό και δεν έχει σχέση ούτε με το έργο της 12ετίας του Β. Παπαγεωργόπουλου, ούτε με τα φαινόμενα κακοδιαχείρισης και έλλειψης ελέγχου στον Δήμο.

Έχει να κάνει κυρίως με το όντως χωρίς ιστορικό προηγούμενο, να κυβερνά και να διαχειρίζεται μια πόλη όπως τη Θεσσαλονίκη, επί 25 χρόνια αδιατάρακτα, η ίδια πολιτική παράταξη.

Έχει να κάνει με το γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί στην χώρα με αυτό που ονομάζεται «απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών» και με την αγωνιώδη αναζήτηση των πολιτών να χαραχθεί επί τέλους ένας άλλος δρόμος, να κυριαρχήσουν άλλες αντιλήψεις για την κοινωνία, την συλλογική δράση , τις σχέσεις του πολίτη με το κράτος, την ανάπτυξη, τον νέο ρόλο μιας αποκεντρωμένης διοίκησης, την ποιότητα της ζωής στα αστικά κέντρα, τις ανθρώπινες σχέσεις, την φροντίδα για τα μειονεκτούντα άτομα.

Το αίτημα συνεπώς της αλλαγής, θα διαμορφώσει και το κλίμα και εν τέλει το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το κυρίαρχο στοιχείο της υποψηφιότητας Κ. Γκιουλέκα, το οποίο και επικαλέστηκε επίμονα και επαναλαμβάνει συνεχώς, παρ όλο ότι του δημιούργησε και θα συνεχίσει να του προκαλεί πονοκεφάλους και προβλήματα με τον Δήμαρχο τον οποίο επιδιώκει να διαδεχθεί, είναι η αποδέσμευση του από το κόμμα ,του οποίου είναι σημαντικό στέλεχος, αλλά και από την προηγούμενη δημοτική αρχή και τα πρόσωπα που την εκπροσωπούν.

Από την άλλη πάλι πλευρά στην «Επιτροπή διαλόγου παρατάξεων και κινήσεων πολιτών για την ριζική αλλαγή στον Δήμο της Θεσσαλονίκης», με τις έξη συνιστώσες της, τα πράγματα προχωρούν αργά, αλλά προχωρούν, αφού ήδη συμφώνησαν τόσο σε «ένα κοινά αποδεκτό μοντέλο διοίκησης» του Δήμου, όσο και σε ένα «μίνιμουμ κοινά αποδεκτών προγραμματικών θέσεων για την πόλη», ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι μέχρι τέλους Αυγούστου θα έχουν καταλήξει σε «συμφωνία για το πρόσωπο που θα εκφράσει τις κοινές συνθήκες στις οποίες έχουν καταλήξει».

Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.

Πρώτα πρώτα η «αποχώρηση» της κίνησης του Γιάννη Μπουτάρη, γιατί ήδη ο επικεφαλής της ανακοίνωσε ήδη επίσημα την υποψηφιότητά του

Παρ όλες τις επιφυλάξεις που δικαιολογημένα μπορεί να διατυπώσει κανείς για την «πολιτική» κυρίως λειτουργία του Γιάννη Μπουτάρη, η «Πρωτοβουλία για την Θεσσαλονίκη» παραμένει η πιο αυθεντική αυτοδιοικητική κίνηση έχοντας πίσω της και την δημόσια λαμπρή αναγνώριση της από τους Θεσσαλονικείς , στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές.

Είναι ύστερα το ερώτημα που θέτουν στελέχη της Επιτροπής, τι θα γίνει αν πριν το τέλος του Αυγούστου, το ΠΑΣΟΚ ανακοινώσει είτε κομματικό υποψήφιο , είτε την στήριξή του σε ένα από τους δηλώσαντες υποψηφιότητα ,ή διαθεσιμότητα,(Μπουτάρης, Ευθυμιάδης, Τζήκας Παπαγεωργίου, κλπ).

Πολύ φοβούμαι ακόμη ότι τα «σχέδια επί χάρτου» για τα οποία επήλθε συμφωνία και τα οποία δεσμεύουν τις «συνιστώσες», ελάχιστα πήραν υπ όψιν τους την νέα ανατρεπτική πραγματικότητα που διαμορφώνει ο «Καλλικράτης» στον Δήμο, σε συνδυασμό με το χρέος του, όπως άλλωστε και όλων των μεγάλων αυτοδιοικητικών οργανισμών της χώρας.

Και τέλος υπενθυμίζω ότι στις εκλογές, όπως πάντα συμβαίνει, ο κόσμος δεν ψηφίζει ορχήστρα, αλλά μαέστρο. Σ αυτόν προσβλέπει και όχι στα προγράμματα, τα οποία έτσι και αλλιώς θα ξεχαστούν όταν την επομένη ο εκλεκτός των Θεσσαλονικέων καθίσει στην καρέκλα του Δημάρχου στο νέο Δημαρχιακό Μέγαρο και καταγράψει τόσο την οικονομική κατάσταση, όσο και τις αλλαγές και προσαρμογές που επιβάλλει ο «Καλλικράτης», μέσα στο γνωστό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας.

Και αν κάποιος επικαλεστεί την «δέσμευση», θα του απαντήσω ότι αυτή μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε μια παραλυτική εσωτερική τριβή των «συνιστωσών» .

Δεσμεύσεις, συμφωνίες και μοντέλα, απόντος του προσώπου που θα κληθεί να τα παρουσιάσει στους Θεσσαλονικείς και εν τέλει να δεσμευτεί ότι θα τα εφαρμόσει στην περίπτωση εκλογής του, θυμίζουν λίγο την αποτυχημένη εκλογική συνταγή της αριστεράς, που συμπυκνώνεται στο τσιτάτο «το πρόγραμμα και όχι τα πρόσωπα».

Ο Αύγουστος θα είναι συνεπώς ένας κυριολεκτικά «καυτός» μήνας για την Κεντροαριστερά και τους πολλούς υποψήφιους της..

Μικρό δείγμα των όσων μπορούν να συμβούν στην διάρκεια του, μας έδωσε η δημόσια αντιπαράθεση και μάλιστα με σκληρούς χαρακτηρισμούς και υπαινιγμούς, ανάμεσα σε δύο στελέχη του Γιάννη Μπουτάρη και του Τάσου Τζήκα αντίστοιχα

Για αυτό και καταλήγω στο λογικό νομίζω συμπέρασμα ότι καταλύτης των εξελίξεων στον χώρο αυτόν θα είναι η απόφαση του Γ. Παπανδρέου.

Και αυτό γιατί σταδιακά και στην πορεία προς την 4η Νοεμβρίου, η εικόνα θα ξεκαθαρίζει, καθώς οι κινήσεις και τα πρόσωπα θα συμπαρατάσσονται είτε από εδώ είτε από εκεί, ή τουλάχιστον θα προσδιορίζουν την τακτική και την στάση τους για τον Β΄ γύρο, όπου θα κριθούν όλα.

Υ.Γ.1

Τιμώ και εκτιμώ βαθύτατα κάποια από τα στελέχη της «Επιτροπής Διαλόγου», που τα γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια και αυτό είναι ο λόγος που κάνω τις επισημάνσεις του Σημειώματος αυτού για τους κινδύνους που ελλοχεύουν όχι μόνο για την τύχη του εγχειρήματος τους, αλλά κυρίως για την επόμενη ημέρα της Θεσσαλονίκης.

Υ.Γ. 2

Σε όσους από τους επισκέπτες, θα έχουν την υπομονή να επανέλθουν στα «Σημειώματα» τονίζω πως η απουσία τους επί ένα ολόκληρο μήνα, δεν ήταν το απλώς αναγκαστική, αλλά καταναγκαστική.